Tales of

Sinnoh

En zo had ze een roze Bellsprout verruilt voor een paars-achtig gekleurde.. uh.. Eigenlijk wist ze niet eens wat voor een soort pokémon dit was. Het zag er grappig uit en het al drie keer geprobeerd om haar hand te bijten, maar ze wist niet wat het was. De pokédex, die ze heerlijk van de professor had gekregen, wist haar te vertellen dat 't een Mawile was. Een steel en fairy type pokémon dat graag prooien volledig wilde opeten. Asherah wist niet echt wat ze met deze informatie aan moest, immers wilde ze niet als prooi aangezien worden en al helemaal niet volledig opgegeten worden. Maar voor nu leek de pokémon niet al te schadelijk. Ze had hem omgedoopt tot Drelduin en de Mawile leek niets tegen te hebben op zijn naam. Dat was al een pluspuntje. Toch had ze voor nu besloten om de pokémon in diens pokéball te houden en eerst de omgeving te gaan verkennen. De hele dag had ze door Jubilife gewandeld, winkeltjes bekenen en met mensen gekletst, maar nu dat de avondklok begon te luiden voor etenstijd had ze geen idee waar ze heen wilde. Misschien iets goedkoops zien te vinden, aangezien ze nog steeds inkomen had en dat eigenlijk best wel belangrijk was. Oh, een bar! Ze draaide zich halsoverkop om en liep in de richting van de bar waarbij een deur open leek te staan. Nieuwsgierig wandelde ze naar binnen toe, eens goed om zich heen kijkend. Het zag er gezellig uit. En er was nog plek aan de bar, gotcha! Snel schoot ze op een van de barkrukken en legde haar handen op de bar, waarna ze vrolijk met haar vingers op het hout tikte. "Hallo?" vroeg ze vriendelijk, in de hoop iemand aandacht te kunnen trekken. Eigenlijk zou ze iets te eten moeten regelen, maar hey, cocktails vulde ook. Toch? Tuurlijk wel, waarom niet. Er zaten calorieën in, goed genoeg.

Ze had zich half van de bar weggedraaid, gewoon zodat ze eens goed rond kon kijken. Dit zag er wel uit als iets waar ze vaker zou kunnen komen, lekker gezellig, niet té overdreven en hopelijk goed te drinken. Haar ogen fonkelde vrolijk terwijl ze de kaart eens goed doorlas. Er was een goede hoeveelheid cocktails hierop, dat was in ieder geval goed. Zou ze de barman kunnen testen door om er een te vragen die er niet op stond? Misschien met een beetje hulp? Ach, ze zou het vanzelf wel opmerken.
Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze werd aangesproken door de barman, een jongen van haar leeftijd met opvallende tweekleurige ogen. Hij zag er best schattig uit, al zei ze het zelf. Hij vroeg of ze een keuze had kunnen maken. "Oh jazeker! Ik wilde graag een cocktail hebben, maar ik kon 'm niet op de kaart vinden. Ik weet niet of je 'm kan maken?" Ze keek hem met een kleine glimlach aan. "Als 't kan graag een Blood & Sand, zo niet dan graag een Vesper."

De gezichtsafdrukking van de jongeman was al voldoende, ze zou waarschijnlijk de tweede optie krijgen. Toen hij ook nog eens conformeerde dat ze een Vesper Martini kreeg, verscheen een glimlach op haar gezicht. Het was geen slechte cocktail, goed om de avond mee te beginnen. Misschien later zou ze nog iets zoeters willen hebben, maar dat zou ze wel beslissen als ze verder op de avond waren. Voor nu wilde ze gewoon dit eventjes hebben.

Ze grinnikte bij wat er tegen haar gezegd werd. "Beide, eigenlijk." Ze haalde haar schouders op, het waren goede films. De nieuwere hadden haar geïnteresseerd, en daarna was ze in tegenovergestelde volgorde gaan kijken. Tevens vroeg ze zich af wie de nieuwe speler van Bond zou worden, aangezien de huidige zijn set had afgemaakt onlangs. Rustig keek ze toe naar hoe alles in een shaker werd gedaan en stelde vast dat ze er ook een moest gaan halen thuis, dan kon ze tenminste vaker genieten van een drankje, zonder er handen vol geld aan uit te hoeven geven.

"Stirred, graag." Beantwoorden ze de vraag van de barman, terwijl ze figuurtjes tekende op de bar. "Weet je waarom Mr. Bond 'm shaken wilde hebben?" vroeg ze daarna. Eens zien of deze jongeman wat culturele kennis had.

Rustig keek ze naar hoe hij te werk ging, er zat snelheid en wijsheid achter. Of te wel, hij wist wat 'ie aan het doen was. Haar vader vond het verschrikkelijk dat ze zoveel boeken las over cocktails en hoe je ze kon maken. Maar ze vond het leuk om na werk iedereen te trakteren met een goede cocktail. Soms vroeg ze zich af hoe het nu ging met de mensen op werk, of ze haar zouden missen. Ze was de slimste daar immers, dat was zeker.

De Vesper Martini werd voor haar neer gezegd en ze nam er een nipje van. Een goedkeurende hum was te horen en ze keek de jongen achter de bar met een glimlach aan. "Perfect," zei ze daarna, nog een slok nemend. Asherah lachte zachtjes om de opmerking van de bartender en kon hem geen ongelijk geven, maar hij kon haar geen antwoord geven op haar vraag. Geen wonder, het was van die obscure kennis die zij ergens had opgepikt. "The rapid movement of ice in shaker melts more of the ice than gentle stirring, thereby diluting the drink." Een grijns verscheen op haar gezicht. "Een dom feitje, maar het kan een gesprek starten." Ze keek hem aan over de rand van haar glas als ze nog een slok nam. "Mag ik weten hoe je heet?"

“En de beste man had liever een koud drankje dan een goede.” Asherah lachtte eventjes bij die woorden, terwijl ze nog een slok van de martini nam. "Helaas wel," zuchtte ze daarna zachtjes. "Dan vraag je je toch wel af wat er zou gebeuren als hij dit drankje op een fatsoenlijke manier had gehad." Ze keek langs de jonge man heen, haar ogen dwaalde af terwijl ze in gedachten verzonk, nadenkend over wat er dan gebeurd zou zijn. Zouden ze films beter zijn geworden? Of zou hij juist slechter zijn geweest in het schieten. Ze schudde haar hoofd en haar kleurige haar sloeg in d'r gezicht. "Ah damn," mompelde ze zachtjes, terwijl ze een lok uit d'r Martini haalde. Waarom gebeurde haar dit altijd.
De jongeman stelde zich voor als Alain. Ze herhaalde de naam een paar keer in haar hoofd, hopend dat ze de juiste uitspraak erbij had. "Aangenaam Alain," zei ze daarna, zijn naam proevend op haar tong. Het rolde minder makkelijk over de tong dan dat ze had gewild. Ze glimlachte toen hij vroeg naar haar naam. "Asherah, maar zeg maar Ash," zei ze vrolijk. Sommige mensen hadden moeite met haar naam, om redenen die ze nooit echt gesnapt had. "Dus, hoelang werk je hier al?" Immers moest ze toch het gesprek voortzetten.

"Insgelijks," zei ze met een grijns op haar gezicht. Nog een slok van d'r Martini werd achterover geslagen en ze vroeg zich af of ze te veel dronk, te snel dronk of juist te langzaam aan het drinken was. Aan de andere kant wilde ze wel meer van zijn concoctions proberen, wat betekende dat ze deze eerst op moest drinken. Maar ze wist niet zeker of ze 't kon betalen. Of dat ze het bij deze moest laten voordat ze zichzelf nog meer de schulden in zou drinken.
Ze werd wakker geschud door de woorden van Alain, die haar antwoord aan het geven was op de vraag die ze had gesteld. Hij legde uit hoe het zat met zijn werk en dat hij er eventjes tussenuit was geweest door een gebroken pols. Onbewust gleden haar ogen naar zijn handen toe, zich afvragend welke pols gebroken was en of er nog iets van te zien was. Er werd gezegd dat het goed werken was hier en in een tel ontstond een plannetje in haar hoofd. "Zoeken jullie nog mensen?" Het floepte er eigenlijk zo uit, zonder dat ze echt doordacht had wat het betekende, wat er ging gebeuren. Ze keek hem vragend aan, maar ook licht geschokeerd door haar eigen vraag.

Ze vroeg zich af waarom hij opeens zo ongemakkelijk leek te zijn. Of nee, het was niet ongemakkelijk, eerder angstig? Ze wist niet zeker wat voor een vibe Alain af gaf terwijl hij omkeek naar het kantoor achter hem. Moest ze bang zijn? Moest ze heel hard rennen en niet meer omkijken? Nee, zo erg zou het toch niet zijn, toch, toch? Ze huiverde eventjes, terwijl ze nog een slokje van haar drankje nam. Het had een vreemde nasmaak nu ze er zo over nadacht. Gadver, had ze nou haar vrije avond verspeeld door verkeerde dingen te vragen? Ze trok een vies gezicht en zetten het glas neer, op het moment dat Alain tegen haar zei dat ze inderdaad opzoek waren naar meer mensen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze keek om zich heen. Hij ratelde door over van alles en nog wat en Ash kon zich niet helpen om te denken dat het best wel schattig eruit zag. Ze schudde haar hoofd bij de vraag of ze ervaring had. "Niet met barwerk. Ik kan het hele elektriciteit netwerk hier verleggen en werkend houden. Oh, en ik heb een steady hand, dus eten brengen zou ook nog wel moeten lukken." legde ze langzaam uit. Ze had al gemerkt dat ze weer afgedwaald was naar een stopcontact en zich afvroeg naar waar de kabels liepen en of er problemen mee zouden zijn. Een tik waar ze niet vanaf zou kunnen komen, waarschijnlijk. Toch kon ze het niet laten om achter Alain te kijken naar het kantoor. "En Kali is.. daar?" vroeg ze daarna, bleut. Want nu was ze bang.