Tales of

Sinnoh

Oké, ze had dus al geconstateerd dat ze een tweede pokémon moest hebben om fatsoenlijk te kunnen gaan trainen. En ze had gehoord dat er zogenaamde Swarms waren in bepaalde delen van Sinnoh, dus dat was precies waar ze naar toe aan het gaan was. Ze wilde zo graag gaan trainen met deze Mawile, zodat ze aan haar gym challenge gaan beginnen, maar daar was ze nu nog lang niet klaar voor.
Asherah keek eventjes op van haar Holocaster, terwijl ze wachtte totdat de taxi stilstond. Dit was de stad waar ze moest zijn. Snel betaalde ze de chauffeur en stapte uit, waarna ze zich uitrekte en om zich heen keek. Wat is dit voor een soort stad? De zon was onder gegaan en het begon donker te worden om haar heen. Aan de zijkanten van de straat gingen de lantaarns aan, maar in de verte leek er eentje de zenuwen te hebben. Ze slikte, was dit nou wel zo'n goed plan geweest. Als er iets met haar zou gebeuren.. niemand kon haar hier en er was een kleine kans dat haar ouders er iets over vonden. Misschien moest ze toch eerst wat vrienden maken voordat ze achter dit soort dingen aan wilde gaan. Nee, ze moest sterk zijn en dapper blijven. Ze had een pokémon bij zich, ze kon dit. Snel greep ze Drelduin's pokéball, terwijl ze verder de half verlichtte stad in wandelde.  

Oké. Ze kon dit, ze moest dapper zijn, ze moest gewoon goed om zich heen kijken en als iemand achter haar aan kwam, Drelduin eruit laten en die de vreemdeling laten bijten. Zo simpel was het, toch? Natuurlijk. Dat was zo als het aan haar was uitgelegd toen ze in de taxi had gezeten. Toen ze eventjes contact had gezocht met wat mensen die ze vertrouwde, al waren ze mijlen ver weg. Ze hielt haar grip straks om de pokéball van de Mawile heen en haar andere hand in d'r zak, de Holocaster vastgrijpend. Een huivering gleed over haar rug heen en ze keek achter zich, maar de taxi was al lang en breed verdwenen. Wat betekende dat ze dus helemaal alleen was hier.
"Iep!" gilde ze zachtjes, toen ze een bries langs haar enkels voelde gaan en een spookachtige muziek begon te spelen. Oh fijn, dat kon er ook nog wel bij. Wat moest ze hier nou weer mee? Oh ja, dapper zijn, goed om zich heen kijken. Nieuwsgierig zijn. Nee, dat klopte niet. Maar toch liep ze in de richting van de muziek. Ze moest dapper zijn, ze mocht niet te nieuwsgierig worden. Toch wilde ze weten wat hier gaande was. Dus liep ze door, richting de muziek.

Het.. Het.. Het was een pokémon. Een kleine zwarte vos, die haar aankeek en in de buurt van een muziekdoosje stond. Dat was het gene waarvoor ze bang was geweest, hetgene waarvoor ze Drelduin bijna uit zijn pokéball had gehaald. Asherah zuchtte diep en haalde een hand door haar haar heen, wreef over d'r borst heen en hoopte dat haar hartslag iets omlaag zou gaan. Dit was wel de pokémon waarnaar ze opzoek was, een klein zwart vosje. Maar ze had geen zin om te moeten strijden met hem om dat muziekdoosje. Dus misschien was het beter om gewoon verder te lopen.
Ze draaide zich om, haar ogen zolang mogelijk gericht op de Zorua, terwijl ze de hoek omging en nu pas merkte hoe erg haar knieën aan het trillen waren. Ze voelde een huivering over haar rug lopen, terwijl ze verder de duisternis in wandelde. Een mentale note makend dat ze de volgende keer een zaklamp mee moest nemen. Op het moment dat haar hartslag weer wat gezakt was, begon ze sneller te lopen. Ze sloeg de hoek om, verder de duisternis in. Meer straatlichten leken stuk te zijn hier. Geen goed teken, zo dacht ze bij zichzelf. Echt, waarom was ze zo dom geweest om geen zaklamp mee te nemen. Met haar knieën nog zachtjes trillend liep ze verder.

Iehh. Meestal was ze niet zo bang, maar deze plek gaf haar echt de hibbie jibbies, alsof er iets volledig mis was. De neiging om zich om te draaien en heel hard weg te rennen, was dan ook groot. Maar ze moest zich moedig houden, ze kon dit, ze was niet bang. Ze moest gewoon doorzetten. Een voet voor de ander zetten en niet achterom kijken, vooral niet achterom kijken. Ze huiverde nog een keertje en keek voor zich uit, maar zag vanuit haar ooghoek dat een lantaarnpaal aan het flikkeren was. "Die heeft net zo erg de zenuwen als ikzelf," zei ze zachtjes tegen zichzelf, met een poging om door middel van humor haar zenuwen onder controle te houden. Ze grinnikte zachtjes, maar het klonk nog net zo zenuwachtig als voorheen. Daarna besloot ze maar eens op onderzoek uit te gaan. Wie weet, misschien kon ze er achter komen waarom de lantaarnpaal zo aan het flikkeren was, het geluk van elektrotechnicus zijn? Haar handen trilde terwijl ze erheen liep en keek rond de paal, opzoek naar de plaat waarachter alle techniek zat. Nu hopen dat ze niet randomly aangevallen zou worden...

In haar hoofd was ze al bezig met hoe ze dit kon oplossen. Welke draadjes ze nodig had, welke gereedschappen ze nou net niet bezig had. Ze had een heel plan in haar hoofd zitten en het irriteerde zich dat ze niet 100% kon werken, puur en alleen omdat ze d'r tools niet bij zich had. Een zucht rolde over d'r lippen, toen ze bij de lantaarnpaal aan kwam en zich bedacht dat ze echt niets kon doen, want ze kon dit vervloekte ding niet eens open krijgen. Nou ja, ze had een manier om 't open te krijgen, maar het was niet echt you know.. legaal.
Ze verstarde op het moment dat ze een kef achter zich hoorde en heel langzaam draaide ze zich om, om te zien dat er weer zo'n zwart vosje stond te springen. Zo te zien was het niet al te blij met het feit dat ze hem genegeerd had. Asherah zakte door haar knieën heen en hielt haar hand uit voor de Zorua om eraan te snuffelen. Zo te zien was de pokémon daar niet van gediend, want het piepte naar haar en verdween daarna de duisternis in. Met een vreemde blik keek ze naar het punt waar de Zorua verdwenen was. Oké? Dat was ... vreemd, om heel eerlijk te zijn. Ze kwam weer overeind en keek om zich heen, nu had ze echt geen idee meer waar ze was. Ze besloot om een random richting op de lopen en te zien wat ze verder nog tegen zou komen hier. Dus.. die kant op! Met haar handen in d'r zakken liep ze verder, de duisternis terug in.

Oké, wacht. Waarom zag het er naar uit dat het nog donkerder was geworden dan dat het voorheen was? Ze keek eventjes omhoog. Nee, ze was niet ergens in gelopen met een dak of een overkapping. Maar toch durfde ze erop te zweren dat het donkerder was dan eerst. Een huivering gleed over haar rug heen, terwijl ze iets wat angstig om zich heen keek. Waar was ze? Wat was deze plek? Wat was er aan de hand? Haar holocaster kriebelde in haar zak, ze kon zo het nummer van haar ouders indrukken. Aan de andere kant, ze wilde zo graag op zichzelf wonen, en nu had ze die kans. Dus nu moest ze haar problemen ook zelf oplossen. Ze keek om zich heen, voor haar, achter haar, naar opzij. Alles zag er hetzelfde uit. Ze wist zeker dat ze zichzelf in rondjes had gelopen, ze wist niet eens meer waar ze vandaan was gekomen. Moest ze terug gaan? Maar wat wás terug? Ze had geen idee waar ze naar toe moest gaan. De volgende keer moest ze een zaklamp meenemen, want nu was ze echt helemaal verdwaald.
Uiteindelijk stopte ze zichzelf, bleef staan en besloot maar gewoon een richting op te lopen. Dat was het beste, dat was het makkelijkste. Dit kon hartstikke fout aflopen, of haar juist redden. Nu wist ze het niet meer zeker. Maar hier doelloos rondlopen zou ook geen zin hebben. Ze slikte een brok weg in haar keel en zetten het op een lopen, zachtjes in zichzelf neuriënd om rustig te blijven.

Wat? Wat was dit? Ze werd opeens aangevallen? Ze had een ferme tik in haar rug gekregen en toen ze zich omdraaide zag ze nog zo'n klein zwart vosje staan. Ook deze zag er niet anders uit dan de andere, maar het had een fighting spirit om zich heen. Het gromde diep en stond klaar voor een nieuwe aanval. Asherah glimlachte en pakte een pokéball erbij. "Als je een gevecht wilt, kan je een gevecht krijgen." Zei ze met een grijns en in een flits verscheen de Mawile, die vrolijk met zijn haar hapte in de richting van de Zorua. Deze sprong direct op en viel aan met en Scratch aanval. Dit zou niet zo veel schade doen op de Mawile, dus liet Asherah hem gewoon staan. "Drelduin, zin in een gevechtje?" Ze was nog niet helemaal zeker over wat er zou gebeuren als ze de pokémon zou laten vechten, immers had ze dit nog nooit met hem gedaan. De Mawile knikte en gooide de Zorua van zich af. "Growl." Een diepe grom steeg op uit de Mawile die de Zorua boog naar de grond toe, terwijl diens Attack stat verlaagd werd. Dit zou goed werken tegen de aanvallen. De kleien zwarte vos reageerde erop door een Tormentaanval te gebruiken. De zwarte gloed gleed van de Zorua naar de Mawile toe. Snel greep Asherah haar pokédex erbij, om te kijken wat voor een aanval dit was. Shit, nu zou ze haar hele strategie moeten gaan omgooien. "Drelduin, Fairy Wind!" zei ze tegen de Mawile. De bek in zijn haar werd geopend en een roze wind vloog in de richting van de Zorua. Deze was nog geconcentreerd op de Torment aanval en daarom te traag om te ontwijken. De roze wind gleed over de pokémon heen en de Zorua piepte zachtjes. Het ging plat tegen de grond liggen om onder de aanval uit te komen, maar het lukte niet. Wel reageerde het met nog een Scratch aanval. Met klauwtjes uitgestrekt, schoot het op de Mawile af. Pootjes gingen over het lichaam van Drelduin, dat zijn armpjes voor zijn gezicht hielt en met de bek in zijn haar de Zorua van zich af te werpen. "Astonish!" zei Asherah snel en de ogen van de Mawile gloeide rood op. De Zorua kreeg een rode gloed om zich heen en yelpte zachtjes, maar de aanval leek niet zo veel schade aan te richten. Snel kwam de Zorua weer overeind en een oranje gloed gleed over 't heen, terwijl zijn klauwtjes langer leken te worden. Dit moest een Hone Claws aanval zijn. De kleine zwarte vos was snel, want hij viel direct daarop aan met een nieuwe Scratch aanval. Deze keer leek het meer schade aan te richten, waarschijnlijk door de Hone Claws van daarvoor. "Nog een Fairy Wind!" Een nieuwe roze wolk ging over de Zorua heen, die ook deze keer vol erdoor geraakt werd. Asherah vroeg zich af of het beter was om de pokémon te wisselen, maar aan de andere kant wist ze niet of het zin had om de Flabébé in te zetten. Ze zou de laatste aanval van de Mawile kunnen gebruiken natuurlijk. "Astonish!" zei Asherah, maar de Zorua reageerde eerst met de Sucker Punch aanval. Dezelfde aanval als waar zij zelf mee was aangevallen. De Mawile kreeg een rake tik tegen zijn kaak aan en draaide een rondje, voordat de Astonish aanval raakte op de Zorua. "Nog een keer Fairy Wind!" De Roze wind clashte met een nieuwe Sucker Punch en beide aanvallen raakte elkaar. De Zorua schoof in de richting van Ash, terwijl Drelduin de duisternis in verdween. "Growl!" Een schreeuw kwam vanuit de duisternis en de Zorua dook in elkaar. "Fairy Wind!" Maar deze ontweek de zwarte vos door in de wind te rennen en Drelduin aan te vallen met een Scratch aanval. Nu was ze beide pokémon kwijt, alles was de duisternis in gegooid. "Drelduin?" vroeg ze moeizaam. De Mawile liet een geluidje horen, maar ze wist niet precies waar vandaan. Dat was, totdat de Zorua voor haar voeten werd gegooid. "Astonish?" zei ze langzaam. Rode ogen gloeide op vanuit de duisternis en de Zorua piepte eventjes. Asherah slikte moeizaam en pakte een pokéball erbij, die ze naar de Zorua gooide. Op hoop van zege dan maar?