Tales of

Sinnoh

In Eterna city was een groep hisuian zorua gezien. Ghost types die net als zijn dreepies ooit waren gestorven en terug tot leven waren gekomen. Victor had dan ook direct zijn reis naar Eterna city gepland en was zodra hij alles had geregeld vertrokken. Het toeval wou dat hij op Pasen in Solaceon town aankwam en dat de Daycare vandaag een evenement organiseerde. Ze hadden eieren in hun tuin verstopt en iedereen die wou mocht komen zoeken en eentje meenemen. Een man begroette hem met een grote glimlach aan de deur en wees hem naar binnen waar een collega hem de tuin in zou laten. Victor knikte en volgde de aanwijzingen. Hij hoopte op een ghost type of een traited pokémon waar hij mee kon breeden. Je kon aan het uiterlijk van een ei natuurlijk niet zien wat voor pokémon erin zat, maar je kon meestal wel het type bepalen aan de hand van de kleuren; en zo zou Victor kunnen bepalen welk ei hij mee wou nemen. Eenmaal in de tuin ging hij op zoek. "Edgar, Eliot, Mendel, zoeken jullie mee?" De pokémon gingen direct voor hem uit en hielden hun ogen open voor eieren. Het duurde niet lang voor Edgar kraste dat hij iets had gevonden.

De vogel was een roze ei dat in het hoge gras lag zichtbaar aan het maken. Victor kwam dichterbij en bekeek het. Een psychic type vermoedde hij. Of misschien fairy. Alleszins niet een pokémon die in zijn plannen paste. Edgar liet het al snel met rust en voegde zich bij de twee dreepies in hun zoektocht. Victor was best nieuwsgierig naar welke pokémon er in het ei zat en bleef er nog even nadenkend naar kijken. Pokémon met telepathie had hij altijd fascinerend gevonden. Zo eentje vinden zou hij zeker niet als een verlies zien, zelfs al paste het niet in zijn plannen. Toch wou hij verder kijken. Er was een kans dat hij een ei zou vinden van een pokémon die beter in zijn team paste en die kans moest hij grijpen. Hij liet de roze ovaal voor wat het was en ging naar Edgar en de twee dreepies toe. De dragon en ghost types kwamen hem halverwege halen en toonden hem het ei dat ze hadden gevonden.

Het ei was bijna niet te zien in het gras. Enkel de donkergroene stippen vielen op tegen het lichtere groen van de planten. Een grass type vermoedelijk. Bug kon misschien ook, maar leek Victor minder waarschijnlijk. Welk van de twee het ook was: het was helemaal niets voor hem. Met een zucht draaide hij zich weg van het ei. Hij zou hier misschien nog met lege handen weggaan. Maar er was gelukkig nog altijd een kans dat hij een ander ei zou vinden dat wel de moeite waard was om mee te nemen. Ook Mendel en Eliot keken teleurgesteld toen ze zich realiseerden dat dit geen goede vondst was, maar al snel gingen ze weer verder met hun zoektocht. Edgar landde op zijn trainers schouder en keek vanop zijn verhoog om zich heen. Het was de murkrow die met zijn scherpe blik als eerste iets zag en kraste om Victor erop te wijzen. "Goed gedaan, Edgar," sprak de researcher waarna hij ging kijken wat de vogel gevonden had.

Nog een groen ei—toch niet zo goed gevonden van Edgar. Victor draaide zich om zodat hij verder kon zoeken, maar bleef halverwege de beweging staan toen iemand riep dat zijn tijd in de tuin voorbij was. Nu was het kiezen: het ei meenemen of met lege handen vertrekken. Het was een grass of bug type, niet wat hij wou, maar het was nog altijd beter dan niets. Het kon ook geen kwaad om de ervaring die de pachirisu hem al had gegeven met het verzorgen van pokémon eieren uit te breiden. Daarbij was hij net als bij de vorige vondsten best wel benieuwd naar de pokémon die erin zat. En misschien, wie weet, zou de pokémon uiteindelijk toch nog een nuttige aanwinst voor zijn plannen kunnen zijn. Zijn besluit genomen, draaide Victor zich om en raapte hij het ei op. Het was nogal klein en woog weinig, zeker in vergelijking met het vorige dat hij had verzorgd. Met het ei in handen verliet Victor de daycare, benieuwd naar de pokémon die binnenkort uit de schaal zou kruipen.

Eliot en Mendel zweefden rond het ei om het langs alle kanten te kunnen bekijken terwijl Victor het in zijn handen droeg. Deze pokémon zou waarschijnlijk niet in zijn plan passen en toch was de researcher benieuwd naar wanneer het ei uit zou komen en wat voor pokémon erin zou zitten. Gekras van Edgar wees hem erop dat hij tegen de deurpost op zou lopen als hij deze richting uit bleef gaan en dankzij de waarschuwing wist hij net op tijd opzij te springen. Misschien moest hij wat meer aandacht schenken aan waar hij liep in plaats van aan zijn gedachten. Maar lang hield hij dat niet vol, want opnieuw ging zijn blik naar de groene ovaal. Misschien zou hier net als bij het vorige ei dat hij had gehad een traited pokémon uit komen. Er waren zo veel mogelijkheden. Hoewel hij nog steeds afgeleid was, lukt het hem gelukkig om de daycare achter zich te laten zonder ergens tegen te botsen.