Tales of

Sinnoh

Eieren zoeken voor pasen. Het was iets dat hij al niet meer gedaan had sinds dat hij een kind was en zelfs dan deed hij vooral wat Jade deed. Toch waren er hier veel mensen op af gekomen en was Sébastien er één van. De pokémon die hij bij de Professor had opgehaald was niet langer in zijn bezit dus liep hij alleen rond door de tuinen.

Een sigaret was opgestoken en een grote wolk werd uitgeblazen. Enkele mensen hadden hem al kwaad aangekeken, maar hij leek de blikken niet eens op te merken. Rustig liep hij door de tuin, zoekend naar één van de eieren. Zodra hij er één had gevonden, duwde hij de sigaret in zijn mond, zakte door zijn knieën en pakte het ei van achter een steen vandaan. Met de sigaret in zijn mond, blies hij wat rook uit.

Het ei hield Sébastien voor zijn neus en draaide hij enkele keren om. Zonder verder twijfelen legde hij het weer weg waar hij gevonden had. Iemand anders zou er vast meer aan hebben, dus ging hij die niet meenemen. De sigaret haalde hij uit zijn mond en hij blies de rook uit. Langzaam wandelde hij verder door de tuin heen.

Snel kwam hij tot stilstand toen er een kind snel voorbij spurtte, waardoor ze net niet tegen elkaar aan knalde. Het kind draaide zich om en riep een verontschuldiging. Sébastien liet zijn gezichtsuitdrukking verzachten en stak even een hand op. “Geen probleem,” zei hij. Ondertussen was het kind weer uit zijn zicht verschenen. Tussen de struiken viel hem zich echter iets anders op. Een nieuw ei.

Opnieuw verdween de sigaret tussen zijn lippen zodat hij het ei kon bekijken.

“Ah nee! Net te laat!”

Sébastien keek over zijn schouder heen en zag hoe dat er een ander kind stond, helemaal buiten adem. Duidelijk was ze naar hier gerend toen ze het ei had gezien, maar was toch net te laat. “Moet jij hem hebben?” vroeg de man met een getrainde vriendelijke glimlach. Hij hurkte neer en stak het ei uit. even leek het meisje te twijfelen, maar greep het dan met twee handen stevig vast. “Dankjewel meneer!” riep ze vrolijk. Zo snel als ze was verschenen, was ze ook weer weg.

De glimlach was weer van zijn lippen verdwenen en hij nam een nieuwe trek van zijn sigaret terwijl hij zijn pad vervolgde. Een klein vogelhuisje was het volgende dat hij passeerde en natuurlijk lag er daar een ei verstopt. Gelukkig alweer de laatste.