Tales of

Sinnoh

Opzoek naar iets nieuws, voordat hij verder zou gaan met zijn taken bij de Crescent Moon. Misschien moest hij eigenlijk eerst wat andere mensen gaan spreken. Want het zag er niet naar uit dat er echt veel goeds aan de hand was binnen de organisatie. Zoveel negatieve berichten hoorde hij de laatste tijd, wat ervoor zorgde dat hij steeds meer begon te twijfelen of het correct was wat hij aan het doen was. Misschien toch maar gewoon zijn licentie veranderen, trainer worden en alles achter zich latend. Maar nee, zo ver mocht hij het niet laten komen, want dan was alles wat hij tot nu toe had gedaan voor niets geweest. De jongen zuchtte en wreef over zijn nek, terwijl hij toekeek hoe de Larvesta bezig was met op een afgebrokkelde pilaar te klimmen. De pokémon was niet echt blij met hem en deed d'r uiterste best om zo ver mogelijk van hem weg te komen. Misschien was omkoperij toch niet het beste geweest om deze pokémon te vangen. Maar ach, het was nu gedaan en hij kon niet meer terug. Dus liet hij de Larvesta maar gewoon d'r gang gaan, terwijl hij opzoek zou gaan naar nieuwe pokémon. Dat was precies de reden waarom hij hier was, vanwege de Swarm die hier rond zou moeten hangen. Een Hisuian Zorua om precies te zijn, dat was zijn doel momenteel. En met de gedachten aan die pokémon in zijn achterhoofd, liep hij verder de ruïnes in.

Het was rustig, veel te rustig. Hij voelde een trilling over zijn hand heen glijden, een spasme in zijn rechterbeen waar hij onbewust te veel op leunde. Er voelde iets niet correct hier en eventjes twijfelde of hij de Larvesta terug moest roepen. Immers wist hij niet of de pokémon het zou waarderen, nog zou overleven, als er iets mis zou gaan. Aan de andere kant moest hij een bond opbouwen met deze pokémon, want ze leek nog steeds niet echt met hem te zijn. Iets met het feit dat ze gevangen was zonder echt door te hebben wat er gebeurd was, samen met het feit dat hij haar had opgekocht met snoepjes. Archie zuchtte en schudde zijn hoofd. Minder nadenken over de zorgen van zijn pokémon, meer nadenken over de zorgen van hemzelf. Want boi, hij moest deze plek naar binnen en had geen idee wat hij hier tegen zou komen. Geluiden van binnen af trokken zijn aandacht, moest hij die eens gaan onderzoeken? Zou het beter zijn dan zijn gedoe om die Larvesta te vinden? Kleine kans, waarschijnlijk. Maar ach, wat kon het voor kwaad. Hij floot de Larvesta bij zich, die hem beledigd aankeek, maar toch in zijn richting bewoog, voordat hij dieper de ruïne in wandelde en eens ging kijken waar het geluid vandaan kwam.

Was het hem opgevallen? Nee, niet echt. Op een of andere manier had zijn brein de connectie gemaakt van stil staan + licht blauw = sneeuwpop. Dus nee, het was hem niet opgevallen toen hij er langs was gelopen. Wie 't wél was opgevallen, however, was Aether, de Larvesta. Die nieuwsgierig snuffelde aan, wat Archie dacht was een sneeuwpop en sprong geschrokken achteruit toen er een grom uit kwam. De jongen draaide zich met een ruk om, en zag op dat moment dat de sneeuwpop 'tot leven' kwam en zich op de Larvesta wilde gooien. Snel greep hij een pokéball en liet de pokémon terugkeren, voordat de Zorua zich richtte op hem. Tijd om zijn pokédex erbij te halen had hij niet eens, de normal/ghost pokémon was zo te zien niet blij met hem en het feit dat hij de rust hier verstoort had. Snel pakte hij de eerste pokéball in handbereik en gooide deze in de richting van het poederblauwe wezentje. Een Sandile sprong eruit, die vrolijk hapte naar de pokémon voor hem. De Zorua leek daar niet van gediend en sloeg toe met een eigen aanval. "And so, it starts." Mompelde Archie.
De Zorua sprong naar voren toe en viel Li aan met een Scratch aanval, waarbij de pootjes van de pokémon in snel tempo over het lichaam van de Sandile heen gingen. Het had niet het meeste effect, maar het raakte de Sandile wel. Deze keek kwaad naar de pokémon en probeerde te happen naar de Zorua. "Hone Claws, Li!" zei Archie snel. De Sandile opende zijn bek en eventjes leek het alsof zijn tanden en klauwtjes langer te worden, terwijl een oranje gloed omhoog steeg over zijn lichaam heen. De Hisuian Zorua zorgde er echter voor dat hij niet direct weer kon aanvallen en dook de schaduwen in, zich klaar makend voor een nieuwe aanval. "Nog een keer!" Nog een keer verhoogde Li zijn attack en accuracy, terwijl de Zorua van onder hem uit de schaduwen kwam met een Shadow Sneak aanval. De Sandile kreeg een ferme tik tegen zijn kaak aan en kantelde achteruit. De kleine krokodil kermde zachtjes en wist met enige moeite zichzelf om te draaien. Archie twijfelde of hij verder moest gaan met de set up, maar aan de andere kant wist hij niet hoe veel schade Li zou kunnen verduren. "Torment!" zei hij snel en de Sandile schreeuwde naar de Zorua, die tegen de grond aan genageld en moeilijk opkeek. Dit zou ervoor zorgen dat de pokémon niet twee keer achter elkaar dezelfde aanval kon gebruiken. De Zorua gromde en schudde zijn kopje uit, om vervolgens omringt te worden door een duistere paarse energie. Archie zetten een stap achteruit, hij had geen idee wat voor een aanval dit was. "Ontwijk, Li. Snel!" Commandeerde hij de Sandile, maar de Zorua was sneller en de energie schoot naar de Sandile toe. Li hapte en draaide zich om, maar zijn staart werd gepakt en al snel werd zijn hele lichaam omringt door de energie. De Sandile slaakte een kreet en toen de energie wegtrok, stond de pokémon stil. Een dun laagje ijs was verschenen over de Sandile heen en hij stond bevroren op de grond. "Nee, Li!" zei Archie. Damn, dit ging lastig worden. "Kom op, probeerde vrij te komen. Gebruik Sand Tomb!" Heel eventjes dacht hij het ijs te zien bewegen, maar nee, de Sandile bleef stokstijf staan. De Zorua daar in tegen was al weer verdwenen in de schaduwen en gaf de Sandile een nieuwe tik met de Shadow Sneak aanval. "Sand Tomb!" zei Archie nog een keer, met lichte paniek in zijn stem. Het ijs bewoog moeizaam, maar brak niet. Ondertussen viel de Zorua aan met dezelfde aanval. Als Li kon bewegen en schreeuwen, zou de Sandile dat vast hebben gedaan. Maar voor nu was het ijs stil. Of nou ja, stil. Er begonnen barsten in het laagje ijs te komen. Met een schreeuw kwam de Sandile vrij en zakte door zijn pootjes heen. "Li? Li, gaat 't?" De pokémon hapte een paar keer en kwam daarna overeind. Oké, deze pokémon was sterker dan dat hij verwacht had. Hij had niet zo veel tijd moeten verbruiken door een set up te willen doen. "Power Trip!" zei Archie snel. Een zwarte gloed verscheen over de Sandile heen en hij hapte stevig in het lichaam van de Zorua. Deze piepte hard en zakte door zijn pootjes heen. Zijn hele set up hielp natuurlijk wel. Immers waren zijn attack en accuracy stat met twee stages verhoogd en had dat de kracht achter de Power Trip aanval ook nog eens verhoogd. Het was een lang uitgezeten plan, maar het zou nu zijn vruchten afwerpen. "Nu Sand Tomb, zet 'm vast!" Rots blokken verschenen langs de Zorua, en voor nu, voor een aantal beurten zou de pokémon niet kunnen ontsnappen. Oké. Wat nu? De Zorua slaakte een schreeuw en met een Snarl aanval, dook de Sandile in elkaar. "Bite!" zei Archie snel. De Sandile kwam moeizaam overeind, het grote aantal aanvallen had een mark achtergelaten op hem. Maar toch wist hij zich vast te grijpen aan de Zorua en beet hard door. "Power Trip." Snel beet de Sandile harder in de Zorua, die piepte van de pijn en probeerde weg te komen, maar tegen gehouden werd door de Sand Tomb aanval.De lichtblauwe pokémon gromde zachtjes en sterren schoten naar de Sandile toe. Een Swift aanval, die Li recht in het gezicht raakte. De kleine krokodil yelpte en liet de Zorua los, maar deze kon nog steeds niet ontsnappen door de Sand Tomb aanval. "Nog een laatste Bite!" de Sandile richtte zich op de Zorua en beet een laatste keer in de lichtblauwe pokémon. Zou dit voldoende zijn? Archie twijfelde voor een moment, voordat hij een lege pokéball pakte en deze in de richting van de pokémon gooide.