Tales of

Sinnoh

Langzaam knipperende opende hij zijn ogen. Een zacht geluidje van hem afkomende. Wel meteen merkte hij de warmte op naast hem. Zijn goede arm lag nog steeds om de ander heen en even kantelde de blonde man zijn hoofd. Oh... Shui. Hij glimlachte zachtjes en nestelde zichzelf meer tegen de ander aan, waarna hij even met zijn hand langs de ander zijn gezicht bracht, om vervolgens even zijn handen naar zijn borstkas te brengen. Hij bewoog zich wat en draaide zich wat om, waarna hij over het bed leunde om zijn holo caster erbij te nemen. Rustig nestelde hij zich terug tegen de paarsharige man aan, waarbij Adelyn, die aan zijn voeteinde lag, ook wat dichter bij haar trainer begon te nestelen. De pups sliepen samen in hun mandje. Aisling en Murphy hadden het zich gemakkelijk weten te maken in de kamer. Het was enkel de Ninetales die wat wakker leek te zijn. Maar eenmaal ze haar snuit tegen zijn wang aandrukte en myr haar een aaitje gaf, leek ze weer weg te zijn.

De kleine blonde man begon wat te scrollen door social media... Tot zijn oog viel op iets... Opvallend. Een zacht geluidje kwam van hem af, duidelijk opgetogen. Hij liet het apparaatje wat zakken en stak een hand op. Zachtjes begon hij Shui te porren in zijn kaak. "U.... U..." bleef er uit hem komen, terwijl hij het schermpje naar de ander draaide in het geval de ander wakker werd. Eitjes rapen Shu, hij wilde eitjes gaan rapen. Dus wakker worden. Anders werd het een dikke por in zijn middel.

Shui werd niet meteen wakker. Nee, Shui greep hem vast en sloeg hem zo over. Een piepje kwam van de kleine man af, die zo tegen de ander aan getrokken werd. Hij knipperde even verbaasd, voordat zijn gezicht langzaam op onweer veranderde. hij wurmde zich dan ook wat in de armen van de paarsharige, waarna hij een arm los kreeg en deze omhoog bracht. Hij kantelde zijn hoofd en liet deze terug onder de dekens gaan. Zonder er echt bij ne te denken begon de blonde man in de zij van de ander te porren. Zijn andere hand maakte hij ook los en bracht hij naar boven, de holo caster in het bed vallende in het proces. Hij begon de man weer te porren in zijn wang met deze hand. Een geïrriteerd hoog geluid kwam van de kleine man af die wat meer begon te bewegen in de armen van de ander. Wakker worden. Wakker worden. Hij staakte dan ook zijn actie en begon meer te wurmen in de armen van shui. Hij leunde wat naar voren en zette zijn handen even tegen de schouders van de ander, waarna hij even kort knipperde en zichzelf wat hogerop probeerde te trekken in het bed hierdoor. Hij leunde wat naar voor zodat hij dichter bij Shui zijn oor kon en begon verder irritant te piepen daar. Hij liet een hand los en bracht deze even wat hogerop, waarbij hij steeds hogerop begon te klimmen op de ander. Steeds meer heviger bewegende. Als hij immers Shui niet zo wakker kreeg, dan zou hij water halen. Dat werkte immers altijd wel.

Er kwam beweging in SHui, waardoor Myr zijn hoofd wat omhoog bracht. Dit was geen strak plan. Want daar kwam het hoofd van de ander aan. Een hevige klap tegen zijn eigen hoofd zorgde ervoor dat Myr even door zijn armen zakte weer het bed in. Hij legde murmerend zijn handen over zijn gezicht heen, die de klap op hadden gevangen en krulde zich op, zich zo klein mogelijk makende. Auw. Hij hield zijn handen over zijn neus en hoopte hevig dat er geen bloedneus was. Maar toen hij zijn handen wat terug haalde was het tegenwijs bewezen. Hij liet een jammerend geluid horen  en kwam zo snel mogelijk overeind, waarna hij met een hand tegen zijn neus naar de badkamer liep. Die klap had hem wel zo goed als wakker gekregen. Zo huppelde hij behendig over zijn Pokémon heen richting het enigste aparte kamertje van de woning. Snel klikte hij het licht aan, waarna hij de wc rol greep en even een paar velletjes nam. Rustig drukte hij het papier tegen zijn neus aan, waarna hij zuchtend door zijn benen zakte en even ging zitten op de koude ondergrond van de badkamer. Hij trok zijn benen tegen hem aan en ging netjes in kleermakerszit zitten. Ineengedoken op de grond maakte hij zichzelf kleiner, voorover gebogen om de bloedneus zo snel mogelijk te laten stoppen. Hopelijk hielp het papier dan wat.

Het was al een eindje geleden dat hij nog een bloedneus had gehad. Meestal had hij ze wel als hij met mensen te vuist ging. Maar het bleek in Sinnoh een stuk beter te gaan wat dat betrof. Nou ja, beter was een sterk woord daarvoor. Hij knipperde even langzaam en keek met grote ogen op naar de grote man die bij hem hem neerknielde. Rustig begon Shui te signen en de kleine man knikte even langzaam. Geen zwakte tonende na wat er gisteren was gebeurd. Hij wilde niet zwak zijn, dat was een van die dingen waar Myrddin zich dood aan ergerde. Hij had een beeld van zichzelf die groter was dan hij werkelijk was. En die wilde hij aanhouden. Het maakte hem niet uit wat anderen zeiden.

Na enkele tellen nam hij een nieuw stukje wc papier rolde deze op en stak het in zijn neus. De rest van het papier deponeerde hij in de wc. Tevreden keek hij even om naar Shui. MEt de prop in zijn neus kon hij tenminste andere dingen doen. 'Goedemorgen, goed geslapen?' signe hij dan ook rustig. Na een paar knipperen veranderde zijn gezicht echter meteen. "A! Wa!" kwam er meteen uit, waarna hij voorbij de paarsharige holed en het bed terug in dook. Hij begon te graven en al snel vond hij zijn holo caster. Vluchtig ontgrendelde hij het ding, waarna hij even omkeek. "Hu! Hu!" zei hij zo luid mogelijk terwijl hij het apparaatje ophield, een kleine glimlach op zijn lippen. Eitjes rapen. Alsjeblieft?

Een snelle geknik kwam van hem toen de ander vroeg of hij ook goed geslapen. Dat was een understatement van het jaar. Hij had in eeuwen niet zo goed geslapen. HIj was altijd een hele lichte slaper geweest, dus zoveel anders was het niet dat hij ook juist vanochtend vroeg uit de veren was. Maar hij voelde zich welliswaar uitgerust, wat iets unieks was. Hij voelde zich normaal altijd zo moe, altijd pissed off, altijd zo done met alles om hem heen. Het was een vermoeiend bestaan als je het aan hem vroeg, maar dit soort dingen maakten het lichter. Het was fijn. Eenmaal hij blij met de holo caster op bed zat, kon hij zien hoe Shui een heel stuk slomer de badkamer uitkwam. Een zacht speels lachje kwam van de kleine man af bij het zien hoe onbehendig de ander omging met de Pokémon in de kamer. Hah! Sukkel... Een glimlach krulde om zijn lippen, breder dan de eerste. Hij knikte op wat de ander zei en gooide de holo caster achter hem op het bed. Hij krabbelde overeind stak zijn armen even uit naar ander. Van op het bed staande kwam hij hoger uit dan normaal. Waar hij normaal niet hoger kwam dan de ander zijn schouders, kwam hij nu... bijna ooghoogte zijnde, give or take? Stabiel was het zeker niet. Maar goed.... Hij leunde wat naar voren en probeerde de armen van de ander te grijpen, om hem meer naar hem toe te trekken. Vervolgens stak hij zijn armen op en sloeg hij deze om de ander zijn nek, zijn hoofd restende tegen de ander zijn schouder. Als hij de ander normaal knuffelde rechtstaand dan kwam hij echt niet zo hoog. Maar met het bed als verhoog kon hij dit wel doen. Een knuffel was immers altijd fijner zo.

En misschien had hij de ander ietwat te lang in een knuffel willen trekken, maar eenmaal terug getrokken hebbende zette hij een pas terug en liet hij zich vallen op het bed van de ander. Adelyn keek even op en sprong even op, waarna ze rustig en zo subtiel mogelijk het bed gedeelte van SHui in begon te palmen. De vos neusde haar trainer en kort aaide Myr haar even. In zijn ooghoek kon hij zien hoe Euston ook wkaker was. Het shiny wezen zat echter te beven in zijn mandje en keek met grote ogen zacht piepend rond. Myrddin fronste even, leunde wat naar voren en stak zijn hand uit, een zacht geluidje makende in het proces. De puppy knipperde even en kwam meteen aan gerend. Hij sprong het bed op en Myrddin nam hem meteen in zijn armen in een knuffel, zacht sussende. Het was duidelijk dat de Rockruff zijn moeder wilde. Hij wilde Harlow ook... Zonder haar zou hij weer zoveel last hebben van zijn angsten, van zijn emoties. Ze hielp waar ze kon, net zoals Morrígan. De twee konden hem weerhouden te doen wat hij niet echt wilde doen. Zonder haar wist hij niet of hij zichzelf nog die limieten kon opleggen.

De knuffel was iets dat Myrddin heel fijn had gevonden. Waar hij normaal niet echt een knuffelpersoon was, werd hij helemaal blij als SHui hem in een nam. Het was heel vreemd hoeveel het voor hem deed, waar je je zich bedacht dat het hem anders mateloos irriteerde. Hij kantelde dan ook zijn hoofd dan wat eenmaal hij beweging op bed voelde, nieuwe beweging. Oh... "H... Hoo.... Hoooo" sprak Myr met zijn gebruikelijke vervormde manier van spreken, een hand uitstekende naar de zwarte pup die nu ook op bed was. Euston bleef kalm in zijn andere arm en keek even anar zijn broer. Na enkele tellen drukte de Rockruff zich echter overeind om zacht piepend naar de ander toe te lopen, zijn neus drukkende tegen de wang van zijn nestgenootje. Hij piepte nogmaals, bijna klagend. Myrddin keek rustig naar de shiny en aaide hem even rustig over zijn rug. Kalm aan jongen, het kwam wel goed.

Beweging in zijn ooghoek liet hem opkijken. Of ze hen meenamen? Myr knikte wel meteen en duwde zichzelf half overeind. Iets waarop Adelyn meteen haar kans greep om zich op de schoot van haar trainer te nestelen. Euston piepte meteen klagelijk... Hij had daar ook willen liggen. Maar de Ninetales kantelde enkel haar kopje en stak haar tong uit naar de andere shiny. Pech gehad. Myrddin stak zijn handen rustig op. "Straks gebeurd er nog iets met ze als we hier niet zijn en wat dan," een bezorgde frons op zijn gezicht. "Straks worden ze ook gestolen en dan zie ik ze nooit meer," Hij slikte even ongemakkelijk, zijn handen ongemakkelijk een positie aannemende om nog iets te signen, maar... Hij stopte... en liet zijn handen zuchtend zakken. Haar naam nu benoemen zou niemand helpen... Leek het hem. De ander wist precies waar hij op doelde. Hij wist nu waar de risicos lagen. Hij wist nu wat er allemaal te verliezen was.

De ander ging zich omkleden na een knikje en rustig aaide Myr de puppies, waarna hij uit bed gleed om ook zijn kleren bij elkaar te verzamelen. Zijn blik gleed echter rustig naar een trui van de ander die wat rond leek te slinngeren op de grond. Rustig knipperde hij, waarna een lachje op zijn gezicht kwam. Gretig greep hij het ding vast en trok hij deze aan. Veel te oversized natuurlijk, maar wie zou er hem op aanspreken? Kalm kwam hij overeind, waarbij hij een jas tegen zich aan kreeg gegooid. Kort moest hij even een pas opzij zetten, waarna hij zacht lachend opkeek naar Shui. Of hij kwam? Yes. Rustig nam hij zijn ballen vann de riem, waarna hij Murphy en Aisling liet terugkeren in hun bal. Rustig sprong Adelyn op toen ze doorhad dat ze ervandoor gingen. Iets waarop euston piepte en snel achter de shiny vos aanging, bang achtergelaten te worden. De Ninetales duwde haar neusje tegen zijn hand en kort aaide hij haar even. Tijd om te gaan.

Eenmaal bij de daycare liet hij Murphy meteen uit haar ball. De Garchomp rechtte haar rug en keek even rustig rond, de omgeving in de gaten houdende terwijl Euston snel naar haar toe rende. De draak keek even schuin neer op de puppy en snoof zachtjes, waarna ze rustig wat de tuin in bewoog. Haar houding leek te ontspannen, het moest hier dan wel veilig zijn. Rustig keek hij glimlachend naar SHui toen deze hem een zetje gaf. Hij gaf een licht duwtje en lachte even, waarna hij weg liep en de struiken in verdween. Gretig zoekende naar eieren duurde het niet lang voordat hij een groen ei had gevonden. NIeuwsgierig kwam Adelyn kijken, haar kopje tussen de struiken stekende om te zien wat er aan de hand was. Snel keek de blonde jongen op en stak hij het ei op, er iets te hard mee schuddende waarschijnlijk but who was keeping track. Blije geluiden kwamen uit hem, enkel en alleen om de aandacht van SHui te krijgen.

"En? Ook hier met je zoontje?" Een man die de paarsharige had benaderd keek glimlachend naar Myrddin, die benaderd leek te worden door een kind van een jaar of tien. Het jongetje keek nieuwsgierig op naar het ei dat Myrddin vast had... En toen de blonde kerel doorhad dat de kleine naar zijn ei keek, vertrok zijn gezicht meteen terug naar neutraal. Starende naar het kind leek het haast als een poging om het weg te jagen met zijn blik alleen. Dominance.

Gefocust op de hele situatie voor hem met het kind had hij niet door dat Shui zijn eigen problemen leek te hebben met een ander. Hij keek enkel op toen Shu naar hem toe stapte. Een glimlach krulde langzaam op zijn lippen waarna hij al snel mee wandelde met de ander, rustig zijn hoofd kantelende. Hij liet zijn ogen even over de grond gaan, zijn focus op het ei in zijn handen, waarna hij even bedenkelijk zijn ogen toekneep. Na enkele tellen besloot hij rustig een pasje opzij te zetten en het ei netjes terug het gras in te plaatsen. Hij kwam terug overeind en draaide zich een kwartslag. 'Nog niks gevonden?' gebaarde hij rustig naar de ander, waarna hij terug naar hem toe wandelde en rustig naast de ander begon te wandelen. Murphy haar kop werd wat hoger waarbij ze zo subtiel mogelijk het duo probeerde te volgen. Adelyn liet discretie naast zich liggen en huppelde al snel tussen de twee in, zich wurmende tussen hen om haar kop liefkozend tegen de kin van haar trainer te drukken met een klein sprongetje. Myr glimlachte even en aaide haar rustig.

Huilend gepiep kwam al snel vanuit de struiken, waarbij Myr zijn hoofd kantelde. Het duurde niet lang voordat Euston vantussen de takken tevoorschijn kwam. Piepend en duidelijk in paniek schoot hij meteen achter de benen van de man, waarbij hij zachtjes begon te janken. De blonde man knipperde verbaasd en stopte meteen met wandelen. Kalm zakte hij door zijn benen en begon hij de shiny puppy te aaien, waarna hij even knipte met zijn vingers en wees naar de struik voor hem. Murphy kwam meteen in beweging en wandelde er heen waarna ze een van haar massieve klauwen gebruikte om door de planten te gaan en de takken aan de kanten te duwen. Zo te zien was de pupper verschoten van een vrij fel uitziend ei. Myr keek even schuin op naar zijn roze Garchomp en knikte even, waarop Murphy meteen rustig de takken losliet en het ei liet voor wat het was.

De ranger aaide zijn hondje rustig en plaatste zijn handen rustig om de puppy heen. AL snel kwam hij overeind, Euston tegen zich aangedrukt. Het was ok.

Het ding met jonge Pokémon was dat ze zo bang konden zijn. Euston was daarin echt een kampioen, als het ware. De arme puppy was zelf bang van zijn eigen schaduw. Het verbaasde hem dan ook niet dat het fel gekleurde ei hem bang had gemaakt. Immers was het niet iets dat je elke dag zag. Het had de kleine man duidelijk van slag gemaakt. Hij aaide de kleine puppy dan ook rustig, zijn vingers om zijn kop krullende om hem rustig te houden. De shiny pupper liet dan ook al snel zijn kopje zakken en zocht wat meer rust tegen zijn trainer aan. Zijn ogen langzaam sluitende. Een licht tevreden geluid kwam van de jonge Pokémon af. Het zou wel met goed komen, uiteindelijk. Hij had gewoon wat tijd nodig. En dat was ok.

Zijn blik gleed naar Shui toen deze naar hem gebaarde. Het leek erop dat Huo niet zo bang was van eieren, want de Rockruff had hem iets gebracht. De zwarte hond leek helemaal blij te zijn om het ding, en het was duidelijk dat de ander de hint van zijn Pokémon snapte. Myr lachte even zachtjes en knikte rustig naar zijn vriend. Wie weet zat er een maatje in het ei voor de rock type. Het was vast iets waar de jonge puppy naar uitkeek. Immers was Huo wel wat gewoel gewend toen hij nog bij Myrddin woonde. Maar in het kleine appartementje van Shui was er enkel de paarsharige man te vinden als gezelschap. Het was een zwaar contrast met de meerdere mon die Myr altijd in zijn huis had. Rustig maakte hij een hand los van Euston waarna hij begon te gebaren. 'Binnenkort dan een speelmaatje voor Huo' Zijn glimlach werd breder bij die woorden. het was immers een fijne gedachte. Het was ook iets waar hij naar uitkeek voor Shui. Hij vond het ergens ook wel grappig. De arme man kreeg alleen maar baby mon naar zich toe gegooid. Het was schattig om zo'n man zoals hem met schattige monsters te zien, liet zijn hart toch een beetje smelten iedere keer.

Een geluid achter hem, liet hem opkijken. Murphy had haar klauwen om een ei en hield deze tegen haar aan. Een laag geluid kwam van de Pokémon af, die rustig naar haar trainer toe wandelde. Haar blauwe ogen gleden om het ding heen, waarna ze keek naar de ranger. Zoekende naar permissie van hem om het mee te nemen. De kleine man glimlachte teder en knikte een enkele keer. Ja, dat was ok. Immers had hij zelf nog niks gevonden die hij mee wilde nemen. En als zijn Pokémon perse dit ei wilde, dan zou hij dat zeker toestaan.