Tales of

Sinnoh

Nog even rust en daarna zou het echte werk beginnen. Sébastien had besloten om deze tijd nuttig te gebruiken en nog even naar de eilanden te reizen voor een paar dagen absolute rust. Daarna zou hij officieel als Crescent Moon beginnen. Het zou helemaal anders zijn als wat hij gewoon was, maar hij was wel eens benieuwd hoe het zou zijn om voor een organisatie te werken. Hiervoor was hij altijd meer op zichzelf.

De harde zon werd hem te warm, dus besloot Sébastien om even ergens anders heen te gaan waar er iets meer schaduw was. Nog steeds een hoop open ruimte, maar door de wind die van de zee kwam, was het al aangenamer. Aan deze kanten was het ook kalmer, veel minder toeristen en veel meer rust. Precies zoals hij wilde.

Sébastien haalde de rugzak van zijn rug en zakte door zijn knieën voor hij erin begon te rommelen. Ergens had hij een flesje water dat hij momenteel wel kon gebruiken. En wat eten. Zoals altijd was hij goed voorbereid voor hij op pad ging.

Met deze hitte was het goed dat hij zich had voorbereid en water mee had genomen. Sébastien stond weer recht met het flesje water in zijn handen, en nam enkele slokken terwijl hij om zich heen keek. Boven hem hoorde hij het geluid van Wingulls, maar hij had niet verwacht om een hele groep te zien. Allemaal leken ze ook de andere kant op te gaan, al kon hij vanaf hier niet zien wat daar te vinden was.

Nog een paar laatste slokken en dan stak hij het flesje water weer weg en sloeg hij de rugzak weer over zijn schouder. Het was dat hij niet te verliezen had, dus besloot hij in dezelfde richting te wandelen als de wingulls. Als het niets was kon hij altijd nog terug komen. Direct kon hij de hitte weer voelen branden op zijn huid zodra hij begon te wandelen.


Volgt Wingulls

Eén plek in het bijzonder leek erg gewild te zijn door de Wingulls. Bijna alle pokémon daalde af om te landen op die specifieke plek. Voor dat Sébastien besloot erop af te wandelen bleef hij even stil staan. Misschien kon hij vanaf hier zien wat er gaande was. Zijn ogen vernauwde hij alsof het hem zou helpen beter te zien, maar het was hopeloos.

Met kalme stappen wandelde hij in een grote boog dichterbij, voorzichtig om de pokémon geen angst aan te jagen. Ondertussen deed hij zijn best om te zien wat de pokémon zo aantrok tot die plek. Wat niet makkelijk was door de Wingulls dus besloot hij het te wagen en nog een beetje dichterbij te wandelen.


Gaat kijken