Tales of

Sinnoh

Met een vreemde blik keek ze naar het stuk steen dat ze had gekocht. Impulsief? Ja misschien. Ze had een advertentie gezien van iemand die een fossiel verkocht en had eigenlijk als een Sharpedo erop gehapt. En nu had ze een stuk steen in haar handen wat blijkbaar ooit een pokémon was geweest. Het klonk zo vreemd, dat dit hier ooit een pokémon was. Nieuwsgierig gleden haar ogen erover heen, terwijl ze een slok nam van de kop koffie in naast haar stond. Ze had het advies gekregen om bij de professor langs te gaan, dus daar was ze naar op weg, maar ondertussen was ze een super schattig koffie tentje tegen gekomen. Wat betekende dat ze eerst koffie had moeten halen. Hierdoor was ze echter wel zo afgeleid geraakt, dat ze niet zeker meer wat ze nu moest gaan doen. Het zonnetje scheen lekker warm op haar lichaam en het zorgde ervoor dat ze zich slaperig begon te voelen. "Nee, professor. Dat was het plan." Sprak Asherah tegen zichzelf. Ze sloeg de rest van d'r koffie achterover, verbranden daarmee haar gehemelte en kwam overeind. Ze stak het fossiel terug in haar tas en liep in de richting van het gebouw waar ze nog niet zo heel lang geleden haar starter had opgehaald.
Eenmaal binnen, haalde ze diep adem en liep naar de balie toe. "Hallo. Ik heb een pokémon fossiel van iemand gekregen en ik wilde graag weten of ik deze hier kon laten resurrecten?" Was dat het correcte woord, misschien niet. Maar hopelijk zou de jongedame achter de balie haar snappen. Fingers crossed.

Het fossiel werd uit d'r handen gehaald op het moment dat het uit haar tas verscheen. Eventjes wilde ze protest indienen, maar het zag er naar uit dat dat niet veel zou uithalen. Dus bleef ze met stomheid geslagen staan en besloot dan maar eens goed om zich heen te kijken. Immers was er genoeg te zien in dit laboratorium, zolang ze maar met haar handen overal vanaf zou blijven. Iets wat haar heel erg duidelijk gemaakt werd, terwijl ze aan het rondlopen was. Ze snoof zachtjes en ging weer terug op de plek staan waar ze begonnen was. Precies op het moment dat de assistente terug kwam en een pokéball voor haar neer legde. "Alsjeblieft, een Amaura is uit het fossiel gekomen. Veel plezier ermee." Een fonkeling verscheen in de ogen van Asherah, terwijl ze de pokéball aanpakte. Een Amaura hè, dat was een pokémon die ze nog niet kon. "Dankuwel," zei ze vrolijk, ze zwaaide eventjes naar de mensen en liep in de richting van de deuren.
Eenmaal buiten greep ze de pokéball wat steviger vast en liet de pokémon eruit. De lichtblauwe dinosaur liet een vrolijk geluidje horen, voordat het om zich heen keek. "Queenie," zei Asherah zachtjes. De Amaura draaide zich naar haar om en een lik ging over haar gezicht heen. Ash grinnikte zachtjes en gaf de pokémon een aai. Wat een schatje.