Tales of

Sinnoh

Even staarde ze naar haar nieuwe aanwinst. Ze had genoeg geld bij elkaar gespaard om een klein tentje te kopen. Dat simpel in elkaar te zetten zou moeten zijn. Ze had de tent en de paar stokken uitgestald. Goed, waar te beginnen? Simpel vond ze het in ieder geval niet. Gelukkig was het pas net middag en had ze nog alle tijd voordat de avond zou vallen. Haar Starly zat in een boom. Milly dacht dat er een geamuseerde blik in haar ogen lag. Wat ze wel zou begrijpen, het was ook lachwekkend. Zij die een tent in elkaar moest zetten. Onbewust strookte ze haar mouwen op, geen idee waarom ze dat deed. Ze liep naar de tentstokken en probeerde ze in elkaar te klikken. Na heel veel gevloek en getier stond de tent dan eindelijk en was het ook het einde van de middag. Zuchtend liet ze zich op haar rug op de grond vallen. Haar Starly zat er nog net zo. “Ja lach jij maar.” Grinnikte ze naar haar. Ze moest maar wat te eten pakken. Waar was haar rugzak? Ah daar, ze had hem tegen de tent aan gezet. Ze pakte er wat te eten voor haar Starly en haar eruit. Ze strooide wat voor de vogel op de grond en maakte voor haarzelf een pakje met mueslirepen open. Ineens hoorde ze wat achter haar. Ze draaide haar om en zag nog net hoe iemand haar rugzak weggriste. “Nee!” Riep ze geschrokken terwijl ze overeind kwam. Daar zat alles in wat ze bezat en dat was al zo weinig.

[@Camilo Bolsius]

Haar Starly was in de boom blijven zitten. Blijkbaar wist ze even niet zo goed wat ze met de situatie aan moest. Ze begreep dat wel, maar het was nu even niet zo handig. Ze wilde er achteraan gaan toen ze andere bewegingen zag. Een pokémon, een Eevee, greep haar tas. Die hield de tas stevig vast toen er vervolgens ook een jongen aangerend kwam. Blijkbaar werd het de dief nu te heet onder de voeten en die ging er vandoor. Opgelucht liet ze haar ingehouden adem ontsnappen. Ze had niet eens doorgehad dat ze die in had gehouden. De jongen kwam naar haar toe en vroeg aan haar of de tas van haar was. Ze knikte en van blijdschap vloog ze hem om de hals. “Heel erg bedankt! Daar zit alles in wat ik heb, ik had niet geweten wat ik er zonder zou moeten. Bedankt, bedankt, bedankt!” Toen ze bedacht dat ze hem nog steeds knuffelde, liet ze hem snel weer los. Straks vond hij het niet fijn. “Dat is jouw Eevee?” Vroeg ze toen aan hem.

Ze liep eerst naar de pokémon. Toen hij haar aan haar voorstelde. Coco. Ze hurkte bij haar neer. Ze raakte haar niet aan, want misschien vond ze dat wel niet prettig. Waarschijnlijk net zoiets als die knuffel, daar was ze misschien ook iets te vlug in geweest. Alleen dat was blijdschap en dan deed ze soms dingen wat te snel. “Bedankt Coco. Je bent mijn held.” Zei ze toen tegen de Eevee. Vervolgens kwam ze weer overeind en keek de jongen aan. Die zich voorstelde als Camilo. “Mijn naam is Milly Bloom.” Stelde ze zichzelf voor. Toen wees ze naar de Starly in de boom. “Dat is Sky.” De Starly vloog op en kwam op haar schouder zitten. Ze kwetterde eventjes vrolijk een hallo.