Tales of

Sinnoh

Vandaag was de dag. Ze zou meelopen bij een Crescent Moon lid om te kijken of het wat voor haar was. Want ja. Ze kon niet voor altijd rond blijven lopen als een gefaalde coördinator. Ze moest iets doen. Maar een trainer worden was ook zeker geen optie. Voor researcher had ze het inzicht niet dus dan bleef er niet veel over buiten het zoeken van een baantje. Mensen helpen klonk wel als een nobel idee. Het enige idee wat ze had. Dus had ze een paar mailtjes gestuurd en mocht ze uiteindelijk een dagje meelopen met een ranger.

Het enige probleem was dat het niet super duidelijk was waar ze heen moest. Het enige wat ze had gekregen was een super vaag kaartje met de locatie waar ze moest zijn, een datum en een tijd. Maar omdat ze zo slecht de weg kon vinden met het kaartje, had ze het idee dat ze enkele minuten te laat zou zijn. Fronsend keek ze naar het stukje papier in haar handen, toen ze ineens werd aangesproken. ”Jij komt vandaag meelopen neem ik aan?” vroeg een blonde vrouw die een stukje verderop met een hand op haar heup stond. Fenna gaf een twijfelend knikje. Het kon haast niet anders dat dit de ranger was waarbij ze mee zou lopen. ”Aangenaam, Jade Bellerose is de naam.” Fenna liep rustig wat verder in de richting van de vrouw, voor ze zichzelf ook voorstelde. ”Aangenaam, ik ben Fenna del Toro. Even om te bevestigen, jij bent de ranger van Crescent Moon dan toch?” vroeg ze om te bevestigen dat ze wel echt het goede persoon voor zich had.

De blonde vrouw stak een hand naar haar uit. Ongemakkelijk schudde ze die. ”Helemaal correct,” reageerde de vrouw. Okay, gelukkig. Dan was ze in ieder geval op de juiste plek terecht gekomen. Je moest haar alleen niet vragen hoe dat was gelukt. Ze volgde de blik van de blonde vrouw naar een stel netten dat aan de muur hing. ”Hebben ze je verteld wat we vandaag gingen doen?” werd haar gevraagd. Zachtjes schudde ze haar hoofd. Ze was er vrij zeker van dat er niets van was gezegd. Maar durfde niet te zeggen dat de kans er was geweest dat ze iets had gemist. Waarschijnlijk niet, maar zo groot was haar ego niet. ”Oh, nou je gaat het nu sowieso zien,” zei de vrouw al vrijwel meteen. Verward keek Fenna naar het schuddende net, waar een vogelpokémon in hing. Jade haalde de schreeuwende pokémon uit het net terwijl Fenna enkel met grote ogen toekeek. ”Dus.. wat is de bedoeling?” vroeg ze lichtelijk verward. De schreeuwende vogel leidde haar nogal af.

Verward keek ze naar hoe het blonde meisje de vogel hanteerde. De vleugels werden tegen het lichaam gevouwen en daarna werd de vogel in een soort kokertje gestopt. Enkel de kont en de pootjes staken er uit. "We gaan vandaag vogel Pokemon tellen en ringen." Met een tang werd er een ring om de poot van de Taillow gedaan. Zodra die er om zat, haalde ze de vogel weer uit de koker. "Like this," vertelde Jade voor ze de vogel weer los liet. Fenna zette een stapje opzij zodat de vogel wat meer langs haar kon vliegen. Ze vond het nogal eng om te zien hoe de vogel zo dicht langs haar weg vloog. "Uh okay. Dus wat moet ik dan precies doen?" Ze had alles wel begrepen maar dat was uiteindelijk alleen informatie. Informatie kennen en uiteindelijk iets kunnen doen waren twee heel verschillende dingen. Als ze haar eerst een tijdje zou laten kijken, of zelfs helemaal niets zou laten doen? Het was geen verassing.

De wilde pokémon maakte haar behoorlijk nerveus. Dat was de grote reden dat ze twijfelde over het joinen van de hulp organisatie. ”Jij mag in dat boek opschrijven wat we allemaal ringen, Pokémon soort, bijzonderheden en het ringnummer.” Er werd naar een boek op een afgezaagde boomstam gewezen. Fenna gaf snel een knikje voor ze richting het boek liep. Snel liet ze haar ogen over de pagina's gaan. Ja. Dit zou niet heel ingewikkeld zijn, dit kon ze wel. ”Dit was een Taillow en het ringnummer was T023.” Fenna pakte de pen er bij en noteerde het nummer van de pokémon, net zoals dit eerder al was gedaan in het boek. "Staat er. Nu er geen pokémon is; even een vraagje. Hoe weet je waar je het net moet ophangen?" vroeg ze. Ze was misschien niet de snuggerste of de beste in leren. Maar dat betekende nog niet dat ze haar best niet wilde doen om het te begrijpen. Als er iets was, wat ze wel kon? Dan was het haar best doen, ook al lukte het niet. Tenzij ze zo'n grote blunder veroorzaakte dat ze haar gezicht niet meer wilde laten zien natuurlijk...

Ze had het nog amper genoteerd of er vloog een nieuwe vogel in het net. Blijkbaar had ze het goed geplaatst. Daar moest ze de handigheid van weten in het geval dat ze het zelf ook ooit zou moeten doen. Jade haalde de pokémon uit het net en stopte hem in de koker om hem te kunnen ringen. ”Er zit hier een beschutte opening tussen de bomen, met veel nesten. Logischerwijs kan dit een goede aanvliegroute zijn. Maar het kan zijn dat ik het net later nog verplaats. P032 trouwens.” Fenna gaf een knikje voor ze de gegevens noteerde. "Pidgey, nummer P032, geen bijzonderheden?" zei ze hardop wat ze schreef. Het laatste liet ze klinken als een vraag aangezien ze niet zo veel verstand had van de pokémon. "Doe je dit soort werk vaak als ranger?" vroeg ze terwijl ze zacht met haar pen tegen het papier tikte.