Tales of

Sinnoh

Het was op zich niet heel erg ver van huis. Dus waarom niet? Waarom konden zij en Lauren niet gewoon eventjes kinderlijk eitjes zoeken. Je kon er verlof voor krijgen bij Crescent Moon en Jade had dat met alle liefde eventjes aangenomen. Ze was het zat om papieren te stempelen. Het liefste deed ze momenteel elke dag veldwerk, maar het leek net alsof ze dat als speciale beloning uitdeelden aan haar als ze weer eens goed haar best had gedaan.

Dus, in plaats daarvan stond ze nu met haar Deino in een veld in de daycare, zoekend naar eitjes. In eerste instantie dacht ze dat het wel eenvoudig zou zijn, maar eerlijk? Ze hadden het best goed verstopt. Jade zette haar handen als een soort zonnescherm boven haar ogen, toen de neusvleugels van Lauren ineens begonnen te snuiven. Met interesse keek Jade op. ”Wat?” Maar de Deino stoof er al vandoor, een struik in duikend.

Blijkbaar had Lauren betere zintuigen dan dat Jade zelf had, want de Deino neusde zo een paar struiken opzij en wist met haar neus een ei aan te tikken. Het ei lag er roerloos, behalve dat het wat heen en weer geschud werd door de Deino. Het was donkerbruin met lichte stippen, en om eerlijk te zijn vond Jade het er maar wat saai uit zijn. Desondanks vond Lauren het ei maar donders interessant. De Deino had haar muil al geopend om een hap te nemen uit de schaal.

Vlug schoot Jade naar voren en griste ze het ei van de grond af, deze in haar armen nemend. Arceus. Niks was heilig voor die lompe dinosaurus, inclusief onschuldige eieren niet. Eigenlijk wilde ze het ei weer neerleggen op een veilige plek, maar al snel kwam er iemand op haar afgespurt om haar te feliciteren met haar vondst. Zo werd ze weer vrolijk naar buiten gebonjourd, met het ei in haar armen die ze eigenlijk helemaal niet wilde hebben. Een beetje beduusd keek ze naar het bruine ding. Oké dan.

[Eitje mag mee]