Tales of

Sinnoh

Ze liep met haar nieuwe aanwinst aan een halstertje. Het was een stoere Mudbray met flapoortjes. Ze had Muddy gekregen toen ze een vrouw had geholpen op haar boerderij. De Mudbray en een Eevee. De Eevee had ze eerst weer bij Anna achter gelaten. Ze vond het al heel wat om voor haar Starly te zorgen, dus vond ze eerst eentje extra wel zat. Al was Muddy een echte grappenmaker en leuk gezelschap. Haar Starly moest alleen nog wel aan zijn grapjes wennen en zijzelf ook eigenlijk. Ze had besloten die nacht weer in het pokémon center te eten en te overnachten, dus hoefde ze zich niet voor te bereiden op een nacht onder de sterrenhemel. Dus was er tijd om iets anders te doen, om te bonden met haar pokémon bijvoorbeeld. Met haar Starly en Mudbray. Ze was naar een parkje gelopen en keek even naar de lucht, waar haar Starly met hen meevloog. “Nou Muddy daar zijn we dan.” Dat had ze beter niet kunnen zeggen, want de Mudbray begon aan het halster te trekken. Om zo snel mogelijk bij het gras te komen, maar zij had het halstertouw nog vast. Dus werd ze nogal lomp meegetrokken. “Ho wacht even!” Riep ze terwijl ze half rennend, half vallend achter hem aan gesleept werd. Haar Starly krijste geschrokken.

[@Jade Bellerose]

Het was dat Sky ingreep. Ze scheerde naar beneden en ging voor Muddy hangen. Hierdoor knalde haar Mudbray met zijn hoofd tegen de borst van haar Starly aan. Die vloog achteruit en wist nog maar net in de lucht te blijven en zijzelf belandde met haar neus in het gras. Muddy ging doodleuk kalm naast haar grazen. Waarbij hij haar wat aan de kant duwde, omdat hij blijkbaar vond dat het stukje gras onder haar een stuk lekkerder was. Ze had de andere vrouw wel gehoord, maar ze had zich nog niet durven omdraaien. Ze schaamde zich echt dood. Het was al wat om op straat te leven, maar ze was nog nooit zo te kijk gezet. Waarom had ze Muddy ook weer overgenomen? Hij had zo schattig geleken en de vrouw van de boerderij had er zo op aangedrongen. Misschien juist omdat hij zo ondeugend was? Of zou dat het niet geweest zijn. Ach ja, het was nu eenmaal zo en stiekem begon ze zich ook al aan hem te hechten. Hij was dan misschien enorm ondeugend, ze verveelde zich in ieder geval nooit meer. Ze rolde op haar rug en probeerde zo charmant mogelijk op te staan. Haar kleren waren helemaal groen geworden van het glijden over het gras. Dus eigenlijk zag ze er niet meer uit. Kleren smerig en haar haren ontploft. “Gelukkig is Sky er ook nog.” Begon ze toen maar tegen de ander. Even keek ze naar de pokémon van de ander. Een Deino en Dedenne. Het was fijn dat haar pokémonkennis direct zo getest werd nu zo op straat leefde. Dan onthield ze het tenminste, want ze had alle soorten pokémon in haar hoofd gestampt. Dan moest je het alleen wel bijhouden, anders vergat je het weer.

De ander gaf aan dat ze misschien beter even naar het pokémon center kon gaan. Ze keek naar haar kleren en klopte er wat op. Niet dat dat zin had. Ze moest echt wat kleding bijkopen, maar dan moest ze ook een grotere rugzak kopen. In deze kleine paste maar weinig. Zoveel geld had ze nog niet. Een backpack was peperduur… “Och…” Wimpelde ze het dus maar een beetje nonchalant weg. Al vond ze het zelf ook wel. Sinds ze haar tijd voornamelijk op straat doorbracht was ze een stuk slonziger geworden dan haar lief was. Haar moeder zou zich voor haar schamen, dat wist ze zeker. “Ik ga er vanavond eten en slapen, dan fris ik me wel op.” Ging ze verder. Ze voelde ineens een neus in haar zij porren. Blijkbaar moest ze van Muddy weer aan de kant, wat ze dus ook maar braafjes deed. Hoorde een pokémon niet naar zijn trainer te luisteren in plaats van andersom? Sky had zich weer hersteld en kwam op haar schouder gevlogen. Ze kwetterde even begroetend naar de pokémon van de andere vrouw en leek in haar ooghoek wat boos naar Muddy te kijken. Haar Mudbray negeerde ze voornamelijk, die vond het gras interessanter. “Ik heet Milly Bloom.” Stelde ze zich toen aan de ander voor.

De ander stelde zichzelf voor als Jade Bellerose. “Aangenaam.” Vervolgde ze tegen haar. Een Dedenne kwam aangetrippeld en sprong boven op de rug van Muddy. Haar Mudbray keek Zara even wat verstoord aan, maar ging toen rustig verder met eten. Hij vond het wel prima blijkbaar. Dragen kon hij het sowieso. Hij was een sterke pokémon. “Jouw pokémon hebben ook iets speciaals of niet?” Ze leken niet op de standaard foto’s die ze gezien had bij deze pokémonsoorten. Misschien hadden ze een trait net als Muddy, of waren ze shiny. Dat waren de eigenschappen die een pokémon anders konden maken wist ze inmiddels.