Tales of

Sinnoh

"Aether, Zoran. Blijf eens hier." Hoe hij wist welke pokémon welke was? Geen idee, een van de twee was een échte Larvesta, de andere was een traited Hisuian Zorua. Het was gewoon de vraag welke op welke naam zou reageren. Voor nu kropen beide pokémon terug naar hun trainer, die ze beide een aai over hun hoofdje gaf. Als hij zijn pokédex moest geloven, zouden een goed aantal van zijn pokémon klaar zijn om te evolueren, maar hij zou niemand opjagen. Als ze het niet wilde, dan zouden ze het niet goed. Ze waren goed zoals ze waren. Archie had zijn pokémon meegenomen naar Sandgem Town, om geen specifieke reden wat dan ook. Hij moest binnenkort gaan trainen, maar aangezien er een nieuw festival voor de deur stond, wilde hij eigenlijk daar eerst een rondje gaan maken. Alvast kijken waar alle hoeken en gaten zaten, voordat hij zijn patrouille moest gaan wandelen. Maar nu had hij nog eventjes rust en wilde hier ook gebruik van maken.
Een van de twee Larvesta's keek op en veranderde voor zijn ogen van vorm. De lichtblauwe Hisuian Zorua keek hem met kleine oogjes aan en kefte zachtjes, terwijl de échte Aether achter zijn enkels bleef staan. "Het is al goed. Kom, we gaan een stukje wandelen." Hij stak zijn handen in zijn zakken en liep een willekeurige kant op, met de Zorua in zijn kielzog en de Larvesta iets verder weg. Immers was de pokémon niet zo snel.

Zoran schoof langs hem heen, opvallen snel voor z'n kleine pootjes. Hij rende een paar rondjes rond hem, veranderde halverwege in Aether en daarna in Archie hemzelf. Hij moest toegeven dat het beter was dan enig spiegel die hij had gezien en het zou hem goed kunnen helpen om imperfecties te zien. Hij keek in het rond, zorgde ervoor dat beide pokémon bij hem bleven.
Een stem deed hem opkijken en zorgde ervoor dat Zoran achter hem dook. Niet veel later kwam Alain in beeld, én kwam een Alain achter hem vandaan. Archie zuchtte zachtjes en stak een hand op om te zwaaien naar de jongeman. "Hey!" zei hij vrolijk terug. Hij stak zijn handen in z'n zakken en keek hoe Zoran!Alain terug gromde naar de Vulpix en hoe Aether nieuwsgierig dichterbij de Treeko probeerde te komen. "Hoe is het ermee?" vroeg hij daarna, terwijl zijn ogen terug dwaalde naar de echte Alain. "En sorry voor, uh, dit," hij hielt een hand op naar de Alain achter hem. "Zoran vind 't leuk om mensen na te doen, om ze te verwarren, te laten schrikken of Arceus weet ik veel waarom." Archie zuchtte eventjes en haalde daarna zijn schouders op.

Oh shit, oh fuck, oh shit, oh fuck. Hoe kon hij dit zijn vergeten. Op het moment dat de blik van Alain verschoot, bedacht Archie zich wat er precies aan de hand was. Immers had hij de jongen al een keer gered van een psychische pokémon. Dit leek op zo'n zelfde reactie, toen Zoran achter hem verscheen in een evenbeeld van de jongen. "Zoran!" Zei Archie streng tegen de pokémon. Deze keek hem met grote ogen aan, voordat de vorm van Alain verdween en de kleine powderblue vos in de plaats kwam te staan. Hij boog zich naar voren toe en pakte het spookje op, die een aai over diens hoofd kreeg. "Zoran is een Hisuian Zorua, meestal zijn ze schuw, maar hij vind 't leuk om kattenkwaad uit te halen." Hij zuchtte zachtjes en zag nu dat Aether naar de Vulpix was gekropen en snuffelde aan diens vacht. "Voorzichtig." Waarschuwde hij de Larvesta, maar die deed net alsof hij niet bestond. Ondankbaar kreng dat het af en toe kon zijn. Archie richtte zijn aandacht weer op Alain en stak een hand uit om deze op diens schouder te willen leggen. "Gaat 't?" vroeg hij voorzichtig.