Tales of

Sinnoh

Het was zo dichtbij Sunyshore City... Dus waarom niet. Ze wist dat Alain hier ook zou rondlopen, maar desondanks ging ze voor nu eerst nog eventjes zelf de kraampjes af. Maar uiteindelijk had ze een grote Corviknight gespot. Terwijl ze lachend de Corviknight over zijn stalen vleugel had gestreeld, was de eigenaar van het Corviknight Carriage kraampje naar haar toe gekomen, of ze niet ook naar boven wilde. Rey was nerveus geweest, maar uiteindelijk had ze ingestemd met een zachte knik. Peaches had haar neus zachtjes tegen Rey's kuit gedrukt en zo had het meisje de moed gevonden.

De Carriage kraakte onder haar terwijl ze naar binnen stapte. Plume, in al haar roze glorie, landde op de rand van de carriage, haar teentjes netjes over de rand krullend. Een zwakke glimlach speelde op Rey haar lippen terwijl ze haar hand eventjes naar de Noibat uitstak. Deze drukte haar neus kort in de hand van Rey, wie hierop zachtjes glimlachte. Kleine druiloor was het. Ze streelde de Pokémon kort over haar neus, waarna ze ging zitten. Ze haalde scherp en diep adem toen de Carriage omhoog vloog, maar voor nu hield ze zichzelf sterk.

Oké... Diep ademhalen nu... Rey had haar handen kort tot vuisten gebald terwijl ze haar ogen even dichtkneep. Ze kon dit. Ze kon dit wel. Een diepe ademteug... En ze liet de spanning iets van zich afvallen. Peaches was aan haar voeten gaan liggen en Plume zat nog steeds nieuwsgierig met blauwe ogen naar binnen te kijken, haar vleugels iets tegen zich aan gevouwen. Voorzichtig schuifelde Rey iets naar het raampje toe.

Het benauwde haar toen ze naar buiten keek, maar toch bleef ze kijken. De lucht was strakblauw en de wolken leken veel dichterbij te zijn. Tevens leek het festivalterrein nog maar heel klein. Een zachte lach ontsnapte haar terwijl Plume haar wang iets aanduwde met een vleugel. "Wow..." fluisterde ze met een zachte glimlach. Ze zwaaide eventjes naar een Swablu die voorbij vloog, de zachte vleugels van de Pokémon bewonderend.

Rey keek nog een tijdje naar de Swablu die voorbij danste in de lucht. Met een vrolijke lach zwaaide ze nog naar het wezen totdat deze uit het zicht verdween. Daarna liet ze zich op het verbazingwekkend zachte bankje terugzakken. Kort streelde ze Peaches over de oren, wie nu ook uit het raampje aan het kijken was. De Rockruff liet zich echter al snel weer zakken op de grond, niet geheel tevreden met de nieuwe hoogtes die zij en haar trainer bereikten. ”Kan ik jou nog een keertje troosten huh,” humde ze met een glimlachje.

Plume spreidde haar vleugels en gaf een krijs. Toen Rey opkeek, zag ze dat de Noibat zich had omgedraaid en enthousiast nog een paar keer met haar vleugels wapperde. ”Ho, rustig, binnenblijven he,” bracht ze wat verbijsterd uit, terwijl ze naast de Pokémon plaatsnam. Pas toen zag ze wat de aandacht getrokken had van de Pokémon. Een Rookidee had besloten om mee te vliegen. Met een lach keek ze naar de Pokémon en leunde ze iets op haar armen, de Pokémon volgend met haar ogen. Het was eigenlijk best wel rustgevend.

[Skip]

Met een lichte, tevreden zucht keek ze naar buiten, haar armen over elkaar heen gevouwen en haar blik op de vogel Pokémon gericht die voorbij dreven. Het was een vredig uitzicht. Peaches kwam langzaam ook iets onder de bank vandaan en, al bleven haar oren wat plat liggen, kwam voorzichtig haar kant op geschuifeld. Voorzichtig stak Rey haar hand uit om de hond aan te halen, waarna ze haar blik weer op de lucht richtte.

Daar zag ze wat vreemds, een Pokémon die zichzelf nauwelijks in de lucht hield. Met elke vleugelslag leek het verder te zakken en ergens moest ze zich afvragen hoe het überhaupt zo hoog was gekomen. ”Wat is dat..” prevelde Rey, gebiologeerd door het zicht totdat de vleugels van de vogel het daadwerkelijk opgaven. Nog een paar keer sloeg het beest wanhopig met zijn vleugels, waarna het in een misselijkmakende duikvlucht naar beneden viel. ”Pas op!” Rey sperde haar ogen open en reageerde in reflex. Ze pakte een Pokéball uit haar zak en gooide deze, in de hoop dat ze de duikvlucht onderbrak.