Dit was geweldig. Ze hoefde enkel haar pas te laten en ze kon gaan en staan waar ze wilde, hoevaak ze wilde. Het eiland was echt een diverse plek. Zo verschillend kwa terrein. En zo vol met unieke Pokémon. Ze had er al een paar gezien de geweldig in haar team zouden passen. Maar omdat ze echt op die wezens per ongeluk was gestuit lagen haar middelen constant buiten handbereik. Waardoor ze steeds net niet op tijd kon handelen. Maar nu was ze op alles voorbereid. Ze had Donata uit haar bal gelaten deze keer. Ze had al zoveel voor Vito gekozen de laatste tijd dat ze een beetje het gevoel kreeg dat de Popplio zich een minderwaardigheid complex aan zat te praten. En dat was natuurlijk niet te bedoeling. Ze hield van beide beesten evenveel. "Ben je er klaar voor?" Lachte ze naar haar Pocketmonster die enthousiast met haar flippers begon te slaan. Lucia knikte en zette haar eerste stappen op het pad dat bekend stond als "Route 226"
Wist je dat Mankey's territoriaal zijn? Een boze aap springt naar je toe en begint boos op en neer te springen. Hij snuift en gromt, vooral naar je Popplio. Vertrek nu of hij zal je eens wat laten zien! Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie!
"MONKE!" schreeuwde ze enthousiast toen ze het gek uitziende beest in haar gezichtsveld kreeg. Ze had de aap-achtige en zijn evolutie wel vaker in shows voorbij zien komen. En ze waren echt perfect daarvoor. De trucjes die ze deden en het feit dat ze altijd boos werden vond Lucia gewoon hilarisch. Maar Popplio leek het allemaal minder leuk te vinden. Angstig ging ze achter de benen van haar trainer staan. Met kraal ogen keek de getinte vrouw tussen de twee Pokémon. Als het aan haar lag zou ze de Mankey vangen. Maar zou het wel een goede team member zijn? Vito en Donata waren beide best gevoelige wezens... "Kom laten we veder gaan." Sprak ze toen maar, met een zwaar hart. Ze draaide zich om en liep weg van de de Mankey, en zijn territorium. Popplio liet een goedkeurende geluid horen terwijl ze haar baasje volgde.
Een niet zo lang meisje komt jouw kant op en vertelt dat haar Litten heel hoog in een boom is gaan zitten. Zelf kan ze er niet meer bij. Ze vraagt je of jij hem uit de boom kan halen?
Laat weten hoe je hiermee omgaat en tag het betreffende teamlid na jouw post.
De Mankey was nog maar net uit haar hoofd toen ze opeens aangesproken werd door een kind. Lucia fronste en luisterde naar wat ze te zeggen had. Blijkbaar zat haar Litten vast in een boom. En hij kon er niet meer uit komen. Ja zeg, dat was allemaal wel heel vervelend. Maar ze had wel wat betere dingen te doen dan zich bezig houden met zulke vervelende activiteiten. Ze kwam hier voor iets goeds, wat kon die kleuter haar bieden? Dat klopt, niks. Lucia schudde met haar hoofd en verzon ter plekke een smoes om uit de situatie te komen. Donata begon kwade geluiden te maken toen ze een paar meter van het meisje verwijderd waren. Ze was ook een goedzak, altijd gewillig om een helpende hand (flipper?) te bieden. Maar Lucia siste een paar woorden haar kant op en de Popplio hield haar mond. Maar de boze blik in haar ogen was de trainer niet ontgaan. Het jonge meisje zuchtte, dit uitje verliep niet echt gesmeerd.
Het kleine meisje komt achter je aan gerend, tranen in haar ogen. Ze steekt haar handjes uit en biedt je een Dusk Ball aan. Ze vertelt je dat haar Litten net is meegenomen door een grote Vogel Pokémon en dat ze de Pokéball toch niet meer nodig heeft... Neem je het aan of niet? Laat het weten in je volgende post en vergeet niet het betreffende teamlid te taggen.
Slecht ging naar erger toen ze door kreeg van het meisje dat haar Litten meegenomen door een of andere vogel. Geschokt sloeg ze een hand over haar mond heen. Ze kon het haast niet geloven. Ze had wel vaker gehoord van een katachtige in een boom, maar die werden toch altijd gered door de brandweer ofzo? Het meisje bood haar een Dusk ball aan. Ze vertelde dat zonder haar Litten. Ze er geen nut meer voor had. Met waterige ogen pakte ze de ball uit de handen van het meisje. Ze wilde haar excuses aanbieden, maar hoe ze het ook probeerde. Ze kon niks uit haar strot krijgen. Donata legde haar hoofd tegen de benen van haar trainer aan. Dit was een teken. En Lucia wist precies wat het betekende. Ze wilde terug haar bal in. En eerlijk? Als zij een ball had zou ze dat ook nu willen. Om weg te komen uit deze vreselijke situatie. De brunette keek toe hoe het kind zachte woorden van gedag uitsprak en weg liep. Vast naar huis, om haar ouders te vertellen wat er zojuist gebeurt was. Toen ze uit het zicht verdween zakte de getinte vrouw door haar knieën. Ze haalde een bal uit haar tas en drukte het zachtjes tegen de hoofd van haar Pocketmonster aan. Een rode gloed later en ze was helemaal alleen. Ergens in een grasveld. De evenementen van haar dag door haar hoofd spelend.
Dusk Ball