Tales of

Sinnoh

Oké, ja, dit dus. Er was een bal aangekondigd en voor redenen waar hij zelf nog niet helemaal over uit was, had hij zichzelf opgegeven. Na het fiasco bij de Swanna Boats, wist hij echt niet meer wat hij hier van moest verwachten, maar hij had zichzelf een pak gehuurd en wat kleine dingetjes toegevoegd die ervoor zorgde dat het bij het thema hoorde. Royal, alsof hij daar nog niet mee te maken had gehad. Het deed hem denken aan een zaak van zijn vader, maar hij schudde zijn hoofd terwijl hij de bowtie recht deed en zijn mouwen dichtmaakte met manchetknopen in de vorm van een kroontje. Hij klopte op zijn borst en zuchtte zachtjes. Hij was zichzelf aan het opdoffen voor een bal, waar hij waarschijnlijk toch niemand zou kunnen vinden om iets leuks mee te doen. Dus hij deed dit puur om wat minder alleen te zijn.
Archie draaide zijn haar in een zwakke knot, terwijl twee lokken eruit sprongen en langs zijn gezicht bleven hangen. Niet dat hij die ooit nog in die knot zou krijgen, dus misschien was het beter zo. Eventjes draaide hij zichzelf om, om zichzelf van alle kanten in de spiegel te kunnen zien. Kom op, er moest toch één jongedame zijn die hij kon verleiden op deze manier. Hij haalde diep adem, keek naar de pokéballs die achter hem op zijn bed lagen. Hij had er voor gekozen om geen enkele pokémon mee te nemen, maar waarschijnlijk zouden ze alleen maar meer problemen veroorzaken.

Een glas drinken in zijn handen en de muziek kloppend tegen zijn schedel, stond hij om zich heen te kijken. Hij keek de mensen een voor een aan, maar niemand had zijn aandacht getrokken. Misschien had hij toch beter iets alcoholisch moeten nemen, om rustig te worden, om meer zelfvertrouwen erin te zetten. Ach, wat maakte het ook uit. Dit was een waste of time. Net op het moment dat hij zich wilde omdraaien en weg wilde lopen, kwam er iemand in zijn richting. Again, een jongeman, met een Murkrow op zijn schouder. Archie zuchtte, waarom trok hij jongens aan? Wat was dit. Nou ja, eens zien wat hij van hem moest. "Hey," zei hij rustig terug. De jongen stemde zich voor als Victor. "Archie." En daar gingen we, daar kwam de vraag die hij eigenlijk niet had gewild, maar nu toch aan vast zat. Dansen. Kon hij dat eigenlijk wel? Ja nee, natuurlijk. Maar was 't het waard. "Prima."  Wacht, dat was niet het antwoord dat hij had willen geven. Waarom kwam hij hier dan op uit? Hij sloeg de rest van zijn drankje achterover en wist een glimlach op zijn gezicht te krijgen. Hij wilde net de jongen, Victor, meetrekken de dansvloer op, toen het huidige nummer opeens geschrapt werd en er iets slow dancerig opgezet werd. Oké, prima, waarom niet. Dus greep hij Victor bij de schouder en legde een hand op diens heup. "Wie lijd?" fluisterde hij in het oor van de jongen.

Goed, hij moest toegeven dat dit al een stuk beter was dan wat er gebeurd was in de Swanna Boats. Deze jongeman keek hem ten eerste al niet aan alsof hij een of andere vuil was en leek zelfs iets rood te worden toen hij door had wat voor een soort muziek er werd gespeeld op het moment dat hij de vraag stelde. Dit stelde Archie ook al een heel stuk gerust en hij voelde zijn hart al iets minder snel in zijn borst kloppen. Misschien kon dit nog wel eens leuk worden. Hij had zijn handen op de schouder en heup van de jongeman gelegd, maar toen ze in beweging kwamen bedacht Archie zich dat het nu over zou komen dat hij de man was in dit gezelschap. Vooral omdat Victor terug fluisterde dat hij zou leiden, veranderde hij snel zijn hand placement. Hij moest heel eerlijk zijn dat hij geen idee had of het zo klopte, want normaliter was hij 1) diegene die leiden, omdat hij de man was en 2) danste hij eigenlijk alleen met dames. Hij had dan ook geen idee hoe dit eruit zag tussen twee heren.
Ze waren redelijk van dezelfde lengte, wat betekende dat Archie hem in de ogen aan kon kijken. Hij wist dat er meestal iets van small talk was tijdens een slow dance, maar voor de verandering was zijn gedachten ... leeg. Het was onwennig en voelde vreemd, maar hij liet zich mee zwieren in de dans en de muziek, terwijl hij af en toe over de schouder van Victor keek om te pijlen wat andere ervan vonden. Archie wist dat Sinnoh een accepterende regio was, wat ook nu weer opviel want maar weinig mensen keken op of om van het feit dat twee heren stonden te dansen hier. Ondertussen probeerde hij een onderwerp te vinden om over te spreken, maar hij leek er maar niet op te komen. Arceus, wat ongemakkelijk was dit. Of juist ... niet?

De ruimte spinde, zijn hoofd voelde leeg aan. Het was vreemd, vredig, onwennig. Hij wist niet wat hij moest doen. Hij kon zich ontspannen, voor het eerst in maanden, had hij het gevoel dat hij zich kon ontspannen. Betekende dit dat het beter ging? Dat hij eindelijk gewend begon te raken aan dit alles. Nee, waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk was het gewoon een heat of the moment puntje en zou alles weer optrekken op het moment dat hij buiten zou staan. Buiten en alleen.
De dans duurde korter dan dat hij had gewild. Het had vredig aangevoeld, alsof hij eventjes niet zichzelf had hoeven zijn. Toen de muziek stopte en hij werd aangekeken door Victor, twijfelde Archie een moment langer dan hij wilde om een halve stap naar achter te zetten. Bijna direct miste hij de arme adem in zijn nek en een huivering kroop over zijn rug heen. Er werd aan hem gevraagd of hij wat te drinken wilde hebben en hij knikte langzaam. "Ik loop wel mee," zei hij op een zachte toon, terwijl zijn ogen zochten naar de tafel waar alles stond opgediend. Punch, oh dear nee. Dat was niets voor hem. "Bier, wijn, iets non alcoholisch?" vroeg hij om de stilte te verbreken, terwijl hij een glas dieprode wijn van de tafel plukte en wachtte op antwoord.

Hij wist niet wat hij ervan moest vinden. Emoties waren nooit zijn sterkste punt geweest, hij duwde alles graag naar onder toe zodat hij er niet over na hoefde te denken. Maar de stilte in zijn hoofd had dingen doorgelaten, dingen waar hij niet zeker van was. Hij vroeg zich af of hij zich in deze bliss moest laten zitten, meer wijn kon drinken en het er gewoon bij later. Zijn vader zou blij zijn als hij eens een keertje plezier zou hebben en niet overal over na aan het denken was. Dus ja, misschien moest hij deze roes behouden.
Archie nam een slok van zijn wijn, terwijl Victor een biertje pakte. Hij kreeg een glimlach van de jongeman, samen met een compliment. Hij kon het niet laten om een glimlach op zijn eigen gezicht te laten verschijnen. "Insgelijks," zei hij rustig, terwijl hij zijn glas ophief en het flesje bier aantikte. Hij vroeg zich af wat hij nu moest doen, hij was geïnteresseerd geraakt in de jongeman en wilde meer weten, maar het beginnen van small talk was niet zijn sterkste punt. "Dus, wat doe je buiten dansen?" vroeg hij daarna, met een glimlach en een knipoog. Een beetje speels gedrag mocht toch wel?

Alcohol is slecht voor het brein, zorgt ervoor dat je sloppy wordt en je werk niet goed doet. Ik verbied je 't ten strengste om ooit te drinken. Die woorden waren erin gestampt bij hem, terwijl hij keek naar de rode vloeistof die hij rondjes liet draaien in het glas. Hij had die regel niet vaak verbroken, immers probeerde hij professioneel te blijven en zijn werk goed te doen, maar op momenten zoals deze was het toch niet zo erg. En daarnaast, kon hij niet zeggen dat hij de smaak van wijn hem tegenstond. Hij keek op toen Victor begon met praten, hem antwoord gevend op zijn eerder gestelde vraag. Oh ja, hij had een vraag gesteld. De jongen was weer eens in gedachten verzonken geraakt en er niet meer bij nagedacht.
Victor wist hem te vertellen dat hij stage liep bij het pokécenter of aan het werk was. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij begon over dat het pak zichzelf niet gehuurd had. "Researcher dus, neem ik aan?" vroeg hij terwijl hij nog een slok van de rode wijn nam, de vloeistof liet rondspelen in zijn mond en vervolgens doorslikte. Heerlijk. "Wil je je ergens in gaan specialiseren, of het gewoon algemeen houden?" Zijn vraag was oprecht nieuwsgierig en zijn tweekleurige ogen gleden over de jongen heen, onbewust zoekend naar hints of leugens. Echt, hij moest dit eens afleren.
Voelde hij zijn oren warm worden toen de jongen hem een complimentje gaf? Wat was dit, dit was hij niet gewend. Archie haalde diep adem, dronk nog wat van zijn wijn en keek langs de jongen heen. "Mensen in de gaten houden, zorgen dat dingen in goede banen geleid worden en hopen dat er geen pokémons gestolen worden." Hij scande de omgeving bij het spreken van die woorden, de Crescent Moon zat diep in hem, hij kon het niet laten om zich zelfs nu zorgen te maken of er iets zou gebeuren.

Zijn glas was voor een groot deel al leeg. De neiging om 'm achterover te slaan en een nieuwe pakken was groot. Maar hij moest het fatsoenlijk houden, immers wilde hij niet dat dingen fout gingen. En dingen gingen snel fout rond hem. Zijn blik gleed van het glas naar de jongen voor hem en een sly glimlach verscheen op zijn gezicht. "Dan zal ik je eens iets laten zien, als we buiten zijn." Zei hij cryptisch. Als Victor nog nooit een Hisuian Zorua had gezien, dan zou hij een traited variant laten zien. Want bij dom geluk had hij zo een gevonden in zijn laatste tocht voor de Old Chateau. "Maar klinkt leuk. En ik wordt niet zo snel bang gelukkig, mijn pa werkt als privé detective, ik heb engere verhalen gehoord." Hij knipoogde naar de jongen en verbaasde zich over zijn eigen gedrag. Hij voelde zich een stuk ... losser, was dit door de wijn? Hij keek naar het glas in zijn handen, sloeg het laatste beetje achterover en reikte naar een nieuwe glas. Want waarom niet, waarom zou hij niet kunnen kijken hoever hij kon gaan.

Victor gokte in één keer goed waarvoor hij werkte. Was hij er trots op? Die gevoelens waren gemengd. Veel dingen waren goed, meerdere dingen gingen er fout. Voor nu had hij de insteek van zo hoog mogelijk komen zodat hij dingen kon veranderen binnen de organisatie. Aan de andere kant, hoeveel motivatie had hij er nog voor. Hij was bezig met mensen te redden, met pokémon uit handen van Team Zekrom te houden, maar verder bleef het stil. Archie merkte dat hij in gedachten verzonken aan het raken was en keek op toen Victor tegen hem zei dat hij vanavond vrij was. Een mondhoek trok omhoog in een scheve glimlach. "Klopt. Vandaag hoe ik me nergens druk om te maken." Hij sloeg zijn ogen neer en haalde diep adem, voordat hij het wijnglas aan zijn lippen zetten en een diepe slok nam. Ah, heerlijk. "Dus, wat was je van plan?" vroeg hij daarna aan zijn date.

Oh, oké. Rustig aan daar, hij vond het leuk om de jongen een beetje te plagen, maar dit ging wel erg voor. Hij glimlachte iets wat ongemakkelijk en nam nog een slok van zijn wijn, blij dat zijn haar lang genoeg was dat 't niet te zien was dat zijn oren iets wat rood begonnen te worden, al was het moeizaam. Waarom genoot hij van deze aandacht? Arceus, nee, hij moest er niet te veel over nadenken. Gewoon niet nadenken en zich laten meevoeren. Surrender yourself to the quiet of the stream. Een glimlach speelde op zijn gezicht terwijl hij het glas nog een keer naar zijn lippen bracht en een flinke teug nam. "Geef me hier nog een paar van en ik vertel je m'n hele leven," gniffelde hij zachtjes, terwijl hij het lege glas op de tafel zet. Wat een heerlijke bliss was dit, hij voelde zich zo kalm, rustig, vrij. Toch slikte Archie een vreemde nasmaak weg, voordat hij zijn hand terugtrok uit de richting van het volgende glas. Nee, hij moest 't niet zo ver laten gaan. Niet té snel.
De photo booth, oh boy. Dat was nogal iets. Archie was niet iemand die zichzelf lelijk vond, maar hij was ook niet echt een persoon dat graag op foto's stond. Aan de andere kant, hij had twee glazen wijn op, goed gezelschap en het was nog vroeg op de avond. Hij haalde zijn schouders op, haakte zijn arm in die van VIctor en trok hem mee. "Voor deze keer dan," zei hij met een sly glimlach en een knipoog, terwijl hij de jongen de photo booth in duwde en erachter aan in kroop. Even snel zocht hij zijn zakken, haalde wat kleingeld er tussenuit en gooide deze in de machine.