Tales of

Sinnoh

Een tripje met haar nieuwste en oudste pokémon. Het klonk als een leuk idee op papier. Beide pokémon zouden later het luchtruim goed kunnen verkennen, ze daar dus mee naar toe nemen leek haar leuk. Behalve dat de twee pokémon het beide niet helemaal zagen zitten op de rug van de grote vogel pokémon. Er viel weinig meer aan te doen aangezien ze al betaald had. Het was een leuke kans om meer flying type pokémon te zien, die ze misschien wel mee kon nemen. Ze ging het gewoon doen, het duo zou vast wel wennen. Zo niet zou ze voor de rest van de vlucht een Gible en Noibat aan haar benen geklemd hebben. Tijdens het opstijgen moest ze zich even stevig vast houden maar al snel bevonden ze zich in de lucht. Rustig gaf ze de twee pokémon aan haar benen een aai over hun kop. Hopelijk zouden ze snel wennen.

Ze was zo druk bezig met het op hun gemak stellen van haar twee pokémon, dat ze niet eens door had gehad dat de eerste pokémon al naast haar vloog. Daarom keek ze ook wel van heel dichtbij in de ogen van een Vullaby die met de Corviknight mee vloog. Het leek er op dat ze er beide ongeveer even veel van schrokken. Het duurde dan ook niet lang voor de Vullaby volledig uit beeld verdwenen was. Okay dan.. Een zucht rolde over haar lippen voor Elin zich weer tot de twee pokémon aan haar benen richtte. Nu hun trainer geschrokken was, leken ze zelf stoerder te willen doen. Alleen was het nog niet super overtuigend. Ze kon het dan ook niet helpen om zachtjes om het duo te grinniken. De Gible en Noibat werden daardoor alleen een beetje beledigd. Ze deden zo hun best.

Binnen de kortste keren vloog er een andere pokémon met hun mee. Een Rufflet. Ze had de pokémon altijd al wel schattig gevonden. De vraag was alleen of ze er iets mee kon. Gezien het feit dat hij er uit zag als een doodnormale Rufflet? Eigenlijk niet. Ze moest oppassen dat ze niet te veel pokémon zou nemen die niet nuttig zouden zijn voor haar fokkerij. De reden zijnde dat ze een limiet had aan plaats en geld. Op het moment dat ze pokémon niet meer goed zou kunnen verzorgen, moest ze van zichzelf met haar fokkerij stoppen. De boerderij was namelijk leuk en al, maar ook wel duur om te onderhouden. Helemaal met het altijd maar groeiende aantal pokémon dat ze er had zitten. Zachtjes schudde ze haar hoofd richting de vogel pokémon, voor ze haar aandacht weer richtte op het duo bij haar voeten. De Gible bleef nerveus, terwijl de Noitbat inmiddels wat meer begon te ontspannen. Niet gek. Hij was ook een flying type.

Eindelijk begon het duo zich te ontspannen. Zowel de Gible als de Noibat durfde nu over de rand naar buiten te kijken. Al snel ging het van voorzichtig naar enthousiast. Ze leken beide de lol van het vliegen in te zien. Het had even geduurd maar ze waren er. De twee pokémon maakte een enthousiast geluidje bij het zien van een wilde Pikipek. Ze had absoluut niets met de evoluties van de pokémon en deze leek ook niet veel bijzonders aan zich te hebben. Ze konden hem beter laten vliegen. Bovendien wilde ze zich focussen op de ontwikkeling van haar twee pokémon. De vlucht was al bijna afgelopen.