Tales of

Sinnoh

Een fantastische judge of character. Dat was hoe Jade de Hatenna genoemd had. Het was een waardeloze Pokemon. Hij kon niks met het beest aanvangen, omdat het continue van hem wegliep als hij het ook maar een moment uit de bal liep. Wat had je aan een Pokemon die niet bij je wou zijn? Hij wist wel waarom het beest bij hem wel liep. Maar.. kon het dat gewoon niet doen?

Hij had het buiten nog een keer geprobeerd met de Hatenna. Maar dat had hetzelfde resultaat opgeleverd. Damien had gehoopt dat als hij de Pokemon meer ruimte gaf, dat het wel goed zou komen. Hij kon alleen niet weten dat de Houndoom van die jongen achter hem best wel vals was en zijn Pokemon aan zou vallen. Daarom liep hij nu met de uitgeschakelde Hatenna in zijn arm naar het dichtsbijzijnde Pokemon Center. De kleine smurf had geen schijn van kans gemaakt tegen de grote helhond. Zijn eigen arm was iets verbrand door de vlammen toen het beest helemaal niet meer te houden was, maar daar voelde hij niks van. En zo erg was het niet, hij had het even bekeken. Eenmaal door de schuifdeuren en bij de balie zag hij een meisje staan. Damien legde de uitgeschakelde Hatenna op de balie. "Kan je dit nog fixen? Een Houndoom heeft 'm te pakken gehad." legde hij kalm uit, alsof hij een boodschappenlijstje oplas. Hij gaf niet zoveel om de Pokemon, of die het nou redde of niet.