Tales of

Sinnoh

Blijkbaar was ze door iemand anders opgezet hiervoor. Ze had een kaartje gekregen, met een uitnodiging voor een bal, een naam wie haat 'date' was en een ticket voor een pak dat ze kon huren bij een tailor. Het was voor vanavond, dus ze moest tempo maken. Asherah vroeg zich af wie er zo op had gestaan dat ze eruit zou gaan, immers had ze niet zoveel vrienden hier in de regio. Ze had haar pokémon in hun pokéball gehouden voor nu, want blijkbaar moest ze tempo erachter gaan zetten om iets leuks te vinden. Dus deed ze snel haar schoenen terug aan, pakte haar tas en verdween naar buiten toe.
Rustig stond ze in de winkel van de kledingmaker en keek om zich heen. Er hingen echt hele mooie stukken bij hier en ze vroeg zich af wat deze onbekende persoon voor haar geregeld had. Niet veel later kwam er een jongedame op haar af met een driedelig pak in een prachtige blauwe kleur met een krijtstreep erin. Ash deed d'r mond weer dicht toen ze door had dat ze het stond aan te gapen. "Morgenavond moet 'ie terug zijn. Het liefst in één stuk." Werd er tegen haar gezegd en ze knikte alleen maar, terwijl ze met haar vingers over het stof heen ging. Snel dook ze een paskamer in en kleden zich om.
Het zat als gegoten, alsof ze ervoor gemaakt was. Óf alsof dit pak voor haar gemaakt was. Ze glimlachte in de spiegel en voelde zich geweldig. Ze bekeek zichzelf van alle kanten en was heel blij dat ze fatsoenlijke schoenen had die hierbij zouden passen. Snel bedankte ze de jongedame die haar zo vriendelijk had geholpen en liep met haar kleding terug naar huis.

Goed, ze had haar haar goed gekampt en gewassen, maar het piekte nog steeds alsof er elektriciteit doorheen ging. Ze zuchtte en gaf het op, terwijl ze met een schuin oog keek naar het pak dat ze had opgehangen. Ze voelde zichzelf helemaal in haar element met deze kleding en ze had opvallend veel zin in dit bal, ondanks dat ze geen idee had wie ze er zou ontmoeten. Haar ogen gleden naar de klok en ze schoot overeind. Damn, als ze geen tempo maakte, zou ze nog te laat zijn.
Nu kwamen de zenuwen, nu ze hier stond bij het beeld waar er was afgesproken. Ze was opzoek naar iemand genaamd Ciora, Ciora Escarra om precies te zijn. Asherah wist genoeg van ethnicities om zich te bedenken dat ze waarschijnlijk opzoek was een dame met een tan. Niet dat dat heel goed te zien was in het licht waar ze nu bij stond, maar goed. Ze keek eens goed om zich heen, voordat haar oog viel op een dame die aankwam zetten in een wijnrood pak. Asherah haalde diep adem en liep op de dame af. "Ciora Escarra?" vroeg ze, hopend dat haar stem minder trilde dan haar knieën.