Tales of

Sinnoh

Met een zucht keek hij om naar waar hij zijn broer had zien verdwijnen. Ok dan, doei. Wat tijd alleen zou niet zo slecht zijn, maar hij had het miscshien beter en liever thuis gedaan, op de bank... Waar hij ook alleen had kunnen hangen. Maar goed, Vaas was daar ook dus echt alleen was hij echt nooit. Een diepe zucht volgde wederom, gevolgd door een rol van de ogen, waarbij hij even rustig zijn pas versnelde. Hoe dan ook werd hij al snel tegen gehouden door iemand. Een man sprong voor hem, advertentie makende over een 'ritje door de lucht'. Valentino liet zijn helderpaarse ogen even over de Corviknight glijden, zuchtte even en kneep zijn ogen toe. Goed dan. Hoeveel kwaad kon het ook? Hij trok zijn schouders wat op, schudde zich daarna lichtjes wat en stapte naar voren. "Ok... ok..." zei hij moeizaam, waarna hij rustig naar het karretje stapte.

Kalm stapte hij in en ging hij zitten op het bankje. Zijn hoofd rustig tegen de ruit aanleggende liet hij zijn heldere ogen naar buiten glijden. Afwachtende op wat zou volgen. Het was gratis, dus het kon geen kwaad... toch?

Rustig haalde hij zijn holo caster boven waarna hij kalmpjes begon te scrollen. Al snel stopte hij waarna hij wat dingen begon in te tikken. In zijn ooghoek zag hij beweging, maar niks die zijn aandacht voldoende kon trekken om hem echt om te laten kijken. Hij bleef rustig verder scrollen, geen oog hebbende voor de omgeving of de dingen die er echt gebeurden. In het mandje zittende was er niet zo heel veel te doen en toen het dan ook wat eentonig werd om op social media te scrollen, kantelde hij zijn hoofd. Zijn heldere ogen gleden van het schermpje af om even de grond onder hem te scannen. Steeds meer leek het dat de grond verder van hen af kwam. Het was best een mooi zicht zo hoog op. Hij kantelde zijn hand wat en begon rustig dan ook wat fotos te nemen. Misschien kon hij ze later aan Valente tonen.

Een luid gefladder... of eerder geflap liet hem opkijken. Een raar uitziend wezen was ten tonele verschenen. Het had iets weg van een Zubat. Hij kantelde zijn hoofd en begon rustig iets in te tikken op zijn holo caster. Eenmaal hij klaar was begon hij te scrollen en had hij al snel gevonden wat dit wezen was. Een Noibat dus? Wat een vreemd beest was dat. Hij zuchtte even en legde zijn hoofd even tegen de deur van de cabine aan. Rustig trok hij een van zijn benen op bij hem op het bankje, waarna hij de holo caster weer voor zich hield en rustig terug de app opende van social media waar hij eerder doelloos door aan het scrollen was. Zo ging hij dan ook verder met deze activiteit. Brain empty, alleen maar afleiding.