Tales of

Sinnoh

Het was ochtend en de zon stond nog niet helemaal aan de hemel, wat wilde zeggen dat het nog vroeg was. Zo vroeg zelfs dat hij nog de oranjekleurige hemel kon zien, die langzaamaan begon te verdwijnen. Het was koud en Ace trok de touwtjes van zijn vest stevig aan terwijl hij zijn handen verder in zijn zakken duwde. Naast hem liepen Igneel en Inpulsa, zoals ze dat altijd deden. Hij vond het belangrijk dat ze een goede training kregen en dat hij een band met ze op kon bouwen, dus hij had ze vrijwel altijd uit hun Poké Ball. Igneel liep zoals altijd trouw aan zijn zijde terwijl Inpulsa overal en nergens was. Het tripje naar het oosten van Sinnoh had haar goed gedaan, het gevecht met de Machop nog meer. Het had haar zelfvertrouwen een boost gegeven en Ace was ergens wel blij geweest om te zien dat ze gevechten toch wel serieus nam, gezien ze dat met de rest niet echt deed. De jongen stak zijn handen nog wat dieper in zijn zakken toen een gure wind zijn richting op kwam en hij knipperde een paar keer met zijn ogen om de tranen die ontstonden door de kou weg te knipperen. Het zou immers nogal afgang zijn als iemand dacht dat hij aan het huilen was, niet dan?

Gefladder van vleugels deed hem opkijken. Inpulsa stak haar armpjes vrolijk naar boven en Igneel gromde zachtjes. Ace kneep zijn ogen kort samen terwijl hij een overweging maakte. Hij wist dat hij een nieuw teamlid nodig had, maar eerlijk? Pidove interesseerde hem niet zo heel erg. Er waren andere Pokémon die hij voor zijn team wilde hebben en Pidove was daar niet één van. De jongen stak zijn handen dus dieper in zijn zakken en negeerde de Pokémon, hem voorbij lopend. Hij zag dat Igneel nog kort over zijn schouder keek en zijn mondhoeken gingen licht omhoog. Als iemand wantrouwender was dan hijzelf, dan was het zijn Houndour wel. Het was vreemd en ergens ook wel grappig om te zien hoe Igneel’s en Inpulsa’s karakters twee compleet tegengestelden waren, maar dat was wel wat hij juist zo waardeerde aan zijn Pokémon. Ze waren zichzelf. Ze waren puur. En een Pokémon zoals Pidove paste daar simpelweg niet bij. Ace negeerde het gekwetter achter zich en liep door, zijn Pokémon trouw aan zijn zijde.

Het volgende wat hij tegenkwam, was een Furfrou. Hij hoorde Igneel weer zachtjes grommen en zelf trok hij ook een gezicht. Hij schudde zijn hoofd. Nee, dat was ook niet wat hij zocht. Hij wist eigenlijk niet goed wat hij zocht, maar dit was het zeker niet. Hij was niet zo’n fan van Furfrou’s en hij snapte niet wat heel die hype rond die Pokémon nu eigenlijk was. Een licht gevoel van teleurstelling kwam bij hem opzetten en hij wreef met zijn hand over zijn gezicht. Inpulsa leek zich daarentegen wel te amuseren en Ace keek met één oog gesloten en één oog geopend, zijn hand nog steeds tegen zijn gezicht, toe hoe de Elekid vrolijk met haar armpjes heen en weer zwierde. Waarom was hij eigenlijk zo kieskeurig? Hij schudde zijn hoofd. Het maakte eigenlijk ook weinig uit. Hij wilde geen Pidove en geen Furfrou hebben voor zijn team en that was it.

En toen kwam er een Pokémon over zijn hoofd vliegen die wél zijn aandacht trok. Inpulsa sprong al op om er achterna te gaan, maar Ace stak zijn hand uit voor haar en knikte naar Igneel. ”Ga, Igneel,” sprak hij op een kalme toon en hij wees met zijn hand naar voren. Het zou een te gemakkelijk gevecht worden als hij Inpulsa hiervoor zou gebruiken en bovendien had hij met Igneel ook wel wat trucjes om het de Fletchling moeilijk te maken. ”Trek zijn aandacht met Ember en ga daarna meteen voor een Smog!” Igneel gromde en vuurde een vlam af op Fletchling waardoor deze stopte met vliegen en zich meteen omdraaide, een boze blik in zijn ogen. De paarse rookwolk verraste hem en een valse grijns kwam om Ace’s lippen toen hij zag dat het neveneffect van de Smog zijn werk begon te doen en de Fletchling helemaal paars kleurde. De vogel Pokémon vloog naar voren om een Quick Attack uit te voeren. ”Ontwijk door over de grond te rollen en gebruik opnieuw Ember,” sprak Ace op een kalme toon. Igneel gromde toen hij over de grond rolde en de Ember raakte de Fletchling opnieuw volop. Fletchling’s lichaam trok kort samen door de Poison status, maar de Pokémon draaide zich om en viel Igneel aan met zijn snavel. Igneel kneep zijn ogen dicht en gromde laag toen hij aangevallen werd, maar Ace zag dit als een perfecte kans. ”Gebruik Ember en omhul hem daarna weer in een Smog, Igneel,” zei hij op een kalme toon. Igneel opende zijn ogen en de vlam die uit zijn bek kwam, raakte de Fletchling volop. De Smog die volgde, omhulde de Fletchling en de Pokémon zeeg zwakjes neer, zwaar ademend. Ace maakte één van de lege Poké Balls aan zijn riem los en vergrootte deze, waarna hij deze met een haast achteloze zwaai naar de Fletchling gooide. De Pokémon werd naar binnen gezogen en Ace sloeg zijn armen over elkaar heen terwijl hij de bal in het oog hield.