Tales of

Sinnoh

Het was een avond dat hij net een glas whiskey teveel had gedronken na een dag werken. Of misschien twee teveel. Of meer. Hij was de tel kwijt geraakt. Maar de fles die aan het begin van de avond vol had gezeten was nu niet meer zo heel erg vol. Hij liet het ding en zijn glas ook maar gewoon op tafel staan toen hij zich moeizaam uit de bank omhoog duwde. Hij zou het morgenvroeg wel opruimen. Al was het technisch gezien morgenvroeg. De klok las half drie 's nachts af. Lucie zou allang slapen, dus hij moest zachtjes doen op zijn weg naar boven.

Hij liet zich met kleren en al op bed vallen, maar vermoeidheid was ver te zoeken. Alaric rolde een paar keer om in bed. Door zijn social media had hij nu ook al een paar keer gescrolled. Zijn ogen gleden naar het nachtkastje naast zijn bed. In die lade zat de Holo Caster van zijn broer. Hij had de eerste paar weken heel erg zijn best gedaan om de code van het ding te raden. Alle belangrijke datums was hij al af gegaan, codes die een beetje betekenis hadden. Niks had werkt. Hij had ze opgeschreven op een stuk papier. Natuurlijk had hij Amélie om hulp kunnen vragen, die had vast iemand die het ding binnen no time kon kraken. Maar dan moest hij het uit handen geven. En aangezien dit het enige was wat hij nog had.. nee. De eerste vijf pogingen mislukte en er ging een tijdsslot voor vijf minuten op de Holo Caster. Met een - misschien iets te harde - geërgerde zucht gooide hij zich achterover op bed. Alles draaide en golfde om hem heen. Waardeloos ding. Als het ding niet al op het randje van de dood was met zijn gebarsten scherm dan had hij er waarschijnlijk mee gegooid.

Hij had langer dan tien minuten op zijn rug gelegen met zijn ogen dicht voordat hij weer doorhad wat hij aan het doen was. Met zijn ogen ging hij snel over de opties die hij al geprobeerd had. De eerste keer niets.. de tweede poging was ook waardeloos. Maar de derde? Dat was hem. Alaric schoot overeind. Al was het maar schijn - hij voelde zich bijna in één klap nuchter worden. Met grote ogen staarde hij naar het ontgrendelde scherm. En toen werd hij ineens nerveus. Wat als het een burner phone was? Er niks bijzonders op stond? Zijn maag draaide zich bijna om terwijl hij op de galerij knop drukte en door de foto's keek. Niks speciaals, een paar foto's van die Infernape die Zeke gehad had, maar.. niks. De notities waren leeg, bestanden waren leeg. Berichten leeg.

E-mails? Ook lee- of toch niet. Er was één bericht. Met een hele bekende datum. Dat was de dag voordat zijn ouders verongelukt waren. Zijn hele mond trok droog terwijl hij op het mailtje drukte. Daarin zaten enkel beschrijvingen. Van de auto, een hele beschrijving van hoe zijn moeder er uit zag, van hoe zijn vader er uit zag.. van hoe hij zelf er uit zag. Een tragisch auto ongeluk, wat helemaal geen ongeluk was. Maar een hit. Hij was die avond niet mee geweest naar dat bedrijfsuitje van zijn vader want hij had geen zin gehad er in. Maar hij had in die auto moeten zitten. Zeke had in één keer zijn hele familie om gelegd kunnen hebben. Maar waarom was zijn broer dan niet meer achter hem aan gegaan? Bang om gepakt te worden? En vooral, waarom had hij het gedaan? Een of andere zieke Team Zekrom inwijdingsopdracht?

Alaric had helemaal niet door dat zijn handen trilde van hoe hard hij zijn vuisten gebald had. Waar hij verder ook niet over na dacht was hoe hij de hand met de Holo Caster naar achter bewoog en door de kamer heen lanceerde. Waar het ding met een harde knal terecht kwam, boeide hem geen moment. De vuist die hij daarna in het bed sloeg in plaats van de muur of het nachtkastje, kwam gelukkig zacht terecht. Hij was zo boos. Zo graag wou hij schreeuwen en alles aan de grond trekken. Maar hij wist dat Lucie lag te slapen, en dat hij de woede van Am op zijn nek zou halen als hij shit zou slopen. Het laatste beetje logica dat hij had voordat zijn verstand op nul hing. Hij ging Am appen hier over. Dat hij totaal niet in de goeie mindset was om dat voor elkaar te krijgen maakte hem ook niet veel uit door zijn dronken toestand. Razendsnel gingen zijn vingers over zijn eigen Holo Caster. Hij drukte op de eerste naam die begon met een A. Dat was Am toch? Alaric had niet goed gelezen, wist hij dus veel dat er Al stond in plaats van Am. En dat hij daarna ook nog misdrukte op de naam er onder? Tja, dat was een foutje. Hij dacht niet na.