Tales of

Sinnoh

Hij had een appje van Alain gehad dat Reyne binnenkort jarig was. Cadeautjes werden zeer gewaardeerd en dat kon hij zich wel voorstellen. Alles wat schattig was, werd goedgekeurd. Het wou net dat hij nog iets heel schattigs had liggen op de plank. Ze zou het ongetwijfeld geweldig vinden. Zijn inpakskills waren niet heel geweldig, daarom had hij Lucie om hulp gevraagd zodat het toch nog wat geworden was. Met de ingepakte doos liep hij de deur uit. De inhoud van de doos had net nog eten gehad, dus die moest het stuk naar Sandgem wel gaan redden.

Eenmaal aangekomen bij Alain huis liep hij het trappetje op. Dat die jongen nog nooit dronken er van af gevallen was, was hem een wonder. Alaric klemde de doos voorzichtig onder een arm zodat hij op de bel kon drukken. Hij moest gewoon bij Alain zijn toch? Ja. Feestje zou bij hem zijn, dus dat moest wel.

Het duurde niet heel lang voordat de deur met enig enthousiasme open gezwaaid werd. Daar stond Rey. Ze had een jurk aangetrokken en een lint door haar haren gevlochten. Alaric vond het wel schattig, ze had zich helemaal uitgedost voor haar verjaardag. Maar dat moest ook. "Hey Rey, Alain had me geappt dat je je verjaardag vierde vandaag." legde hij kort uit. Ze had er een beetje verrast uitgezien, dus hij wist niet zeker of Al wel verteld had dat hij mensen uitgenodigd had.

Alaric nam de doos op een arm en sloeg de ander kort om Rey heen in een soort onhandige knuffel. "Gefeliciteerd met je verjaardag." Hij pakte de doos meteen weer in twee handen vast, door de beweging kwam er een verontwaardigd klinkend geluid uit. "Eh, ik denk dat je cadeau graag uitgepakt wilt worden. Maar dat kan je beter binnen doen." Alaric stapte langs Rey heen naar binnen met de doos. Want als ze dit bij de deur open ging maken en het ging er van door.... dan hadden ze een probleem.

Rey was duidelijk enthousaist over haar verjaardag, dat was aan haar hele gezicht af te lezen. Toen hij met haar mee naar binnen liep zag hij de Rockruff die ze had, Peaches, op hen afkomen. De Pokemon was bijna even enthousiast als zijn trainer en toen hij het cadeau voor Rey op tafel gezet had ging hij kort door zijn knieen om het beestje even te aaien.

Het geluid dat zijn cadeau gemaakt had, had al iets verraden over de inhoud. "Misschien zit er wel een Pokemon in ja.. kijk maar." maar veel meer hoefde hij niet te zeggen want de strik die om het cadeau heen zat werd al losgetrokken door Rey en de flappen werden open gevouwen. Hij liet haar eerst even kijken voordat hij naar de tafel stapte en zijn armen uitstak, om in de doos de inhoud te pakken. Er klonk een kort geluid, maar die werd al snel gestild toen hij de Pokemon optilde en op tafel zette. "Hij heeft nog geen naam en.. eerlijk, ik weet niet eens of het een hij of zij is." Alain zou hem absoluut zijn nek om draaien als hij zag wat hij naar binnen gebracht had. "Ik hoop dat je hem leuk vind. Ik ben deze Pokemon een tijdje geleden tegen gekomen en.. ja.." Uit de doos was een Ralts verschenen. De Pokeball die bij de Pokemon hoorde legde hij op de tafel neer. "De kleur is wat wat voor jou. Bordeaux trait is mij gezegd." hij was niet zo thuis in de traits en hij wou eerlijk gezegd zo min mogelijk Pokémon in zijn bezit hebben die ook maar een beetje speciaal waren. Zo was hij minder herkenbaar.

Hij aaide de Rockruff kort voordat die weer verder ging met zijn eigen ding. Alaric hield zijn ogen op Rey, die de strik van de doos afhaalde en de inhoud tevoorschijn toverde. Geen moment had hij nagedacht over het feit dat Alain een aanvaring had gehad met psychic-type Pokémon. Het was totaal niet meer bij hem opgekomen.

Traited Pokémon waren niet zijn ding. Het waren pronkplaatjes om te laten zien wat je had, meer niet. Iets wat hij niet nodig had in zijn lijn van werk, want dan waren ze alleen maar makkelijker terug te leiden naar hem toe. Rey leek blij te zijn met de Ralts, die nog een beetje schuw was. Dat zou vast snel weggaan. Reyne drukte de Pokémon tegen zich aan en suste het een beetje, dat leek te werken. Ze gaf aan dat ze er ontzettend blij mee was en dat de Pokémon vast nog een beetje onthutst was door de reis. Alaric knikte. "Dat denk ik ook wel, de hele tijd in zo'n doos zitten is ook niet alles." er was een klein glimlachje op zijn gezicht te zien toen hij Rey zo blij zag met de Pokémon. Die zou hier een beter thuis krijgen dan hij ooit kon bieden. Al had de Ralts het waarschijnlijk ook prima gehad in de tuin van Amélie, maar dit leek hem toch beter. Gardevoir stond ook bekend als een beschermende Pokémon, dus als de Ralts ooit zou evolueren... dan kon ze Rey alleen maar helpen.

Het was pas toen hij het hoofd van Alain zag, dat hij zich in een rap tempo besefte wat hij gedaan had. Alain was doodsbang voor Psychic Pokémon, dat had hij hem verteld toen hij net zijn aanvaring gehad had met Malamar. Oh shit. En aan Reyne haar enthousiasme met de Ralts naar Alain had Alaric het idee dat Rey hier dus niks vanaf wist. In zijn zak pakte hij de Pokéball die bij de Pokémon hoorde. "Zullen we hem anders even terug doen in de Pokéball? Dan kan die arme Ralts tot rust komen voor nu." ja, dat klonk wel als een goed slap excuus om het ding voor nu uit de situatie te verwijderen. "Heb je al meer dingen gekregen?" vroeg hij toen, terwijl hij de Pokéball open klapte en deze aan Rey gaf, zodat ze hem terug kon laten keren.