Tales of
Sinnoh

Train to nowhere - wo mei 25, 2022 12:47 pm

You're taking shots at me like it's Patrón
And I'm just like "Damn, it's 7:00 a.m."

Vaak kwam Pippa nou niet in het treinstation. Tenminste, tegenwoordig niet meer. Terwijl de gewoonte om de trein te nemen er nog steeds was kon ze nu de auto van oma Cece altijd lenen. Die werd toch alleen maar rond gereden. En als het aan Cece lag dan werd haar kleinkind ook rondgereden, in stijl zoals dat hoorde.

Maar alas, vandaag was het Pip gelukt haar oma te ontlopen -wat lastig was als die in hetzelfde gebouw woonde-. Terwijl ze door de stationshal liep hobbelde Betty vrolijk naast haar, duidelijk geïnteresseerd in al de mensen die voorbij kwamen. De missie was om een treinkaartje te scoren, maar zodra Pippa's ogen op een piano vielen was haar doel opeens iets minder belangrijk. Alsof ze aangetrokken werd tot een magneet liep ze naar de vleugel die bestemd was voor mensen om te bespelen. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht toen ze plaats nam achter het instrument. Haar vingers gleden over de toetsen en voor ze het wist begon ze te spelen. Een klassiek stuk wat haar terugbracht naar haar jeugd. Terwijl het een tijdje zo door ging besloot Betty op onderzoek uit te gaan en liep ze op een jongeman gehuld in donkere kleding af. De witte vulpix snoof nieuwsgierig aan zijn schoenen, om vervolgens op te kijken, dit was nou echt interessant.

& Casimir

Re: Train to nowhere - vr mei 27, 2022 12:26 pm

Twilight is approaching

The hypocrite of darkness shows its face, like a nightmare, again, this repetitive pattern

Casimir was even langs de koffieshop in het station gegaan, één van de beste plaatsen in Jubilife om koffie te halen. Hij had andere plaatsen geprobeerd, maar toch waren ze niet zo goed als deze. Daarvoor had hij wel de moeite over om door het station te gaan, zich een weg banend door alle mensen die op weg waren naar werk en soms voorbij rende. Het was altijd zo’n chaos in een groot station als deze.

De piano die in de verte te horen was, wist even zijn aandacht te trekken. Casimir moest nergens zijn en gezien het goed klonk, besloot hij te gaan kijken. Wel vanop een goede afstand zodat het niet direct op viel dat hij aan het luisteren was. Aan zijn zijde zat Copper die haast tegen hem aangeplakt zat.

Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar het meisje dat achter de piano zat terwijl hij van zijn beker koffie sipte. De vulpix die op hem af kwam, merkte Casimir pas op toen er een mix tussen blaffen en brommen uit Copper kwam. Hij keek omlaag om daar de witte vulpix te zien. Kalm zetten hij een pas opzij, weg van de pokémon. Door Rue wist hij maar al te goed hoe scherp de tandjes waren. “Je zit verkeerd,” zei hij tegen de pokémon. Copper was nog steeds wat rare geluiden aan het maken, maar totaal niet agressief. Hij was er gewoon niet helemaal blij mee dat er een vreemde pokémon bij hen stond.

Tales of Sinnoh

Start the journey of a lifetime

Switch account

Tales of
Sinnoh