Tales of

Sinnoh

Vissen was een maandelijkse bezigheid geworden. Het was iets dat zijn therapeut al eerder had opgebracht. Als het je kalm kon krijgen dan was het beter dan ingaan op al die slechte dingen waar je hoofd heen ging. Aggresie en het grijpen naar alcohol waren niet bepaald een goed iets voor de kleine man. Hoe dan ook had de vrouw het ook niet graag dat de man een stuk door leek te roken de laatste tijd, was het een goede verandering. Zijn aanvallen en aggresiviteit waren serieus verminderd. En hij deed zijn werk goed. Het was iets dat hem hoop gaf om soon een ok te krijgen weg te gaan uit de regio. Waar hij heen ging gaan, wist hij nog niet, maar het zou hem in ieder geval de vrijheid geven om opnieuw te beginnen ergens anders. Immers was er niks meer in Sinnoh voor hem. Buiten een heleboel shitty mensen die niet wisten wat ze deden met hun leven. Hij had zijn leven geriskeerd voor enkelen en het was klaar en duidelijk geweest. Zodra Shui en hem het bij hadden gelegd zouden ze naar Kalos ofzo gaan. Hij had er genoeg van. En hij zou de ander ook niet loslaten. Die kwam met hem mee. Hij kon niet zonder hem, niet nog eens.

Met die gedachten een sigaret tussen zijn lippen zat hij dan ook langs de oever van een rivier. Zijn dobber rustig golvende over het water. Zijn partner, Murphy, zat naast hem. De Garchomp lag neer en leek te slapen, maar iedereen die een goed oog had, zag dat ze haar ogen open had. Niks zou het beest ontgaan. Niet na alles dat er al was gebeurd.