Tales of

Sinnoh

Ugh, het was weer tijd voor de meest hatelijke klus van de week. Boodschappen doen. Als Ace’s lichaam niet op voedsel en vocht hoefde te leven, dan zou hij dit onderdeel als de pest vermijden. Hij had er een hekel aan om elke week zich te bedenken wat hij ging eten en om ook effectief moeite te steken in elke maaltijd, al was dat wel een ding wat hij vaak deed. Hij lette op zijn lichaam en ging vaak hardlopen om zichzelf en zijn Pokémon fit te houden. Dat wilde nog niet zeggen dat hij het leuk vond om te doen. Hij had Igneel en Inpulsa uit hun bal gelaten – Avian hield hij maar achterwege omdat een Flying type in een supermarkt nu niet echt aangenaam was – en hij keek met een schuin oog naar Inpulsa, die overal aan het snuffelen was. Bij het Pokévoer bleef ze staan en wees ze naar een zak, waarna ze naar haar eigen bekje wees. ”Als je zo doorgaat, ben jij straks als laatste aan de beurt om te eten,” waarschuwde hij haar, maar hij bekeek de snack die ze had aangewezen en dropte deze nonchalant in zijn winkelkarretje. Zijn blik werd naar opzij getrokken toen Inpulsa zowat heel de winkel enthousiast bij elkaar begon te schreeuwen en wild met haar armen zwaaide, elektriciteit knetterend tussen de stekkers op haar kopje. Eerst dacht hij dat ze dat deed omdat ze blij was dat hij had toegegeven, maar toen zag hij al snel dat het om een andere Elekid in de winkel ging en Ace keek haar al strak aan. ”Inpulsa, nee…” En zijn Pokémon schoot er vandoor. Ace sloeg zichzelf voor zijn voorhoofd en ging zijn Elekid snel achterna, welke inmiddels al voor de voeten van de man naast de Elekid door liep om de andere Elekid te begroeten. Ace zuchtte diep en kwam schoorvoetend bij de man en de twee Elekid’s staan, wachtend tot de man iets zou zeggen. Want dat zou hij dus écht niet doen.

Als er één ding was dat Inpulsa niet was, dan was het wel verlegen. En zeker als ze een soortgenoot tegen het lijf liep, wat eigenlijk zelden gebeurde. De Elekid trok zich dan ook weinig aan van de verlegenheid van de andere Elekid en stak haar armpjes vrolijk naar hem uit. Ace legde zijn voorhoofd kort tegen zijn handpalm aan en schudde zijn hoofd, waarna hij diep zuchtte. Igneel gromde zachtjes onder zijn adem door, maar hij bemoeide zich er niet echt mee en Ace keek op naar de man toen hij zijn woorden sprak. ”Ja, heel leuk,” kon hij het niet laten om op een sarcastische manier te zeggen. ”Als ze nu ook nog eens zou luisteren, zou het al helemaal fantastisch zijn.” Inpulsa trok zich weinig aan van haar trainer en was volop bezig met de Elekid voor haar, kleine blosjes op haar wangen verschijnend. Ace deed net alsof hij dat niet gezien had en richtte zijn blik strak naar de oudere man. ”Mijn naam is Ace en dat zijn Inpulsa en Igneel. Ik heb ook nog een Fletchling, zijn naam is Avian,” stelde hij zichzelf en zijn Pokémon op een kille toon aan de man voor. ”Reisgezel? Ben je een trainer?” vroeg hij bedenkelijk aan de man voor hem. Beetje oud om nog aan een reis te beginnen, maar oké. Alles kon.

”Ik… vermoed dat je wel eens gelijk kan hebben,” gaf Ace schoorvoetend toe. En als hij heel eerlijk was, vond hij het wispelturige gedrag van zijn Elekid nu ook weer niet zó erg. Hij kon er op sommige momenten zelfs wel mee lachen, al ging hij dat natuurlijk nooit hardop zeggen. Het was soms nogal een zicht om te zien als ze aan het rennen waren en de Elekid viel weer eens languit op de grond omdat ze haar armen niet goed genoeg vooruit slingerde. Zijn blik gleed naar zijn Elekid en hij fronste toen hij zag dat de andere Elekid verlegen op haar reageerde. Zowel Ace als Igneel trokken een gezicht en keken elkaar kort aan, waarna ze weer snel wegkeken. Nee, dit moesten ze beiden niet zien. ”Dat is een interessante manier om een teamlid van een Pokémon te maken,” zei hij op een kille toon. De man straalde dus blijkbaar vertrouwen uit en had een andere manier op Pokémon te vangen dan ze gewoon bevechten. Interessant. ”Ik ben lid van Crescent Moon. Ik ga op quests en ik probeer ’s avonds de straten van Jubilife City veilig te houden,” sprak Ace op een kille toon. ”Mijn doel is om mezelf op te werken binnen de rangen van de organisatie en uiteindelijk de commando’s te mogen geven aan nieuwe leden.” Hij had nog een lange weg te gaan daarvoor, maar dat was oké. Hij hield sowieso niet van op zijn luie reet zitten. ”En wat bedoel je met een volleerd researcher worden? Wil je een eigen lab beginnen?” Zijn kille blik gleed toch kort naar beneden toen Mace zijn Pokémon aansprak. Hij zag dat Inpulsa wat naar voren kwam lopen en haar wang plagerig tegen die van de andere Elekid duwde. En hij zou het nooit toegeven, maar het zicht van de twee Elekid’s die elkaar overduidelijk leuk vonden, deed zijn mondhoeken toch kort naar boven bewegen.

Hoewel de Elekid van Mace Inpulsa wel interessant leek te vinden, leek hij behoorlijk verlegen te zijn. Igneel volgde met een lichtelijk verwarde blik hoe de Elekid wel contact met zijn teamgenoot leek te willen maken, maar dat voor de één of andere reden niet durfde. Hij schudde grommend zijn kopje en Ace richtte zijn blik op Mace toen hij Ace complimenteerde. Ace gaf een klein bedankje door met zijn hoofd te knikken. ”Je moet zeker iemand zijn die sterk in zijn schoenen staat,” beaamde hij op een kille toon. ”Anders houd je het nog geen twee quests vol.” De man vertelde over zijn eigen doel om ooit een lab te beginnen en Ace gaf een knikje. ”Het ziet ernaar uit dat je aardig wat concurrentie hebt rondlopen. Ik hoop dat ik wat minder commotie rond me heb als ik mijn Pokémon evolueer,” zei hij kil. Als hij zijn Houndour en Elekid zou evolueren, dan moest dat in alle rust en stilte en niet met tien researchers om hem heen die het aan het filmen waren of aantekeningen maakten. Nee, dank u. Ace fronste toen Inpulsa haar wang tegen die van de Elekid voor haar duwde en vervolgens een licht beteuterd gezicht trok toen de Elekid wegrende. Ace rolde met zijn ogen en keek toe hoe zijn Pokémon naar hem kwam gelopen en tegen zijn been leunde. ”Geef hem wat tijd,” gromde Ace naar zijn Pokémon. ”Je bent ook veel te haastig.” Hij richtte zijn blik weer naar Mace. ”Is er één bepaald type dat je goed ligt en waar je je in wilt specialiseren?” vroeg hij verder, het beteuterde gedrag van zijn Elekid verder negerend. Die draaide wel bij.

”Het is maar goed dat ik dat pad niet ben gevolgd. Ik snap niet wat er zo interessant is aan het observeren van een Pokémon dat evolueert.” Hij zou het natuurlijk wel chique vinden als hij zijn Pokémon zou zien evolueren, maar het was nu niet alsof hij er met zijn neus bovenop ging hangen zodat hij elke hoek van zijn Pokémon kon zien. Hij hoopte dan ook echt dat hij niet te veel pottenkijkers zou hebben als hij Igneel als eerste zou laten evolueren. Of Avian. Zijn blik gleed weer naar Mace toen deze vertelde over de Basculin en de Shellos en hij moest zijn best doen om zijn blik neutraal te houden. ”Dat klinkt… niet als mijn roeping,” maakte hij er uiteindelijk van, want “saai” was nu niet bepaald een aardig woord dat hij kon gebruiken. ”En zodra je daar meer over weet, wil je je daar dan in gaan specialiseren? Dat je zulk soort Pokémon weggeeft aan het begin van iemands reis?” Hij wist eerlijk gezegd niet of daar veel interesse naar zou zijn, maar wie weet waren er toch meer gegadigden dan hij dacht. Inpulsa keek ondertussen toe hoe de andere Elekid op de grond werd gezet en liep voorzichtig naar hem toe, waarna ze haar armpje naar hem uitstak. Ze liet het duidelijk aan hem of hij er iets mee wilde doen en Ace gaf een onmerkbaar knikje. Dat was al veel beter.

”Zo lang ik niet gekoppeld word aan een Crescent Moon lid die in zijn broek schijt wanneer hij ’s avonds de straat op moet, vind ik het allemaal prima,” sprak Ace op een kille toon, al gingen zijn mondhoeken wel licht omhoog door het gelach van de man. Wat kon hij zeggen? De man had een aanstekelijke lach. ”Ik neem aan dat Carvanha nog best wel een coolé Pokémon is,” zei hij op een nonchalante toon nadat de man had gezegd waar hij zich in ging specialiseren. Was dit zijn manier om een soort van support te zijn voor de man? Geen idee. Hij vond Carvanha wel echt een coole Pokémon, dus dat was dat. Zijn blik gleed kort naar beneden toen de twee Elekid’s elkaar aan het omhelzen waren en hij onderdrukte een diepe zucht. ”Ik had nooit gedacht dat van heel het team mijn Elekid de eerste zou zijn wie chance zou hebben met een andere Pokémon,” zei hij zuchtend. ”Ik moet misschien toch eens vragen wat haar geheim is.” Zijn blik werd droog toen hij weer naar Mace keek. Inpulsa liet de Elekid van Mace inmiddels weer los en Ace wreef over zijn gezicht toen hij de blosjes op de wangen van zijn Elekid zag. ”Wat een slechte soap,” sprak Ace hoofdschuddend. Hij hoorde Igneel brommend instemmen.

Ace gaf een knikje toen Mace zijn woorden sprak. ”Dan kun je beter voor iets minder spannends gaan zoals een breeder of coördinator, want anders red je het niet lang in Crescent Moon,” zei hij op een kille toon. Hij benoemde expres niet de job van researcher, want hij kon zich wel inbeelden dat met Pokémon werken en ze onderzoeken ook niet altijd even soepel moest gaan. Er waren vele verschillende karakters in de wereld van Pokémon en een agressieve Trapinch was bijvoorbeeld niet aangenaam om te onderzoeken. Niet dat hij de job van breeder of coördinator onderschatte, maar je snapte zijn punt wel, toch? ”Ik ben over het algemeen wel tevreden over Water types, dus je zal mij niet snel iets denigrerends horen zeggen over ze,” zei hij tegen de man. Er waren natuurlijk Pokémon die hij volslagen nutteloos vond, maar de Pokémon waar Mace zich in wilde verdiepen waren dat naar zijn idee zeker niet. Ace liet zijn blik weer naar beneden glijden toen Mace zei dat het aandoenlijk was en hij haalde zijn schouders op, al kropen zijn mondhoeken wel wat omhoog toen Inpulsa licht verlegen wat naar achteren stapte. ”I guess,” zei hij en hij haalde zijn schouders op. ”Het zou gemakkelijker zijn geweest als ze die band met iemand in mijn team had. De kans dat wij elkaar tegenkomen, zeker met het vak dat we beiden doen, gaat vrij klein zijn en dan is het wel zileig voor ze.” Dat meende hij niet echt. Dit klef gedrag zou hij écht niet binnen zijn team willen zien. Zeer zeker niet.

Ace gaf een knikje toen de man zei dat een rustiger baantje dan een beter idee was. Ja, dat was wel zo. Ook over de opmerking van de Water types gaf hij een klein knikje. ”Ik neem aan dat we dat wel eens kunnen doen, ja,” sprak hij op een kille toon. Hij zou wel zien of ze elkaar nog eens tegen zouden komen. De man leek hem niet echt verkeerd, maar om nu meteen een tweede afspraak te willen, ging voor Ace ook weer ver. Hij gaf dan ook een knikje toen de man aangaf dat hij door moest gaan en gaf Inpulsa een zetje. ”Wij gaan ook maar eens voortdoen,” sprak hij op een kille toon. Hij stak zijn hand begroetend op naar de man, gaf Inpulsa nog even tijd om gedag te zeggen tegen de Elekid – ze zwaaide enkel verlegen – en draaide zich toen met zijn handen in zijn zakken weer om, waarna hij weg begon te lopen en Inpulsa expres negeerde toen ze de hele tijd over haar schouder bleef kijken naar de Elekid totdat deze uit het zicht verdwenen was.