Tales of

Sinnoh

Tas, check. Pokémon, check. Motivatie, check. Met een glimlach op d'r gezicht, een van de weinige om eerlijk te zijn, gooide Kat haar rugzak over d'r schouder heen. Vandaag had ze besloten om een keertje op pad te gaan. Ze was druk bezig met haar plannen voor d'r fokkerij, maar er kwam natuurlijk meer bij kijken dan eventjes twee pokémon bij elkaar zetten. Dus ze wilde het rustig aanpakken en alles stap voor stap gaan doen. Natuurlijk zou ze altijd haar vader om hulp kunnen vragen, maar hij was nou net zo lekker bezig met zijn eigen werk, dus hem wilde ze zo min mogelijk storen. Ze pakte twee pokéballs erbij terwijl ze naar buiten liep en liet Snatch en Umbra eruit. "We gaan op pad vandaag, guys." Zei ze rustig, terwijl ze de pokéballs wegstopte en rechtsomkeer maakte.
De gate naar buiten had ze snel genoeg gevonden en eenmaal buiten de stad haalde ze diep adem. Ze was een stadskind, maar er zat altijd een andere geur aan de lucht erbuiten. Haar ogen fonkelde terwijl ze verder het pad op liep, maar al snel vond ze zichzelf buiten de aangegeven wegen lopen en liet ze de natuur haar gang gaan. Eens zien wat ze tegen zou komen.

Het was prima om door de natuur te lopen. Ze had twee pokémon bij zich die haar zouden kunnen beschermen en daarnaast had ze de nodige ervaring met vechten om zichzelf te kunnen beschermen mocht het noodzakelijk zijn. Nu ging ze er niet van uit dat zo iets zou gaan gebeuren, maar het was een mogelijkheid. Ze keek rustig om zich heen en vroeg zich af of ze haar schetsboek mee had moeten nemen. Dan had ze nog wat tekeningen kunnen maken, of ideeën voor haar fokkerij op papier kunnen zetten. Ze maakte een mentale notitie om die de volgende keer dat ze op pad ging die mee te nemen. Maar voor nu was 't voldoende om gewoon te blijven wandelen.
Vanuit haar ooghoek zag ze iemand op haar af komen lopen en ze voelde een rilling over haar rug gaan. Wat nu weer? Er werd aan haar gevraagd of ze kon helpen met een omgevallen boom. Ze keek eventjes naar haar pokémon en schudde daarna haar hoofd. "Ik ben bang dat ik niet de geschikte pokémon daarvoor heb, sorry." Zei ze op een rustige toon. "Jouw pokémon deden het, dan los je 't zelf maar op," dacht ze erachter aan, maar hielt haar mond dicht. Ze glimlachte wat onschuldig naar de mevrouw, voordat ze haar tocht voortzetten.

Ze vroeg zich af waar de mevrouw mee bezig was geweest en of ze inmiddels al iemand had gevonden die haar kon helpen. Ze had misschien beter bij de Crescent Moon aan kunnen kloppen, dan de eerste de beste trainer die ze vond te vragen. Kat keek eventjes om zich heen, maar vond niets dat leek op de rotzooi waar de vrouw 't over had. Dus ze liep vast de andere kant op. Mooi, dan had ze er geen problemen meer mee. Ze stak haar handen nog dieper in d'r zakken en keek om zich heen of ze haar pokémon nog zag. Maar zowel Umbra als Snatch waren nog in 't zicht. Mooi, ze wilde ze nu niet kwijt raken.
Opeens sloeg Snatch een schreeuw, voor zover een Zubat dat kon. Kat keek op, precies op tijd om een verkoolde tak te ontwijken. "What the-" riep ze uit, terwijl ze om zich heen keek om de boosdoener te vinden. Al snel vond ze een pokémon met een volgende tak in diens handen. "Jij, waarom deed je dat?" snauwde de jonge breeder naar de pokémon, maar in plaats van iets van een antwoord, kreeg ze nog een tak naar haar hoofd. Kat dook nog een keer weg en wees op de pokémon. "Umbra, Hypnosis. Ik heb hier genoeg van." De Gastly schoot achter diens trainer vandaan en ging voor de Tyrogue zweven, en nog geen twee tellen later lag de pokémon slapend op de grond. Kat kwam overeind en keek eventjes naar de slapende pokémon. Daar had ze geen zin in. Dus ze stapte over de pokémon heen en vervolgde haar weg.

Ze zag vanuit haar ooghoek iets wapperen, maar voordat ze goed con focussen op wat 't was, wist het zich los te krijgen van de tak waar 't aan vast zat en vloog het op de wind weg. Kat zuchtte zachtjes en liep achter het ding aan. Niet snel, maar snel genoeg om 't niet uit het oog te verliezen. Het was een blaadje, van iets, maar ze kon niet zien wat er op stond. Toen het in het water landde, bleef ze aan de rand staan en knarste geïrriteerd met haar tanden. Ze sloeg haar ogen te hemel en keek naar de twee pokémon die rond haar vlogen. "Kijk maar wie 'm het eerste te pakken krijgt," zei ze tegen de pokémon, die alle twee met een rotvaart over het water heen zoefde. Helaas voor Umbra, had de Gastly geen mogelijkheid om datgene wat in het water lag op te pakken. Dus was het Snatch die 't ticket te pakken kreeg en terug naar haar bracht. Kat wapperde het in de wind om 't te drogen en keek naar wat erop stond. Dit was een van die Friend Tickets, om naar de Friend Safari te gaan. Daar kon ze gebruik van maken. Rustig stak ze 't  ticket in de binnenzak van haar jack en liep verder. Dat was voldoende avontuur voor vandaag.