Tales of

Sinnoh

Ze was nog maar een paar dagen in Sinnoh en eerlijk had ze nog amper wat gezien van de regio, maar vandaag was de eerste dag dat ze had besloten een van de routes op te gaan en wel route 210. Ze was nerveus, ondanks dat haar twee pokemon aan haar zijde liepen. Ze was stiekem toch wel blij dat haar vader ze aan haar meegegeven had, want ze had dit toch niet alleen willen doen. Ook niet de tocht van Unova naar hier om dan hier pas een pokemon te kunnen krijgen. Nee, ze was blij om nog iets van thuis te hebben als ze heel eerlijk was. Haar maag rommelde en die van haar pokemon ook, dus vond ze een plekje waar ze kort konden gaan zitten en begon wat eten uit haar rugzak te halen. Ze zette een aantal pokemon brokken voor Saber en Bolt neer en pakte zelf een boterham tevoorschijn. Het was niet veel, maar het zou genoeg zijn om hun honger te stillen.

Terwijl ze rustig een hap nam van haar boterham leek Saber wat op te vallen in het gras. De lillipup liep er naartoe en snuffelde eraan. Zelf kwam ze daardoor overeind om te zien wat de aandacht had getrokken van de lillipup en keek er met een lichte frons naar. Had iemand dit hier achtergelaten? Of was het hier om een andere reden. De lillipup boog naar voren en pakte het op van de grond voor deze het aan haar gaf. "Dankje, Saber." Wie weet zou dit haar later nog van pas komen. Beide liepen ze terug naar de plek waar Bolt nog rustig aan het eten was en gingen ze verder met eten. De yamper had ondertussen al aardig wat van de brokken opgegeten kon ze zien, maar Saber deed zijn best om nog wat van de laatste paar te pakken te krijgen voor de yamper de kans had om alles ook echt op te eten.

Nadat ze allemaal hun eten op hadden kwam ze overeind en keek kort naar de twee pokemon. "Zijn jullie er ook klaar voor om verder te gaan?" Ze wist niet goed wat ze verwacht had door dit aan ze te vragen, maar zowel Saber als Bolt stemden met haar in. Ze liet een kleine glimlach zien naar de twee pokemon voor ze haar weg begon te vervolgen. Ze wist nog niet precies welke kant ze als eerste uit wilde gaan, dus voor nu bleef het bij een stukje lopen, terwijl Bolt en Saber naast haar liepen. Ze kon aan de yamper zien dat deze het liefst wat voor haar uit zou rennen, terwijl Saber rustig naast haar bleef lopen. Ze gaf Bolt dan ook een klein knikje en de pokemon rende een stukje voor hun uit. Ze wist dat hij niet te ver weg zou gaan en dat ze hem altijd terug kon roepen, dus liet ze hem zijn gang gaan.

Bolt hielt plotseling halt en zijn staart begon enthousiast heen en weer te wiebelen, hij had duidelijk iets gezien. Ze versnelde haar pas wat samen met Saber die ook nieuwsgieirg aan het kijken was wat de Yamper gezien had. Nu kon ze pas zien wat het was dat de aandacht van de yamper getrokken had, het was een wooloo en een die rustig rond leek te hoppen alsof er niks aan de hand was. Haar ogen werden wat groter, want de pokemon was zo fluffy! Dit was precies een van de pokemon die perfect zou zijn voor het breeden en voor de ranch die ze eventueel later wilde. Ze stapte dan ook wat dichter naar de Wooloo toe en zette haar beste glimlach op. Ondertussen gebaarde ze Bolt en Saber om bij haar zijde te blijven. "Hallo daar," Natuurlijk wist ze hoe de meeste mensen een pokemon vingen, maar dat was niet de methode die ze wilde gebruiken, niet wanneer het aankwam op pokemon die voor haar nieuwe pokemon zouden breeden. Dan moesten ze een goede band hebben van begin af aan. "Je ziet er zo zacht uit." Sprak ze terwijl ze een poging deed om het wol van de wooloo te voelen. Ze pakte wat van de pokemon brokken en hield deze voor de wooloo. "Zou je je misschien bij mijn team willen voegen?" Ze had geen idee hoe dit het beste te doen, maar ze hoopte dat ze de wooloo zou kunnen overtuigen.

De wooloo accepteerde de brokjes niet die ze had proberen te geven aan de pokemon en begon door te lopen. Voor een moment keek ze de pokemon na, niet goed wetende wat te doen nu. Ze had het willen proberen zonder te hoeven vechten, want dat was niet hoe ze met een nieuwe pokemon had willen starten. Ze keek dan ook bedenkelijk van de wooloo naar Saber en Bolt. Ze wist dat ze de pokemon tegen konden houden als ze dat wilde en ze zouden het mogelijk ook naar haar toe kunnen drijven, maar dan zouden ze nog niet verder komen hiermee. Toch keek ze naar Bolt toe en knikte toen deze haar met een zwiepende staart aankeek. "Je mag de wooloo proberen te stoppen en deze kant uit te drijven." Ze zag de yamper wegrennen en zelf ging ze er een stukje achteraan. Yamper werkte zo dat hij wat electriciteit losliet terwijl hij rende en ze was er dan ook vrij zeker van dat hij wel in staat zou zijn om de wooloo te stoppen en mogelijk zelfs deze kant uit te drijven. Bolt bleef dan ook wat heen en weer rennen voor de wooloo om de aandacht te trekken en toen hij dichterbij kwam, leek de wooloo toch een aantal stappen terug te zetten, waar zij stond te wachten. Ze had het niet op deze manier willen doen, maar dit was misschien de enige manier dat zou werken. "Bolt bedoelt niks slechts, hij wil gewoon heel graag dat je bij ons team komt en dat geld ook voor mij." Saber liet ook een kort blafje horen om te laten weten dat hij het ermee eens was. Ze pakte dan ook pokeball tevoorschijn, wetende dat alles mogelijk niet genoeg was geweest en liet het zien aan de wooloo. Yamper liet nog steeds kleine schokjes los achter de wooloo en ze keek van de yamper naar de wooloo, zou dit genoeg zijn? Waarom was ze hier niet goed in? Ieder ander kon dit waarschijnlijk makkelijk, maar zij blijkbaar niet.

De Wooloo leek nog steeds niet bereid te zijn om in de pokeball te gaan en voor een moment zat ze te twijfelen of ze het misschien dan toch op zou moeten geven, maar toen ze overeind kwam leek de pokemon toch wat naar voren te komen en toen ze aantal stappen zette leek de pokemon te volgen. Misschien was het van plan om eerst een betere band met haar op te bouwen, dat kon ze wel accepteren, maar misschien zou ze het de volgende keer wel wat anders aan moeten pakken wilde ze een pokemon meteen kunnen vangen. Dan moest ze de yamper en de lillipup die nu beide naast de Wooloo liepen misschien toch laten vechten. Het was een ding waar ze zich gewoon overheen moest leren zetten.