Tales of

Sinnoh

Een zachte bries zorgde er voor dat er zwarte haren voor haar ogen waaide. Met een diepe zucht haalde ze de haren uit haar gezicht. Zola kwam voorzichtig achter een boom vandaan om vervolgens haar kant op te trippelen. De Eevee keek haar vragend aan. Ze had gelijk ook, waarom zuchtte ze eigenlijk? Route 204 was een veel fijnere plaats dan de drukke stad waar ze net vandaan kwam. Haar volgende stop zou ook niet bepaald rustig zijn. Van deze rust moest ze genieten voor zo lang hij duurde. Zacht aaide ze de Eevee over haar hoofd voor ze opstond. Tijd om een stukje verder te lopen. Jett floot op haar vingers om Zivar te roepen. Ze had haar beide pokémon vrij gelaten voor ze in de schaduw onder een boom was gaan zitten. De Pikachu maakte een geluidje voor hij vanuit de boom naar beneden sprong. Met de twee pokémon achter haar aan, wandelde Jett verder over de route richting haar volgende bestemming. Haast had ze niet maar dat betekende niet dat ze extra sloom ging lopen. Ze werd immers wel op tijd verwacht, dus zou ze er ook zijn. Punctualiteit was belangrijk tijdens het werk.

Verder op de route werd Zola afgeleid door een geluid dat vanuit de bosjes kwam. Nieuwsgierig als de Eevee was, liep de pokémon richting het geluid. Iets voelde... niet helemaal goed. Jett bleef op het pad staan om in de gaten te kunnen houden wat haar pokémon deed. Zola stak haar neus voorzichtig de stuiken in, voor ze met een flinke sprong achteruit vloog. Vervolgens besloot Zivar de uitdaging aan te gaan en ook richting de struiken te lopen. Ook hij stak zijn kop de struiken in, bij hem gebeurde er echter niets. Zola besloot het ook nog een keer te proberen. Zij sprong echter een tweede keer weg van de bosjes. Er was daar duidelijk iets aan de hand wat wel invloed had op Zola maar niet op Zivar. Twijfelend liep Jett richting de struik en hurkte ze er voor neer. Met een haast trillende hand, veegde ze wat bladeren opzij. Langzaam bewoog ze haar hoofd zo dat er te zien was wat zich in de struiken bevond. Het bleek een pokémon te zijn. Het blauw met zwarte lijf en de gele ster aan de staart maakte duidelijk dat het een Shinx bleek te zijn. Een boze Shinx.

Jett zette snel wat stappen achteruit toen de pokémon een grom liet horen. Shinx was een van de pokémon die origineel uit Sinnoh kwam, ze had er tijdens haar opleiding over geleerd. Het was een electric type. Dat verklaarde waarom Zivar er geen last van had, hij was zelf een electric type. Lage hoeveelheden elektriciteit hadden amper invloed op hem. Zola was een normal type en had daardoor wel de volle laag ontvangen. Maar goed, ze had hier een boze Shinx voor zich. Ze kon de pokémon moeilijk zo achter laten. Zola had hem waarschijnlijk gewekt, daarom was hij waarschijnlijk zo geïrriteerd. Zivar leek het echter beter met de Shinx te kunnen vinden. Mogelijk omdat ze beide electric types waren. Maar goed, ze moest deze situatie de-escaleren. Jett bewoog langzaam richting de grond, om een stukje van de pokémon vandaan in het gras te gaan zitten. "Zola", zei ze zachtjes terwijl ze met haar hoofd wenkte. De Eevee kwam braafjes haar kant op gelopen, weg van de Shinx. Hij leek er een beetje door te ontspannen. Zivar bleef aan zijn zijde aangezien hij blijkbaar geen problematische facor was voor de Shinx. De grote vraag was nu wat ze verder met deze situatie aan moest.

Op het moment dat je niet weet wat je moet doen heb je meerdere keuzes. In dit geval besloot ze gewoon te blijven zitten, wachten. De Shinx leek met de tijd steeds rustiger te worden. Misschien zou hij wel helemaal kalmeren als ze gewoon hier bleef zitten. De Shinx leek moe te zijn dus zou met wat geluk weer terug in slaap vallen. Als Ziver zijn gemak dan zou willen houden konden ze gewoon van de pokémon weg lopen en verder gaan met hun reis naar het pretpark. Het leek er op dat haar voorspelling uit begon te komen. De oogleden van de Shinx werden langzaam zwaar en vielen uiteindelijk dicht. Dit was hun kans om weg te gaan zonder de Shinx verder lastig te vallen. Jett maakte een 'shhht' gebaar richting haar Pikachu voor ze deze wenkte te komen. Zivar leek gelukkig te begrijpen wat ze bedoelde en kwam stilletjes haar kant op gelopen. Samen met haar pokémon liep Jett weg van de inmiddels slapende Shinx. Na een paar stappen keek ze nog een keer over haar schouder om te controleren of de pokémon nog steeds sliep. Dit bleek het geval te zijn. Tijd om verder te gaan.

Ze waren inmiddels een heel stuk verder toen Zola plotseling stopte. Met een vragende blik richting haar pokémon keek Jett om. Waarom stopte ze nou ineens? De Eevee staarde vrij intens richting de bosjes een stukje van ze vandaan. Zivar bleek precies de zelfde kant op te kijken. Met een zucht liep Jett richting de struik waar haar twee pokémon naar keken. Zodra ze wat takken opzij veegde vielen haar ogen op een Shinx. Was dit de zelfde Shinx als daarnet? Vast niet. Ze haalde haar schouders op voor ze terug het pad op stapte en haar pokémon wenkte mee te komen. Echter waren het niet twee paar voetstappen die haar volgde maar drie. Nog geen honderd meter verder draaide ze zich weer om. De Shinx bleek hun op een veilige afstand te volgen. Okay, dit was waarschijnlijk toch de Shinx van daarstraks. Waarom zou hij hen gevolgd zijn. Ze moest iets met deze situatie. De Shinx leek om wat voor reden dan ook bij hun te willen zijn. Jett viste een lege pokéball uit haar tas. Het was altijd een poging waard. Opnieuw hurkte ze een stukje voor de pokémon. "Als je mee wil is het makkelijker als je even hier in gaat. Het pretpark is niet ver meer en nogal druk." De pokéball hield ze een stukje voor zich uit, zodat de Shinx deze eerst goed kon bekijken. Na een paar seconden rolde ze de bal voorzichtig richting de wilde pokémon. Met een rode flits werd hij naar binnen gezogen zodra de bal tegen zijn poten rolde. Eens zien wat hiervan zou komen.

Om eerlijk te zijn... ze had niet verwacht dat het zou werken. Was hij op een of andere manier aan haar gehecht geraakt? Ze had eigenlijk helemaal niets gedaan maar goed. Nu had ze er een Shinx bij. Naast Zivar en haar plannen met Zola nog een electric type er bij. Het begon er op te lijken dat ze een electric type trainer werd. Ze had het altijd al een interessant type gevonden en voorlopig was het wel iets om mee te werken. Misschien werd het haar specialisatie wel. Bovendien was een Shinx handig als vervoer. Mits ze hem helemaal kon evolueren tot een Luxray. Een Shinx en Luxio waren nog wat te klein om op te gaan zitten maar een Luxray was daar prima voor. Toekomstplannen genoeg voor nu. Eerst tijd voor wat anders.

Jett ging nogmaals op het gras naast het pad zitten. Deze keer liet ze Zola links van haar zitten en Zivar rechts van haar. Ze nam de pokéball in haar hand en liet deze voor haar open gaan zodat de Shinx voor haar kwam te staan. "Welkom bij het team", zei ze voor ze haar hand naar hem uitstak. Haar handpalm naar boven gedraaid en tot een klein stukje voor zijn neus. Voorzichtig snuffelde de Shinx aan haar hand voor deze zijn kop er voorzichtig tegenaan duwde. Wat zoet. "Wat dacht je van Zoro als naam?" vroeg ze de pokémon. Een echt antwoord kwam er niet. Jett nam maar aan dat het goed was. Haar eerste twee pokémon begonnen toevallig met een Z dus waarom dat thema niet ook houden? Dit was het begin van haar reis als electric type trainer met namen die begonnen met een Z.