Tales of

Sinnoh

Lucia haalde diep adem en voelde de zoute lucht in haar neusgehalte prikkelen. En dat was ook niet zo gek aangezien ze langs het zee water liep. Overal waren boten te zien, sommige waren duidelijk voor transport en andere enkel voor persoonlijk gebruik. Het deed haar denken aan thuis, het was niet zo zeer een haven zoals Canalave City was. Maar er was genoeg water. Bijna overal waren er kanalen te vinden. Die door de straatjes heen sneden en enkel bereden kon worden door speciale bootjes. Gondola zo heette ze. Haar familie was niet bepaald rijk, maar arm waren ze zeker niet. Dus hadden ze een eigen privé vaartuig. Vito huppelde vrolijk naast zijn meester, hij vond het fijn om buiten zijn ball te zijn. Het was zo.. hij kon het niet saai noemen. Want veel kreeg hij er niet van mee. Want het leek net alsof hij in een diepe slaap belandde. Hij keek op naar zijn meesters en stopte met lopen. Lucia merkte dat ze zijn blauwe schim niet meer in haar ooghoek kon vinden en draaide dus haar hoofd. "Wat is er Vito?" Vroeg ze wat verward. De Pokémon opende zijn mond en signaleerde dat hij honger had. Een geïrriteerde zucht ontsnapte uit de mond van de trainer. "Je bent ook echt een vreetzak hm?" Zo'n groot beest was hij niet, maar soms leek het net alsof hij haar arm at. Lucia merkte dat ze in een vrij onbekende stuk van de stad in was gewandeld. Eh, misschien was het beter om een routebeschrijving naar de dichtstbijzijnde winkel te krijgen van iemand. Voordat ze nog veder in de duisternis trad en compleet verdwaald raakte. "Pardon, ik denk dat ik een beetje lost bent. Kan je me de weg wijzen naar de Pokéstore?"