Tales of

Sinnoh

[Farai bevindt zich op route 212]

Vermoeid liet ze zich neer vallen op het mos. "Ik heb ook niets aan jullie" mompelde ze tegen haar pokémon, die enkel toe hadden gekeken hoe ze met veel pijn en moeite haar tent had opgezet na een lange dag. Zowel haar poochyena als mareep hadden enkel uitgerekt op haar slaapzak gelegen, waardoor ze ook die niet eens in haar tent had kunnen krijgen zonder een heel gevecht. Zouden pokémon niet je leven makkelijker moeten maken? Helpen met klusjes, je rond brengen enzo? Nou daar merkte ze anders heel weinig van. Farai snoof, maar ondanks haar impressie van irritatie wist ze diep van binnen dat ze haar zo gelukkig maakten. Vroeger had ze altijd pokémon om haar heen gehad als kind, maar na telkens afscheid te moeten nemen van de pokémon waar ze gehecht aan was geraakt, had ze hen afgezworen. Maar hier was ze, met haar half wilde hond en een dom schaap. Ze zou het niet toegeven, maar ze was dolblij met hen. Dat was stiekem ook wel te merken, want uiteindelijk had ze de strijd opgegeven en lagen haar beide pokémon nu nog altijd op haar slaapzak, terwijl zij op met haar kont op het koude mos zat. Inmiddels begon de hemel oranje te kleuren, waardoor ze besloten had dan maar wat avondeten te gaan maken. Alleen één probleem, vuur maken was nog lang zo makkelijk niet. Zeker niet wanneer je stomme hoofd vergeten was een aansteker aan te schaffen in Pastoria city.

&Jax

De meid sloeg haar armen over elkaar heen en keek met een frons naar haar twee pokémon. Fang had inmiddels haar pootjes onder zich gevouwen, iets wat ze haar nog niet eerder had zien doen. "Het zou zo erg helpen als jullie fire types waren," verzuchtte ze en met een geërgerde kreun hief ze zichzelf overeind om brand hout te gaan verzamelen. Lang leve een bos en de zon die het meeste hout had gedroogd. De meid was al bezig met enkele dunnere takjes te verzamelen als aanmaak houtjes toen haar poochyena plots overeind veerde en begon te blaffen. Het plotse geluid was genoeg om haar te doen laten schrikken, waardoor ze alles wat ze zojuist verzameld had weer liet vallen. Lichtelijk geërgerd draaide ze zich om naar de veroorzaker van Fang's uitbarsting, en keek recht in de ogen van een vreemde iets verderop. Een boom van een vent benaderde haar, zijn zeer schattige pokémon over hem heen gedrapeerd. Ze veegde een lok achter haar oor en keek hem met één opgetrokken wenkbrauw aan. "Hmm," sprak ze even alsof ze heel diep na moest denken. "Onder één voorwaarde en één voorwaarde alleen... Je moet me helpen met brandhout zoeken en een vuur starten," sprak ze met een grijns en knipoogde hem goed bedoeld toe. Misschien dat ze iets meer wantrouwig moest zijn tegen vreemden in de nacht, maar tot dusverre was Sinnoh redelijk veilig geweest en zelfs Fang stopte al gauw met haar geblaf - het zou vast wel goed zitten. En bovendien, nu had ze tenminste iemand die haar kon helpen met de verschrikkelijke taak van een vuur starten. Farai bukte en begon haar takken van eerder weer op te rapen. "Deal?"