Tales of

Sinnoh

De bedoeling was geweest dat ze heel Sinnoh rond zou reizen. Het tempo waarop dat nu ging viel alleen vies tegen. Ze was richting het noorden gestuurd maar zodra ze daar bijna was, moest ze weer richting het zuiden. En dat allemaal aan de west kant van Sinnoh. De kant waar ze haar hele leven al woonde. De rest van Sinnoh zien zou nog even duren maar goed, met het mooie weer dat ze op het moment hadden kon ze niet klagen. Het zuiden was vaker warmer dan het noorden dus misschien kon ze wel gewoon via het zuiden naar het oosten reizen. Ach wat zou het ook. Ze zou wel horen waar ze vervolgens heen moest. Voor nu was ze klaar voor de dag en maakte ze samen met Zola een wandeling door het dorpje. Het was er verassend druk, voornamelijk veel mensen met pokémon. Nu het weer toegestaan was, wilde veel mensen hun liscence halen. Zij was daar ook een van geweest. Inmiddels liep ze al weer met drie pokémon rond. Een vredig leventje had ze eigenlijk wel. Vredig tot Zola er plotseling vandoor ging. Sorry? Dat deed ze nooit. Verward rende Jett achter haar pokémon aan. Een stukje verderop spotte ze de Eevee weer. De pokémon probeerde kopjes te geven aan een man met wit haar en een zonnebril. Wacht eens even... "Kaedan?" vroeg ze terwijl ze richting de man liep. Als het echt zo was, viel Zola's actie goed te verklaren.

Zola kreeg natuurlijk alle aandacht die ze wilde. Dat was haar grote kracht als een Eevee. Dat ze geaaid en gekrabbeld werd was geen verrassing. Dat haar gok juist was, dat wel. Er verscheen een glimlach op het gezicht van de man. "Jett!" begroette hij haar. De stem en het volledige gezicht, minus ogen zoals wel vaker, vertelde haar genoeg. Dit was Kaeden. Terwijl hij opstond kwam er iets haar kant op gewaggeld. Een half uitgekomen ei om precies te zijn. Het begon te krijsen. Wat? "Don't mind her, ik heb d'r net pas opgehaald," vertelde Kaedan. Haar geluk was dat hij haar kant op kwam, ze was er namelijk niet zeker van of het zou lukken om zelf langs de vogel te bewegen. Jett was nog net iets te erg afgeleid door de vogel om echt op Kaeden te letten toen hij vroeg om een knuffel. Ze kende elkaar al een aardige tijd dus had ze er niet echt een bezwaar tegen. Ze begon dan ook binnen de kortste keren te grinniken om de vogel die nog steeds aan het schreeuwen was. "Sorry maar uit alle pokémon kies je dat?" grinnikte ze. Een schreeuw vogel, prachtig.

Ze had kunnen weten dat vroeg of later haar voeten de grond niet meer zouden raken. Ze was zo met haar gedachten bij de vogel dat ze het niet eens aan had zien komen. "Ie", piepte ze uit schrik. "Ben je aangekomen?" vroeg Kaeden. Gelukkig werden haar voeten al snel weer op de grond gezet. Nu kon ze hem een klein duwtje geven. "Hey dat is spiermassa hoor", reageerde ze grinnikend. Ze had de laatste tijd niet echt op haar gewicht gelet, voor haar gevoel was ze niet echt aangekomen. Ze deed wel meer dus het zou oprecht spier kunnen zijn. Maar goed, als een vogel tegen je schreeuwde, was het moeilijk om je aandacht ergens anders bij te houden. "Geloof je me als ik je vertel dat 't de beste optie was?" zei hij met een schouderophaal en een zacht grinnikende toon. "Fair", reageerde ze, voor ze voor de pokémon neerhurkte. De keuze kon soms nogal lastig zijn, of meerdere goede keuzes of meerdere slechte keuzes. "En zoals je ziet, is ze speciaal. Ze glinstert en heeft een andere kleur en haar naam is Mus." De vreemde naam keuze viel te verwachten en nu hij het zei merkte ze inderdaad dat de pokémon een shiny leek te zijn. Bij een Vullaby was dat lastig te zien omdat het weinig van elkaar scheelde. Gekke roze vogel. "Dus wat ben je er mee van plan? Nu je een lisence hebt?" vroeg ze terwijl ze omhoog keek richting Kaeden.

"If you say so," reageerde Kaeden met een grijns voor hij haar een kusje toe blies. Jett stak snel haar tong naar hem uit voor ze zich tot zijn pokémon wendde. Haar gewicht was nou niet het ideale gespreksonderwerp als je het haar vroeg.

"Ik geloof dat de andere een Dennenappel en een Krab met paddenstoelen waren?" antwoordde hij. Voor iemand die in een wereld vol pokémon leefde had hij nog altijd even veel namenkennis. Aangezien het voor haar job moest kende ze het meeste wel. Waarschijnlijk bedoelde hij een Pineco en Paras. Dan was dit inderdaad verre uit de beste keuze geweest.  "Niet veel bijzonder dus. En aangezien dit een shiny was, was de keuze snel gemaakt." Alhoewel hij weinig van pokémon wist had hij in dit geval helemaal gelijk. Jett gaf een bevestigend knikje voor ze naar zijn plannen vroeg.

"Geen idee, om eerlijk te zijn. Wat rondreizen, meer pokémon leren kennen? Ik geloof dat die gyms ook nog wat belangrijk zijn, dus misschien ga ik die nog doen." Dit had ze kunnen zien aankomen. Het was uiteindelijk nog altijd Kaeden. "Wat kwam jij eigenlijk doen hier?" vroeg hij haar vervolgens. Jett stond op en draaide zich zijn kant weer op. Zola kwam naast haar staan, alsof de Eevee al wist wat ze zou gaan zeggen. "Geloof het of niet maar ik ben bij Crescent Moon gegaan. Een beetje van de wereld zien, ben op het moment een beetje op doorreis." Haar aandacht werd weggetrokken door een knorrend geluid van schuin onder haar. Het leek er op dat Zola honger had. Dat was waarschijnlijk de reden geweest dat de Eevee naast haar was komen te staan. Typisch. "Zin om iets te eten te halen?" vroeg ze Kaeden. Nu ze hier toch waren konden ze net zo goed samen iets gaan eten, het was ongeveer tijd voor lunch dus waarom niet?

Ze kon het niet laten om licht te grinniken bij het horen van Kaeden's fluit toon. "Doe maar stoer, je inzetten voor het welzijn van de pokémon en de natuur. Dat is nogal wat." Het was misschien wel haar baan maar ze was zeker niet zo'n extremist. Helpen waar ze kon, sure. Maar haar voornaamste doel hiermee wat het zien van de wereld. Toch kon ze het niet laten om hem een kleine knipoog te geven. "Maar waar ben je momenteel naar toe op weg?" vroeg Kaeden. Ze haalde enkel haar schouders op. "Geen idee op het moment. Al zou ik het oosten nog wel willen zien. Het westen ben ik een beetje zat." Ze was nu al meerdere keren op en neer gereisd in dit deel van Sinnoh en was het ondertussen behoorlijk zat. "Misschien reis ik wel met je mee. If you wanna have me, ofcourse?" Het was altijd gezellig om met iemand samen te reizen en met Kaeden was het nooit saai. "Sure, je bent welkom hoor." Zola begon inmiddels flink tegen haar been te duwen als teken dat ze nu echt wilde gaan. Als de Eevee honger had, dan had ze ook echt honger. "Maar ik zeg geen 'nee' tegen wat te eten. Weet je een plek?" vroeg Kaeden als reactie op haar voorstel om iets te gaan eten. Opnieuw haalde Jett haar schouders op. "Nope. Old fashioned zoeken naar eten? Degene die de beste plek vind laat de ander betalen?" stelde ze met een grijs voor. Gratis eten was altijd leuk, net zoals van sommige dingen een dom wedstrijdje maken. Natuurlijk was de kans ook aanwezig dat ze zou verliezen en zelf voor twee moest betalen maar goed, ze zou hem geen gemakkelijke win geven.

Dan had ze vanaf nu een reisgenoot. Misschien wel een van de meest chaotische reisgenoten die ze ooit zou hebben. Het was geen slecht iets, waarschijnlijk zou het alles juist net iets leuker maken dan als ze alleen was geweest. Echter had Zola honger dus werden hun reisplannen even uitgesteld tot na het eten. Het duurde even voor er een antwoord kwam op haar vraag. "I mean, sure. Maar jij hebt een pokémon die mij snel zou kunnen vinden, mits je iets hebt gevonden om te gaan kijken. Ik denk niet dat ik dat voor elkaar ga krijgen met Mus," zei hij, waarna hij naar zijn pokémon wees. Ah ja, daar had hij een punt. De Vullaby was zo immobiel als het maar zijn was. Het kwam vooruit maar dat was ook alles. Net op het moment dat ze wilde voorstellen om het zonder pokémon te doen, kwam Kaeden met een ander voorstel. "So, how about, we wandelen samen alle eet gelegenheden af en ik trakteer jouw op lunch." Oh, dat kon ook. "Gratis eten sla ik niet af", reageerde ze met een grijns op zijn knipoog. Elke keer dat ze z'n ogen zag verbaasde ze zich er toch weer over hoe blauw ze waren. Ze was er aan gewend maar de verbazing bleef als ze een tijdje z'n ogen niet meer had gezien. De hare waren ook blauw maar Kaeden had toch blauw op een ander niveau. Terwijl hij zijn pokémon oppakte keek Jett alvast in het rond of ze toevallig iets interessants zag. Nope. Ze begon in een willekeurige richting te lopen. Na een paar passen keek ze over haar schouder of Kaeden haar volgde. "Heb jij zin in iets specifieks?"

Door het gepraat over eten begon ze inmiddels ook een beetje honger te krijgen. Niets beters dan gratis eten met een oude vriend op zo'n moment. Het verbaasde haar een beetje dat er een arm uitgestoken werd voor haar om vast te pakken. Blijkbaar kon Kaeden de gentlemen uithangen ook. Ze schudde de verbazing van zich af en pakte zijn arm beet.

Haar ogen scande de tentjes op zoek naar iets waar ze zin in had voor ze Kaeden vroeg waar hij zin in had. "Pasta? Of noedels?" stelde hij voor. Jett gaf een instemmend knikje. Dat ging er eigenlijk altijd wel in. Bovendien was het meestal niet heel duur, waardoor ze zich ook geen zorgen hoefde te maken over zijn portemonaille. "Misschien dat tentje?" suggereerde Kaeden, wijzend naar een tentje verderop. Het was niet heel groot maar dat zorgde er voor dat het knus oogde. Als ze het goed herkende leek het ook geïnspireerd te zijn op Kalos. Ze was er nooit geweest maar nu eigenlijk wel nieuwsgierig. "Mhm, klinkt goed", stemde ze in. Vanaf een afstandje probeerde ze te lezen wat er op de grote kaart stond die buiten op een bord gekrijt was. Ja nee, dat was niet te doen. Ze zou wel zien wat ze kon eten als ze er eenmaal waren.