Tales of

Sinnoh

Sinnoh, het was een regio die anders was dan Alola en dat was hem al wel vrij snel duidelijk geworden. Misschien was het ook maar goed ook, want dan zou het hem niet al te vaak terug herinneren aan zijn oude leven. Hij had besloten om zijn cubone weg te geven aan iemand in ruil voor wat geld, want anders was hij wel heel erg arm geweest. Hij had in ieder geval zijn exeggcute nog, waarvan de pokemon momenteel rustig naast hem rolden. Hij verwonderde zich er nog steeds over hoe de groep van exeggcute zich voort bewoog en wist dat hij ze niet te lang zo mee zou moeten nemen. Wie weet als hij binnenkort een leaf stone zou kunnen vinden, dan zou ze kunnen evolueren, maar dan moest hij eerst genoeg geld hebben of het geluk hebben er een te kunnen vinden en eerlijk schatte hij dat laatste niet heel groot in. Hij liet zijn blik dan ook weer naar beneden gaan en bekeek hoe de pokemon verder rolde. Hij had geen idee wat ze hier tegen zouden komen, maar hij wist wel dat ze er samen wel doorheen zouden komen. Ze hadden al genoeg meegemaakt en dit zou dan waarschijnlijk er niks bij voorstellen.

Lang bleef het niet rustig, want ineens verscheen er een Mienfoo voor hun neus en een die duidelijk niet blij met hun was. Hij had eerlijk niet zoveel zin in een pokemon die een slecht humeur had, dus bukte hij naar beneden en raapte Coconut op van de grond en draaide zich om en begon van de Mienfoo weg te bewegen. Nee, dit was niet het moment om dat gevecht aan te gaan, dat wist hij maar al te goed. Hij deed dan ook zijn best om alle zes de eieren in zijn armen te houden, terwijl hij begon te rennen. Hij hoopte maar dat de Mienfoo niet zou volgen, want op het eerste oog had hij al meteen bepaald dat dat niet een pokemon was die hij wilde hebben.

Hij merkte al snel dat hij buiten adem raakte en toen hij over zijn schouder keek leek het er in ieder geval op dat de Mienfoo hem niet meer aan het volgen was. Dat was goed nieuws, anders hadden ze nog moeten vechten op deze manier. Terwijl hij voorovergebogen stond te hijgen nadat hij Coconut weer op de grond neergezet had, merkte hij een aantal propjes op met iets ertussen waar hij eerlijk geen idee van had wat het precies was. Hij staarde er kort naar, maar besloot toen dat het waarschijnlijk niet iets was waar hij wat aan zou hebben. Hij liet zijn blik ook nog kort naar Coconut gaan, maar die leek er helemaal geen interesse in te hebben. Hij strekte daarom ook weer tot zijn volle lengte en haalde nog een keer diep adem, voor hij weer verder begon te lopen en Coconut hem begon te volgen. Wie weet wat ze nog meer op deze route tegen zouden komen.

Ze hadden nog maar amper stappen van het rare voorwerp gezet toen er ineens wat geluid voor hun klonk. Hij hield vrijwel meteen halt en bracht hemzelf wat lager bij de grond om te zien wat voor een pokemon er nu weer voor hun zou verschijnen. Hij hield zijn adem in, terwijl er een scyther in beeld kwam en deed een vinger voor zijn mond om ook aan Coconut aan te geven dat ze stil zouden blijven. Dit was nog zo'n pokemon die best wel eens agressief kon worden als ze niet uitkeken en het was dan ook niet degene die hij wilde. Misschien was het niet verstandig om zo alles te laten gaan, maar het was niet anders. Hij had een idee voor wat hij in zijn team wilde en dit was het gewoon niet. Hij bleef dan ook stil, terwijl hij afwachtte tot het moment dat de Scyther weg zou gaan.

De scyther had hun niet door en zodra de pokemon weg was haalde hij opgelucht adem. Coconut leek zich er ook beter bij te voelen nu de andere pokemon weg was. Toch viel hem nu iets anders op. Er fladderde iets door de lucht. Hij reek met zijn arm omhoog en griste het uit de lucht om het eens goed van dichtbij te bekijken. Was dit een van die tickets waarmee je ergens naar binnen kon gaan? Dat kon nog wel eens interessant zijn om naartoe te gaan. Maar dat zou iets voor later zijn. Hij had tenslotte geen idee wat hij daar aan zou treffen, dus ze zouden misschien eerst wat meer moeten trainen.