Hij was er eerlijk best trots op dat hij het nog voor elkaar had gekregen om niet echt te verdwalen. Hij kende terug in Alola de weg wel, maar dat was hier niet het geval in Sinnoh. Hij had in eerste instantie ook niet echt een doel gehad, dat was tot iemand hem over de friend safari had verteld en dat had zijn interesse wel gewekt. Hij wist dan ook dat hij via het westen naar beneden zou moeten gaan om er te komen, wat hij ook aan het doen was momenteel. Hij had net Eterna city en de Eterna forest achter zich gelaten en kwam nu net binnen bij het volgende dorp. Wat hij niet verwacht had, was dat hij meteen begroet zou worden door allerlei geschreeuw dat van een of ander pretpark kwam. Wat deed een pretpark hier? Dit was hem nog niet eerder verteld. Zijn blik ging naar Coconut die naast hem ook naar een van achtbanen leek te kijken. Hij was eerlijk nog nooit in een pretpark geweest, maar voelde er ook niet heel erg de behoefte aan nu, dus draaide hij zich weg van het park en begon een andere richting uit te lopen. Nee, hij zou wel een plek om te slapen zoeken en dan de volgende dag weer verder gaan.
Chaos. Dat was de enige manier hoe zij de huidige situatie kon beschrijven. Een pretpark in deze regio was precies wat ze nodig had gehad, al had Aylin gehoopt dat het iets… minder druk zou zijn. De eerste fout was geweest om haar Sam aan te leren dat hij nooit in een Pokéball hoefde.
Een kind had haar Pikachu vastgepakt en daardoor waren zij en het kind beiden geëlektrocuteerd. Nu was ze druk bezig om haar lange, oranje haren weer naar beneden te krijgen met een borstel, maar enkele haren bleven hun weg naar boven vinden, waarop de Pikachu geamuseerd gniffelde. “Pas maar op, of ik duw je terug in je ball,” murmerde Aylin wat ongeamuseerd. Fijn, dit.
De tweede fout was dat ze te druk bezig was met Sam en haar haren, waardoor ze niet lette op de andere twee Pokémon. Gelukkig was Yara gewoon toe aan het kijken… maar Sookie? Sookie die was klaar om in een oudere man zijn neus te bijten. Sorry.
