Tales of

Sinnoh

Ze waren aangekomen in het Floarmora Themepark. Maar Kaeden had aangegeven dat hij een wandeling wilde gaan maken rondom de Valley Windworks, eventjes lekker uitwaaien en alles. En misschien vond Mus het ook wel leuk om eens wat meer wind in haar veren te hebben. Dus had de lange man zijn handen in zijn zakken gestoken, zijn zonnebril opgezet en was op pad gegaan. Mus waggelde achter hem aan, inmiddels al wat sneller dan dat ze voorheen was geweest. Elke dag dat ze aan het reizen waren, liet hij haar een paar uur wandelen, om te oefenen, om te trainen. Maar de rest van de reis zat ze of in zijn armen of in haar pokébal. Niet veel te klagen dus. Kaeden keek om zich heen en merkte al direct dat hier een veel grotere windkracht was dan in de rest van het land, tenminste, daar waar hij tot nu toe was geweest. Het voelde goed, zo door zijn haar heen, moest hij toegeven. Er stond dan ook een glimlach op zijn gezicht terwijl hij verder wandelde en achterom heen. Het zag er naar uit dat Mus meer  problemen had met de wind en werd bijna omver geblazen. Kaeden grinnikte eventjes, voordat hij zijn pokémon optilde en met zich mee nam. Als het dan niet anders kon, dan zou hij het zo maar moeten oplossen. "Heb je er zin in?" vroeg hij aan de pokémon. "Misschien kunnen we een nieuwe vriend voor je vinden." Hij wilde 't niet snel toegeven, maar hij begon gehecht te raken aan deze gekke, lelijke kuiken.

Zijn aandacht werd gevraagd, of eigenlijk er werd naar hem gehuild. Voor de verandering niet door zijn eigen pokémon. Hij keek om zich heen om al snel een klein meisje te hebben gevonden. Ze wist al huilend uit te leggen dat ze haar ouders kwijt was en vroeg aan hem of hij wilde helpen. Hij dacht eventjes na, keek naar Mus die probeerde te happen naar het meisje en glimlachte. "Nee," zei hij op een rustige toon, nog altijd met een vriendelijke glimlach op zijn gezicht. Hij kwam weer overeind, pakte de Vullaby op en stapte langs het meisje heen. Ze leek gestopt te zijn met huilen, misschien van de schrik dat iemand haar niet wilde helpen, misschien van iets anders. Het maakte hem niet zoveel uit, hij had belangrijkere plannen aan zijn hoofd en het helpen van één klein meisje viel daar niet binnen. "Was ik te grof naar haar toe, Mus?" vroeg hij rustig aan zijn pokémon, terwijl ze door wandelde. Vast niet, maar misschien wel. Who knows, who cares.

Kaden begon zachtjes te fluiten, terwijl hij eigenlijk zijn armen achter zn hoofd wilde gaan doen, maar dat ging met een kuiken in zijn handen niet echt. En hij kon Mus ook niet zomaar neerzetten, want dan zou ze weg geblazen worden. Wat een zwaar leven had hij toch.
Er kriebelde wat, in zijn nek, dus met een zucht zetten hij Mus op de grond, tegen zijn benen aan en haalde een hand door zijn nek heen. Toen hij zijn hand terugtrok, hing er een kleine pokémon aan, zo groot als zijn hand of iets in die richting. Ze keken elkaar voor een moment emotieloos aan, voordat de kleine spin in paniek zich omdraaide en een Electroweb aanval over hem heen gooide. Kaeden schudde zijn hand, waardoor de pokémon aan een draad aan zijn hand bleef hangen. "Niet chill," zei hij tegen de pokémon, die hij met zijn pokédex scande en wist dat het een Joltik was. Hij liep met Mus achter hem aan naar een plek waar het minder winderig was en zetten de Joltik op de grond. "Zo dan maar," zei hij op een kalme toon.
Kaeden zetten een stap achteruit, voordat hij rustig zei. "Mus, Flatter." De Vullaby dook in haar ei en een rode gloed verscheen rond de pokémon, deze vloeide over naar de Joltik, die op klap verward was. Dit zou een voor en een nadeel zijn, maar dat was gewoon de natuur van deze aanval. "Nu, Gust." Mus kwam weer uit haar schild en flapperde met haar korte vleugeltjes, waarna windvlagen in de richting van de Joltik schoten. Deze was verward genoeg om er niet tegen in te gaan en werd bijna van zijn plek afgeblazen. Maar al snel schoot de kleine spin terug met een nieuwe Electroweb aanval. Het web omving Mus, die een krijs van pijn uit liet. Ja, dat was dus het probleem, een zwakte tegen elektrische aanvallen. "Nog een keer Gust!" zei Kaeden rustig en weer fladderde de Vullaby de windvlagen naar de Joltik. Deze werd op 't nippertje nog geraakt, maar gebruikte nu de wind om bij de kuiken te komen. De Joltik verdween in de veren van de pokémon en hij hoorde Vullaby een krijs slaken, toen de spin diens kaken in de pokémon zetten voor een Absorb aanval. Kaeden zuchtte zachtjes. "Rol over de grond om de Joltik uit je veren te krijgen, Mus." Dat zou de enige manier zijn. Gelukkig was de spin nog altijd verward en zag hij al snel iets kleins en geels uit de kuiken vallen. "Nu nog een Gust aanval, Mus." Zou dat genoeg zijn? Hij wist 't niet zeker, maar hij wilde niet het zekere voor het onzekere nemen. Mus was gelukkig op korte afstand van de Joltik, dus raakte de Gust aanval bijna in zijn gezicht. De kleine spin rolde omver van de aanval, maar zetten zich daarna af om in het gezicht van de Vullaby te springen en aan te vallen met een Bug Bite aanval. Eh, wat een volhardende pokémon. Dit had hij niet verwacht. "Schud 'm van je af, Mus. Maak 't daarna af met een laatste Gust." De Vullaby schudde verwoest met haar kop en toen de spin eindelijk los liet, maar de grond nog niet geraakt had, werd die al weer verder geblazen door de windvlagen van de Gust aanval. Kaeden greep er snel een pokéball bij en gooide deze in de richting van de Joltik. Fingers Cross.

Haha, it just works. Een klik volgde en de pokéball bleef stil liggen. Kaeden scoopte de ball snel van de grond en glimlachte, terwijl hij Mus oppakte en in zijn armen hield. "Goed gedaan, Mus." Complimenteerde hij de pokémon, die vrolijke geluidjes maakte. Kaeden grinnikte eventjes, zichzelf afvragend hoe Jett zou reageren als hij terug zou komen met een elektrische spin in zijn haar. Hij liet de Joltik uit z'n pokéball en direct kwam Mus overeind om te gaan pikken naar de kleine spin. Hij gaf de Vullaby een tik op diens schil om d'r te laten stoppen en hielt een hand uit voor de Joltik, die er direct op sprong en door rende naar zijn schouder. Kaeden twitchte eventjes toen de pokémon verder liep over zijn nek naar z'n hoofd en zich daar in settelde. "Spooder, goed?" vroeg hij aan de pokémon, die vrolijk elektrische schokjes door zijn hoofd heen liet gaan. Oké, dat was niet chill, maar hij kon er mee werken. "Kom, we gaan kijken of Jett bang is voor spinnen," grinnikte Kaeden, waarna hij zich omdraaide en terug naar de plek wandelde waar hij had afgesproken met Jett.