Tales of

Sinnoh

Een kleine glimlach was om haar lippen te zien terwijl ze naar de Baby Badge keek. Aether vloog achter haar aan in de lucht terwijl Kai en Rex naast haar liepen. Rex had een vrolijke glimlach om zijn snoet en Kai keek even serieus als altijd, maar hij draaide in elk geval zijn kop niet meer voor zijn trainer en toen hun blikken elkaar kruisten, knikte hij naar haar. Ze wist dat ze zijn respect verdiend had vanaf het moment dat ze hem had durven gebruiken tegen een Pokémon die niet in zijn voordeel was en ze hem ook nog eens het gevecht had laten winnen door hem de juiste commando’s te geven, al was het aan zijn eigen wil te danken dat hij nog recht had gestaan. Hij was in slaap gevallen vlak nadat de Togepi uit was geschakeld, maar hij had het toch maar even mooi volgehouden totdat de Pokémon daadwerkelijk neer was gegaan, anders was het op Rex en haar aangewezen geweest en die was nog verzwakt geweest van zijn gevecht met de Wynaut. Hazel ging zo op in haar badge dat ze niet in de gaten had dat een man haar richting op kwam en ze verloor haar evenwicht toen ze vol tegen hem botste. Ze klemde de badge stevig tegen zich aan zodat deze niet zou vallen en kon zichzelf daardoor niet bepaald helpen, dus het gevolg was dat ze vol op haar arm terechtkwam. ”Auw, verdomme,” sneerde ze kwaad. ”Wat is het toch met grote mannen en tegen me aan knallen?” Dit was al de tweede persoon die dat deed, al was het bij de eerste expres geweest en bij deze kerel klaarblijkelijk niet. ”Het gaat prima,” sneerde ze naar hem, de pijn in haar armen negerend en snel overeind komen. Ze had verdomme net haar badge binnen gehaald. Ze ging niet lopen janken om dit.

De man tegenover haar was een beer van een vent en ergens verwachtte ze wel dat hij kwaad zou worden om haar reacties, maar dat bleef uit. Hij reageerde zelfs vriendelijk en Hazel trok geringschattend haar wenkbrauw naar hem omhoog toen hij zijn woorden sprak. ”Nee, bedankt,” zei ze meteen op een koppige toon. ”Zo erg is het nu ook weer niet.” Een scherpe pijnscheut in haar arm bewees anders en Hazel tilde haar arm op zodat ze kon kijken. Haar arm was van haar elleboog tot aan het midden open geschaafd en er begon al bloed uit te druppelen. Ze rolde geërgerd met haar ogen. Wat was het toch met haar en gewond raken op haar reis? Eerst met die ene oen die haar expres omver had geduwd, toen met de Murkrow en nu dit weer. Oh ja, dan was er nog die keer dat haar Machop haar pijn had gedaan. Opzettelijk. Ze liet haar blik naar de man gaan en zuchtte diep. ”Ik weet niet of verband echt nodig gaat zijn, maar dat ontsmettingsmiddel kan misschien wel helpen,” gaf ze uiteindelijk schoorvoetend toe. Ze hield er niet van om haar koppigheid opzij te zetten en zich te laten helpen, maar het leek erop dat ze in dit geval geen andere keus had.

Jezus. Hoe vaak ging ze zich nog bezeren op haar reis? Eerst was ze op de grond geduwd door die ene Seedot met zijn sigaret, daarna die bende Murkrow en nu dit weer. Shiro zou wel weer kijken als ze hem tegen zou komen en hij zou zien dat ze weer ergens een schaafwonde had. Ze moest vast overkomen als een kluns naar hem en… wacht. Wat maakte het haar nu weer uit wat Shiro van haar vond? Haar gedachten werden afgeleid van de witharige toen de jongen zijn opmerking maakte en ze kneep kort haar ogen samen, maar gaf toch een knikje en liep naar het bankje toe, waarna ze haar arm naar hem uitstak. ”Mijn naam is Hazel,” zei ze nadat ze hem een knikje had gegeven ten teken dat ze hem gehoord had. ”Ben je ook bezig aan de gym challenge?” vroeg ze hem dan maar. Het zou haar aandacht afleiden van de wond die verzorgd moest worden en ergens leek het haar ook wel zo aardig om hem beter te leren kennen nu dat hij haar wond wilde verzorgen. Hij had immers ook net zoals de jongen met de sigaret zich er niks van aan kunnen trekken en door kunnen wandelen. En als hij een trainer was, kon ze hem misschien ook uitdagen tot een gevecht. Dat zou haar zinnen al helemaal verzetten.

De man verraste haar compleet door te zeggen dat hij coördinator wilde worden. ”No offense, maar op breeder na zou dat echt het laatste zijn wat ik achter je had gezocht,” zei ze met een frons tegen de man. Nee, hij leek eerder iemand die lid was van die ene organisatie dat de boel hier onder controle moest houden of een trainer, maar geen coördinator in elk geval. Het gesprek werd weer naar haar gebracht en zijn vraag herinnerde haar eraan dat ze haar badge nog altijd stevig in één hand vastgeklemd hield. En dat haar drie Pokémon hier ook nog rondliepen. Haar blik gleed naar Rex, Aether en Kai en ze zag dat Rex vrolijk een andere kant opkeek, Aether zijn vleugels over elkaar had geslagen en zijn ogen gesloten hield en Kai Jax nauwlettend in de gaten aan het houden was. ”Ik heb een poosje geleden mijn eerste badge verdiend,” zei ze terwijl ze haar goede hand opende en deze aan Jax liet zien. ”Ik ben van plan om mijn team uit te breiden voordat ik de tweede gym ga uitdagen.” Misschien één of twee Pokémon meer, dat wist ze nog niet zeker. Ze had nu in elk geval wel wat rust eer dat ze de volgende gym zou gaan uitdagen en wie weet wat haar dat nog allemaal zou brengen.

Ondanks dat Hazel haar muren nog steeds wat ophield, kon ze het toch niet voorkomen dat er een glimlach om haar lippen gleed toen hij op een bewonderende manier over haar eerste gym badge sprak. Het was dan ook best wel een hele prestatie, ook al was het dan nog maar de eerste gym. Ze had geen ervaring gehad voordat ze naar Sinnoh kwam en was eigenlijk een beetje spontaan trainer geworden, dus dat ze dit al voor elkaar had gekregen, was voor haar een hele overwinning. ”Het was best spannend,” gaf ze toe aan hem. ”Je moet constant je aandacht erbij houden en soms verzin je gewoon on the spot strategieën omdat je zelfs met een uitgedacht plan nog met vraagtekens komt te staan tijdens zo’n gevecht. Mijn Staravia moest bijvoorbeeld tegen een Electric type vechten en dan moet je echt wel gaandeweg wat dingen verzinnen om hem door het gevecht heen te helpen.” En dan nog die Wynaut met zijn Counter en zijn Mirror Coat. Gelukkig had ze Rex gehad met zijn Protect, anders was het nog moeilijker geweest om hem te verslaan. ”Ik wil sowieso nog een Water en een Fire type,” zei ze bedenkelijk tegen hem. ”Misschien nog een Grass type om ook een voordeel tegen Water types te hebben, maar dat weet ik nog niet.” Ze fronste en trok een gezicht toen hij het verband tevoorschijn haalde, maar haalde nonchalant haar schouders naar hem op, alsof ze daarmee wilde aangeven dat hij maar moest doen waar hij zin in had. ”Heb jij een strategie voor je team?” vroeg ze vervolgens. Ze nam aan dat hij Pokémon moest hebben waar hij veel combinaties mee kon doen van aanvallen die bij elkaar pasten, ook al had ze geen idee hoe dat dat in zijn werk ging. Was zij even blij dat ze trainer was, zeg.

Hazel haalde haar schouders op toen Jax aan haar vroeg hoe ze Aether had kunnen laten winnen tegen de Pichu. ”Door hem in de lucht te laten vliegen en gecombineerd met Quick Attack de meeste Thunder Shock’s te laten ontwijken. Endeavor is ook wel een goede aanval als je Pokémon in de problemen zit omdat het zeg maar de HP naar hetzelfde niveau brengt als dat je Pokémon heeft. Aether werd een paar keer geraakt door de Thunder Shock en gezien dat niet in zijn voordeel lag, kon hij de Pichu naar een vrij laag HP niveau brengen voordat hij hem uitschakelde en zelf uitgeschakeld werd.” Het was een spannend gevecht geweest en Hazel kon zich nog herinneren wat voor een zweetpalmen ze toen had gehad, maar het was een ervaring rijker geweest en een leuke herinnering om aan terug te denken, vooral omdat Shiro haar had aangemoedigd met zijn Pokémon. Ze gaf een knikje toen Jax zijn conclusie trok. ”Dat is in elk geval wel de bedoeling,” sprak ze op een rustige toon. Ze trok een gezicht toen hij het verband tevoorschijn haalde, maar bracht er niks tegenin en liet hem haar wonde verbinden. Ze luisterde ondertussen aandachtig naar wat hij zei over het gebruiken van de verschillende types en ze gaf een knikje. ”Een Electric type en een Water type combineren kan ook niet slecht zijn,” sprak ze nadenkend. ”Water geleidt elektriciteit, dus ik denk dat je wel voor een paar mooi explosieve resultaten kunt zorgen als je je moves juist kiest.” Maar ja, wat wist zij er ook van. Ze was een trainer, geen coördinator.