Tales of

Sinnoh

Weedle. Uiteraard was het niet wat Amélie graag wilde hebben, maar voor een ietwat oneerlijke ruil die gepland stond, was zij bereid om een Pokéball te verspillen aan deze worm. Waar ze graag één van haar andere Pokémon de kans had gegeven om te vechten, wist ze dat - vooral nu haar Onix niet meer in haar handen was - het sneller voorbij zou zijn als zij dit liet oplossen door haar liefste Dreepy.

“Oké, daar gaan we,” sprak ze met een kleine glimlach tegen Indi. Deze sprong enthousiast uit haar armen, klaar voor nog een battle. Tot nu toe zou dit al de derde Pokémon zijn die ze haar hielp vangen, waar Indi uiteraard trots op was.

“Infestation!” commandeerde Amélie de Dreepy. Deze schoot direct op de Weedle af en waar een Bug-type move niet veel deed, werkte het effect nog altijd: de aanval zou 4/8e tot 5/8e van de totale health af halen. Dit was een hoop - iets waar Amélie zich bewust van was. Waar Indi maar zeer weinig aanvallen kende, zorgde Infestation ervoor dat ze wel een goede vechter was.

“Astonish!” riep ze vervolgens uit. De Dreepy liet de Weedle zo hard schrikken dat deze ter plekke bevroor en nog nuttelozer was dan dat deze al was om mee te beginnen. “Bite,” ging Amélie kalm door. Het enige wat een Weedle van dit lage level kon was String shot en de niet erg effectieve Poison Sting. Indi had weinig te vrezen.

De Bite raakte de Weedle en deze reageerde met een String Shot, waardoor Indi iets langzamer zou zijn. “Quick Attack!” beveelde ze haar Dreepy, welke de Weedle nog altijd met gemak wist te raken. Inmiddels was de Infestation ook behoorlijk aan het aantikken, dus ze ging er vanuit dat de Weedle al ver voorbij zijn limiet was. Tijd om het af te maken.

“Bite!” Zodra de Bite raakte en de Weedle dood de grond raakte, gooide Amélie de Pokéball in zijn richting. Hopelijk was dit genoeg.