Tales of

Sinnoh

Het moment dat hij Mega 1 gekozen had, had hij er niet bij stil gestaan dat de pokemon op het moment zo goed als nutteloos was. Hij had alleen oog gehad voor het feit dat de Abra later zou kunnen mega evolven. En als hij eerlijk was, dan was dat nog steeds het belangrijkste. Hij had dan ook hier en daar wat stenen verzameld, want eerlijk zou hij niet weten wat anders te gebruiken wanneer hij een pokemon ging proberen te vangen. Zijn zakken zaten dan ook vol met stenen, terwijl mega 1 rustig naast hem zweefde en zijn broer er ook bij liep. "Zouden we hier wat interessants tegenkomen denk je?" Hij hoopte van wel, maar hoe groot was de kans dat hij er een leuk zou vinden hier, dat het er een was die zou kunnen mega evolven? Hij had eerlijk geen idee, maar hij hoopte dat het zou kunnen mega evolven.

Een scheve grijns kwam op zijn lippen terwijl hij naar de Abra keek die zijn broer zo heel origineel Mega 1 had genoemd. Soms kon hij Hayden echt niet serieus nemen hoor, die man had ergens een schroefje los zitten. To be fair, hij waarschijnlijk ook... Maar hij had tenminste de looks om dat hele deel weg te cijferen eh. Zijn broer daarintegen? Yikers, die leek helemaal niet op hem. Arm ding. Niet, lol. Zwaard was braaf naast haar trainer aan het zweven en kort keek Jay op toen zijn broer begon te praten. "Misschien," sprak hij even terwijl hij zijn handen in zijn broekzak liet zakken en even diep adem haalde. Dat was namelijk niet hetgeen waar hij zich zorgen om moest maken. Toen er echter een beest begon geluid te maken keek hij op. Hij herkende het schaap meteen als een Mareep en een scheve, brede grijns verscheen op het gelaat van Jayden. Hij nam een paar passen terug en plantte zijn achterwerk op een steen. "After you," zei hij dan ook met een gebaar naar zijn broertje, hij moest zijn lach echt onderdrukken want dit ging gewoon fantastisch zijn.

Geluk stond duidelijk aan zijn zijde vandaag, want een Mareep verscheen ter tonele. Hij wierp een blik naar Jayden en hij moest zich inhouden om niet meteen op de pokemon af te springen en het vast te pakken. Een grote grijns stond in ieder geval om zijn lippen en hij liet het terug gaan naar de mareep die in het nauw gedreven was. Mega 1 zweefde nog naast hem. "Ga je me helpen?" En alsof dat een commando was voor de Abra, teleporteerde deze weg tot naast Jayden en deed verder niks behalve heel hard vooruit staren. "Je gaat me dus niet helpen." Sprak hij met een zucht en liet zijn blik terug naar de Mareep gaan. Hij zette een aantal stappen dichterbij en zijn grijns werd alleen maar groter. Oh, hoe graag hij deze pokemon wilde. Hij hurkte voor de pokemon neer, die in het nauw was en vernauwde zijn ogen iets, terwijl de grijns nog steeds te zien was op zijn gezicht. "Jij gaat zo in deze pokeball hm?" Hij hield een pokeball uit. "Anders heb ik nog wel wat stenen die je vast minder prettig gaat vinden dan deze pokeball niet?" De combinatie van zijn vernauwde ogen en zijn grijns kon er niet prettig uitzien voor de pokemon, dus hopelijk zou het de verstandige keuze maken. Hij wilde deze pokemon iets te graag en zou het zeker niet laten gaan.

Afwachtend keek hij naar zijn broer, die wel heel vriendelijk vroeg aan de Abra of hij hem zou helpen. Waarom vragen? Greep het ding gewoon vast en sloeg het schaap ermee. Was niet zo heel moeilijk of niet? Hij knipperde even en leunde wat naar achter om het zichzelf wat gemakkelijkiger te maken. Zijn ogen bleven kalm gefixeerd op zijn broertje die het beestje begon te benaderen en wat dingen tegen de Pokémon begon te zeggen. De Mareep leek echter helemaal niet zo blij met wat de ander deed en begon als een gek te schreeuwen. "Je kan het ook schoppen he!" zei Jay op een luchtige toon tegen de ander, zijn blik langzama terug richtende op de andere researcher. Op momenten zoals deze was hij blij dat hij de logische keuze had gemaakt en juist wa gegaan om de sterkere Pokémon te nemen. Mega pokemon kon je later altijd nog eens vangen, een starter was het eerste wat je had en waarmee je alles moest opbouwen. Jayden leunde wat meer naar voren en bleef rustig kijken naar zijn broer en zijn schaap, afwachtende op het moment dat ze hem een hevige klap tegen zijn gezicht zou verkopen.

Natuurlijk begon het ding te schreeuwen, zijn kleine dreiging had dus niet gewerkt, maar misschien had het hem gewoon niet begrepen en was het dom. Zijn broer voegde er nog aan toe dat hij het ook gewoon kon schoppen, wat zeker een optie was als dit zo doorging, maar liever maakte hij er niet zijn eigen handen aan vuil op die manier. Hij kon pootstappen al horen, van meerdere pokemon en hij wist nu precies wat de Mareep had gedaan, hij had om versterking gevraagd. Hij greep de Mareep wat ruw in haar wol vast en drukte de pokeball nog een keer tegen haar aan. "We kunnen dit rustig oplossen of pijnlijk." Hij trok als voorbeeld eens goed aan de wol, waardoor de Mareep een pijnlijke kreet uitliet. Wat hij niet verwacht had daarna, was dat hij ineens van achteren belaagd werd door twee Mareep die hem begonnen te tacklen, waardoor hij de Mareep voor hem wel los moest laten. Uit frustratie trapte hij nog een keer na richting de Mareep en deed zijn best om zijn lichaam zo te houden dat de Mareep als nog niet zou kunnen ontsnappen. Zijn gezicht stond nu op onweer en hij keek in de richting van de Mareep met samengeknepen ogen. "Ik ga niet weg voor jij die ball in gaat," Hij wierp nog snel een blik naar zijn broer. "Kan je niet even deze twee Mareep weghouden?" Want hij hield er niet van om omsingeld te zijn door drie Mareep, waarvan er twee duidelijk er opuit waren om de derde te helpen.

Hij grinnikte zachtjes bij het tafereel dat zich voor hem afspeelde. Dit was fantastisch. Hij grijnsde dan ook even toen hij zag hoe er twee extra schapen eraan kwamen. Oh, dit ging leuk worden. De man leunde wat naar achter en luisterde naar het gestruggle van zijn broertje. Aw, ocharme.... Was ergens zijn eigen schuld maar goed. Hij kon helpen... maar... Wat was daar leuk aan? HIj keek even op toen hij nog wat geroep hoorde. Hij moest die twee weghouden? Hij knipperde even en richtte zijn tweekleurige ogen op de twee buitenstaanders van een Mareeps. De electric type hadden echter andere plannen en begonnen een raar dansje te doen. Toen Jayden de vonken zag, dook hij meteen achter de steen aan waarna hij met grote ogen anar zijn broer keek, afwachtend op wat er zou gebeuren.

Hij had zijn hand nog steeds vast in de wol van de Mareep, vastbesloten om niet los te laten. Deze Mareep zou van hem zijn en hij zou het geen kans geven om te ontsnappen, zelfs niet als anderen hem kwamen helpen. Zijn broer kwam hem in ieder geval niet helpen en toen de Mareep tegen elkaar aan begonnen te wrijven begon hij toch voor een moment te twijfelen of hij niet toch los moest gaan laten. Maar nee, dat ging hij niet doen. Koste wat het kost zou hij zich vasthouden. Hij slikte wel even toen er elektrische lading begon te verschijnen en deze recht op hem af kwam in een straal. Hij voelde hoe elektriciteit door hem heen ging, maar het enige dat hij nog kon denken voor hij het bewustzijn verloor was dat hij niet los moest laten. Hij viel dan ook naar de grond een beetje verschroeid hier en daar, maar buiten bewustzijn. Een hand zat nog strak geklemd om wat wol van de ene mareep, wat aangaf dat zelfs in zijn onderbewuste hij nog niet bereid was om op te geven. Ondertussen rolde uit zijn andere hand de pokeball tot aan de poten van de Mareep die hij vasthield. Wat er nu nog verder gebeurde was iets dat hij niet bewust mee zou maken.

Zijn broer werd geraakt door de hevige shock en kort keek hij op vanachter zijn steen. Uh... Was ie dood? Hij kantelde zijn hoofd even stond op waarna hij voorzichtig naar zijn evenbeeld wandelde. Toen de schaap, die zich los wrikkelde uit de greep van zijn broertje, echter tegen de ball aan stootte... En kort daarna een klik te horen was, fronste hij even. Serieus? Hij kon een weedle niet eens zo vangen maar een Mareep wel? Arceus was toch echt wel een cruel being. Hij keek dan ook even op en zag hoe de andere electric types ervandoor gingen, wetende dat ze niks meer konden doen voor hun vriendje. Hij grijnsde dan ook en benaderde de ball, waarna hij deze van de grond pakte en het in zijn zak stak. Hij zou het later wel nog aan zijn broer geven. Nu was het tijd om ervoor te zorgen dat hij niet dood ging. Hij knielde zich dan ook al snel neer bij hem en draaide hem op zijn rug waarna hij even luisterde naar zijn ademhaling en een pols zocht. Ok, alles leek normaal dan, dus een ziekenhuis zou vast niet nodig zijn... HIj slikte even en greep zijn tweelingsbroer vast waarna hij hem optilde. Ondanks dat ze bijna identiek waren qua uiterlijk was Jayden veel sterker dan Hayden. De man was ook veel sportiever dan zijn broertje. Hoe dan ook was het nog steeds niet gemakkelijk om de ander op te houden. Ze waren beide vrij groot dus tja. Hij zuchtte even en keek om waarna hij zijn broer naar een bankje bracht en hem daar voorzichtig neerplaatste.
Met een frons knielde hij zich neer waarna hij even de hand van zijn broer bekeek, zoekende naar brandwonden van de shock. Hij zag dan ook dat er wat wondjes waren en sloot even zijn ogen. Ondanks dat hij het leuk vond anderen pijn te doen en zijn broer te pesten wilde hij ed ander niet zien lijden, en al zeker niet zien sterven. Hij keek op, scande de omgeving en zag al snel een stroompjes verderop. Als hij het goed had zou hij best stromend water over de handen van zijn broer laten gaan. "Ok dikzak, let's go," mompelde hij dan ook waarna hij zijn broer nogmaals vastgreep en tilde naar het stroompje. Daar plaatste hij hem netjes neer tegen een steen waarna hij voorzichtig zijn hand in het stromend water bracht. Hij wist niet goed of het ook goed was met dit soort water. Hij had altijd gehoord van zijn vader dat je je handen onder stromend water moest brengen als je jezelf verbrand had. Dus... Dat deed hij nu ook.

De schok had hem buiten bewustzijn gelaten en hij merkte dan ook niks van het feit dat de Mareep de ball in was gegaan en erin gevangen was. Hij merkte er ook niks van dat hij versleept werd. Dat was tenminste tot hij iets kouds aan zijn handen voelde. Het was kouder dan hij had verwacht en zijn ogen openden dan ook snel om zijn handen in een stroompje te zien liggen. Hoe was dat gebeurd? Hij was net nog bij een stel Mareep geweest. Hij snapte er niks van eerlijk. Hij probeerde zichzelf overeind te duwen, maar een pijnscheut die daarbij door zijn handen schoot deed hem naar beneden kijken. Er waren brandwonden? Hoe was dat dan weer gebeurd? En op dat moment begon hij zich te herinneren wat er was gebeurd met de Mareep. "Waar zijn de Mareep?" Was dan ook het eerste dat hij vroeg. Waren ze er vandoor gegaan zonder dat hij er een had kunnen vangen?

Ok, Hayden leefde nog. Wat heerlijk dat hij geen broer was verloren. Hij grijnsde dan ook naar zijn evenbeeld en haalde even een hand door de haren van zijn broertje. "Brave Hayden, blijf nog even zitten ok?" zei hij even waarna hij ging zitten en ruw de hand van zijn broer probeerde te grijpen. Stil blijven idioot. Hij vroeg natuurlijk waar de Mareep waren en Jayden haalde zijn schouders op. "Nadat je knock-out bent gegaan zijn ze weg gelopen," zei hij even waarna hij de hand van Hayden begon te ontsmetten en verband er rond begon te binden. "Blijf stil zitten idioot of ik duw je kop in de rivier," zei hij even half lachend waarna hij na een paar tellen klaar was met het verband en opkeek naar zijn evenbeeld. Soms was Hayden echt een hele grote idioot.

Hij tuurde even op toen zijn broer duidelijk pijn had aan zijn wonde. De man liet een speelse grijns langs zijn lippen glijden en kwam terug overeind. Hij was heel erg geneigd om zijn evenbeeld een duw te geven zodat ie in de rivier zou rollen, maar Jayden hield zijn kinderlijke gedachten nog even voor zichzelf. Hij zou dat wel later eens doen. Kalm knikte hij even naar hem, waarna hij rustig een stap terug nam. "Misschien toch maar een worm hm?" dan zou hij tenminste niet zo halfdood neervallen. Mafkees dat het ook was. "Heb je nog ergens anders pijn?" mompelde hij even rustig tegen Hayden. Hij was niet het meest zorgende type, dus als het geval was zou hij hem gewoon naar een Pokémon center sleuren. Niet omdat hij bezorgd was, nee, omdat hij gewoon niet wilde dat zijn broer straks knock out ging door de pijn. Want hij zag het niet zitten hem helemaal mee te sleuren over de route.