Tales of

Sinnoh

De reis was goed begonnen. Haar starter, Azula, was er eentje uit duizenden geweest. Shinies waren een zeldzaamheid en zij had er eentje van. Het was altijd een gok, dit soort willekeurige dingen en ze hield ervan om dit soort gokken te maken. Vandaag zou ze echter zien wat haar nieuwe aanwinst in huis had terwijl ze de wildernis in trokken. Ze had haar voor nu uit de Pokéball gelaten om nog iets van een band te smeden met het jonge vosje, want tot nu toe was ze vrij ijzig naar haar. Ze luisterde perfect, maar er kwam weinig emotie uit de Pokémon. Nou ja.. Dat was iets voor later. Het was nou ook niet dat Josy haar Pokémon om de hals vloog, ze stond er ook vrij zakelijk en efficiënt in. Net zo efficiënt als dat ze nu rondkeek, zoekend naar iets wat opdook.

Haar lila gekleurde ogen scanden de grassen terwijl haar Fennekin wat voor haar uit liep. Plotseling leek de kleine vos gespannener te raken. Haar staart spande zich wat aan en haar snorharen trilden. De zilvergrijze Pokémon staarde naar de struiken, die al snel begonnen te ritselen. Maar het bleek allemaal een afleidingsmanoeuvre te zijn. Toen  Azula zich omdraaide en haar grote oren spitste, haar blik intens, draaide Josy zich meteen om, haar blik wantrouwig. Een kleine Zigzagoon zat tussen de struiken, haar aanstarend met een intense blik. Alsof hij wat wilde jatten. "Dacht het niet he," mompelde ze de Pokémon toe met een zwakke glimlach. "Azula, Ember," droeg ze haar Fennekin rustig mede. Met een regen van kleine vlammetjes, werd de Zigzagoon weggejaagd.

[Josephine loopt door]

Glinsterend in het gras stond daar een flesje, een Common Lure als ze het goed had. Niet bijster interessant om eerlijk te zijn. Als ze iets wilde lokken, kocht ze wel wel een lure. Zoveel tijd had ze hier immers niet vandaag. Er viel nog zoveel te bekijken en te doen. Dan had je er niet heel erg veel baat bij om een beetje te gaan schooien op de straat. Ze trok haar wenkbrauw kort op, waarna ze Azula, wie geïnteresseerd op het glinsterende flesje afliep, weer bij zich riep. Ze hadden dit niet nodig, ze konden hun tijd beter gebruiken.

[Josephine loopt door]