Tales of

Sinnoh

Soms kun je aan je eigen succes ten onder gaan. Dit hebben de beleidsmakers van de Sinnoh regio mogen merken. Met de groeiende biodiversiteit in de Sinnoh Regio kwamen er steeds meer Pokémon houders naar de regio getrokken. Industrie groeide, de economie werd steeds beter, maar dit kwam met een prijs. Het eerste was het te merken aan de bloemen van Floaroma Town die langzaam afstierven, met hun tere gestel niet meer in staat om de grote populatie Pokémon en mensen te onderhouden. We waren in staat hierover heen te kijken en zetten een groots pretpark neer voor Pokémon en mensen samen met een grote Pokémon tuin om soorten te conserveren. Al snel werd het echter duidelijk dat de veranderingen te groot waren en de prijs te hoog. De natuur kon de grote hoeveelheid Pokémon die naar binnen en buiten kwam niet aan. De adoptie centra stroomden vol, natuurgebieden werden kaalgegeten. Er was slechts één ding te doen. De Sinnoh regio ging op slot en veel mensen hun Pokémon werden afgenomen. De natuur had tijd nodig om zich te herstellen en heel veel trainers verlieten de Sinnoh Regio.

Eén ding was zeker, dit mocht nooit meer zo gebeuren. De overheid zette dan ook strenge nieuwe regels op het houden van Pokémon. Mensen mochten enkel nog Pokémon houden met een speciale Pokémon vergunning die uitgegeven werd door de drie laboratoria en Pokémon mochten niet meer geïmporteerd worden van andere regio’s. Elke Pokémon en trainer dient geregistreerd te worden. Zo proberen we allemaal de Sinnoh Regio dit keer te behoeden van een nieuwe natuurramp. Maar of dit ook gaat lukken…