Tales of

Sinnoh

Ethan keek, met zijn handen in zijn broekzakken gestoken, naar het bordje dat aankondigde dat hij in Sandgem Town was. Hij had Cassian nog niet eens laten weten dat hij ook in Sinnoh aan was gekomen. Ze hadden wel besproken dat dat zijn uiteindelijke plan zou zijn, maar hij had nooit een datum gezegd omdat hij niet hield van dingen vastleggen. Hij was verschrikkelijk in op tijd zijn op zijn afspraken en hij was nu ook al vijf minuten te laat om zijn starter op te halen, maar dat weerhield de jongen er niet van om rustig op zijn gemak een sigaretje op te steken en deze op te roken voordat hij nonchalant naar binnen ging. Hij blies de laatste rook net op tijd uit voordat hij het gebouw binnen trad en liep op de professor af, zijn houding recht en een arrogante grijns om zijn lippen. Het was de façade die hij omhoog hield en die hij niet liet afzwakken, tenzij hij bij Cassian in de buurt was. Met zijn andere broer kon hij het niet zo heel goed vinden omdat ze als rivalen gestart waren en daar een behoorlijke competitie van hadden gemaakt en de laatste keer dat ze elkaar hadden gezien, waren ze nog net niet op de vuist gegaan toen Ethan aangaf hun broertje te volgen naar Sinnoh. Maar goed, dat was nu achterwege. Hij knikte naar de professor. ”Ethan Moore,” zei hij op een arrogant toontje. ”Ik kom mijn starter ophalen.” En hij rolde met zijn ogen. Alsof dat nog niet duidelijk genoeg was. Nu, kon ze de Pokémon aan hem presenteren zodat hij hier weg kon, please?

Er werden drie Pokémon voor zijn neus gelegd en Ethan boog wat dichter naar voren zodat hij ze kon bekijken. Scorbunny viel al meteen voor hem af. Hij wist niet waarom, maar hij vond het gewoon geen leuke Pokémon. Een Piplup was best goed om te hebben in het begin, zeker omdat het later een Water Steel type zou worden, maar er waren andere Water Pokémon waar hij zijn oog op had en dus richtte hij zijn blik naar Bulbasaur. Hij wist dat Bulbasaur niet echt een gewenste Pokémon was en dat tussen de drie originele starters meer voor een Charmander of een Squirtle werd gekozen dan voor een Bulbasaur. Toch zag Ethan wel iets in de ogen van het wezentje terwijl deze hoopvol naar hem keek. Hij stond een beetje afgezonderd van de andere twee, die een zelfverzekerde houding hadden en duidelijk al overtuigd waren dat de Bulbasaur niet gekozen zou worden. ”Ik wil hem,” zei Ethan en hij knikte naar de Grass type. Er kwam een lichte grijns om zijn lippen toen hij zag dat de Scorbunny en de Piplup allebei verbijsterd keken. Bulbasaur’s oogjes begonnen te glimmen en Ethan liep naar voren zodat hij de Bulbasaur op kon pakken. ”Caspar,” besloot hij uiteindelijk dat de naam zou worden en de Bulbasaur kneep zijn oogjes vrolijk samen, waarna hij zijn naam riep en zijn liaan uitstak naar Ethan om hem te begroeten.