Tales of

Sinnoh

Crescent Moon. Noah vroeg zich af wat hij hier nou precies van vond. Maar, in the end, maakte het niet uit wat hij vond. Hij was hier met een reden. Niemand zou zich ooit moeten voelen zoals hij zich voelde, als hij daar een verschil in kon maken. Hij ging dit niet opgeven omdat het volk waar hij zich nu tussen moest zetten hem vermoeide.

Vandaag was hij in de Valley Windworks. Met zijn partner Peanut aan zijn zijde, was het plan om een Pokémon te vangen die hen kon helpen. Iets elektrisch, dacht hij. Daarom was dit zo’n goede plek. Met Shinx, Pachirisu, Emolga en Blitzle hier, was dit the place to be. Nu was het hopen dat hij iets tegen zou komen…

Wilde hij misschien voor de camera reageren? Noah trok zijn wenkbrauw op bij de woorden en keek even om zich heen. Nee, helaas, de vraag was echt aan hem gericht. Voor een moment dacht hij erover na om gewoon weg te lopen, maar… dit was goed om wat te oefenen met zijn geduld. Daarom haalde hij een keer diep adem, voor hij een vriendelijke glimlach op zijn gezicht forceerde.

“Hoe kan ik daar nee tegen zeggen?” vroeg hij, alsof hij er echt zin in had. “Hoe kan ik helpen?” Arceus, wat een dom gedoe weer. Hij wilde gewoon een Pokémon vangen, of zo. Was dat nou zo moeilijk? Peanut scheen het echter maar interessant te vinden, want die keek nieuwsgierig naar de camera en leek die uit de man zijn handen te willen trekken.

Recent onderzoek had uitgewezen dat slechte luchtkwaliteit van invloed was op gras Pokémon. Noah fronste kort, terwijl hij naar zijn Bulbasaur keek. Deze keek omhoog en leek weinig breincellen te hebben achter die vriendelijke oogjes. Jammer weer. Misschien kwam het door het gebrek aan zuurstof in de lucht.

“Ik denk dat Gras-Pokémon ons juist helpen om de lucht zo snel mogelijk weer zuiver te hebben,” merkte Noah op. “Pas wanneer de lucht vuil genoeg is om het in de lucht te proeven, zullen zij hier gevolgen van ondervinden.” Net als een plant, maar dan honderd keer sterker. Het waren de Gras-Pokémon die hun lucht zuiver hielden met hun Fotosynthese. Pas als de lucht dusmatig vuil was dat iedereen problemen zou krijgen met ademen, zou de Bulbasaur de gevolgen ondervinden.

“Zelf? Ik werk bij Crescent Moon, dus we doen onze uiterste best de natuur te herstellen,” ging hij door, moeite hebbende om zijn glimlach op zijn gelaat te houden. Was dit het? Please, laat dit het zijn.

“Eh… Bedankt,” mompelde Noah toen hij de Friend Ticket in zijn handen geduwd kreeg. Well, misschien kon hij daar ooit nog iets mee. Hij opende zijn tas en stopte de ticket weg in één van de extra vakken, om het kaartje van de man zelf willekeurig in het grote vak te gooien. Daar ging hij toch nooit meer wat mee doen. Hij keek de man nog na, voor hij door liep met zijn Bulbasaur. Hij wilde hier niet weggaan zonder een Pokémon te vangen, zelfs al leek het erop dat het gesprek met de man zijn kans op een zeldzame Pokémon al had verjaagd.

En daar was ze dan: een Pachirisu. Cute as they come, maar met nog iets nuttigs: Pickup als mogelijke ability. “Ben je er klaar voor, Peanut?” vroeg hij met een lachje aan de Bulbasaur, welke al snel voor hem uit schoot. Goed zo, het leek erop dat hij er klaar voor was.

“Curse.” Gezien de Pachirisu toch al veel sneller was dan Peanut ooit zou zijn, was het handiger om gebruik te maken van een betere attack stat. Daarom gebruikte Noah Curse om zijn Speed te verlagen en de Attack- en Defense-stat te boosten, nog voor de Pachirisu hen überhaupt door had.

“Vine Whip,” commandeerde hij de Bulbasaur vervolgens. Deze reageerde snel en sloeg de Pachirisu aan de kant met een mep van haar roedes, waardoor de Pachirisu geschrokken om keek. Nu leek het gevecht begonnen te zijn.

De Pachirisu gebruikte een Quick Attack en schoot op de Bulbasaur af, welke vanzelfsprekend niet snel genoeg was deze te ontwijken. Gelukkig deed het niet erg veel door de verhoogde Defense-stat. “Leech Seed!” beval hij zijn Bulbasaur. Deze reageerde snel en wist de Pachirisu te raken met een Leech Seed.

De Pachirisu gebruikte een Tackle, welke de Bulbasaur vol raakte. “Reageer met een Vine Whip!” bracht Noah snel uit. Nog voor de Pachirisu weg wist te komen, werd deze geraakt door een Vine Whip.


“Nogmaals, Vine Whip!” De Bulbasaur maakte zich klaar om haar roedes uit te slaan, maar de Pachirisu wist op tijd weg te schieten met een Quick Attack, waarmee ze de Bulbasaur raakte. Hier was Noah echter niet van plan om het bij te laten. “Tackle!” commandeerde hij zijn Bulbasaur, welke volop tegen de Pachirisu aan knalde. Zou het genoeg zijn geweest?

Noah gooide zijn Pokéball en klemde zijn kaken op elkaar terwijl hij toekeek. Alsjeblieft…

De Pachirisu was nog niet uitgevochten. Noah liet een zachte zucht klinken en ving de Pokéball die hij eerder had gegooid. Het kon nooit zo zijn dat de Pokémon nog veel kon hebben, gezien de Curse die de Bulbasaur’s attack al had verhoogd. Maar, als de Pachirisu door wilde, dan was dat wat ze zouden doen.

“Vine Whip,” sprak Noah. De Pachirisu schoot aan de kant en ontweek de ene roede, maar had niet gezien dat de ander er ook aan kwam en werd alsnog vol geraakt door de Vine Whip. Noah vouwde zijn armen over elkaar, terwijl zijn groene ogen de Pachirisu volgden in al haar bewegingen.

De Pachirisu viel aan met een Quick Attack en Noah ging niet eens proberen om zijn Bulbasaur dat te laten ontwijken met haar verlaagde snelheid. Daarom raakte de Quick Attack. “Tackle!” riep hij echter meteen daarna uit en nog voor de Pachirisu weg kon springen, werd deze vol aan de kant gebeukt door de Bulbasaur. Dat was nog een aanval die de Pachirisu moest incasseren.

“Nogmaals Vine Whip!” riep Noah uit. Terwijl de Pachirisu van haar weg schoot, gebruikte de Bulbasaur haar roedes en werd de Pachirisu hard tegen de grond geslagen. Nu zou de Pachirisu echt niet meer verder kunnen vechten, toch? Noah gooide de Pokéball nogmaals en keek zonder enige zichtbare emotie toe.