Tales of

Sinnoh

Het begon langzaamaan avond te worden. De schemering was ingetreden en het zou niet meer lang duren eer dat het donker zou worden. De straatverlichting was nog niet aan, maar dat zou binnen de kortste keren wel gebeuren en Ace zag dit als zijn que om te vertrekken. Hij liet Igneel, Inpulsa en zijn nieuw gevangen Fletchling, die hij Avian had genoemd, uit hun Poké Ball’s. Zijn blik gleed naar Avian en hij zag dat de Pokémon zo ver mogelijk van Igneel vandaan vloog. En van hem. Ace rolde met zijn ogen. Een attitudeprobleempje waar ze wel aan zouden werken, maar niet nu. Nu had hij andere dingen te doen. Over straat lopen, orde houden, dat soort dingen. Wie weet zou hij iemand anders van de basis tegenkomen, maar die kans schatte hij laag. Er waren verschillende Crescent Moon-leden verspreid over heel Sinnoh en de kans dat hij een collega tegenkwam, leek hem klein omdat niet iedereen zoals hij op dezelfde plek bleef. Hij had geen duidelijk doel voor ogen, behalve dan de ladder opklimmen. Maar zelfs daar nam hij rustig zijn tijd mee. Ace had duidelijk aan Avian uitgelegd wat de bedoeling was en hij was tevreden over het feit dat de Flying type binnen enkele seconden al naar hem vloog om iets te rapporteren. Met zijn zicht in de lucht vormde hij een prima uitkijkpunt voor Ace en zijn Pokémon en dat was ook één van de redenen waarom hij de Fletchling had gevangen. Ace verspilde geen tijd met achter zijn Pokémon aan te rennen om te zien wat Avian zo snel tot hem had gebracht.

Onderweg kwamen ze een meisje tegen die hij niet kende, maar hij kon aan de badge op haar jas zien dat ze ook van Crescent Moon was. ”Mijn Fletchling heeft iets gezien, ik heb geen idee wat,” zei hij haastig tegen haar, waarna hij een knikje naar voren deed. Het was onduidelijk of hij haar mee wilde hebben of niet, maar hij nam aan dat ze uiteindelijk wel zou volgen. Hij richtte zijn blik over zijn schouder om naar zijn Pokémon te kijken en hoewel Igneel hem makkelijk bij kon houden, had Inpulsa daar meer problemen mee. Toen de Pokémon dan ook nog eens op een komische manier languit viel, rolde Ace met zijn ogen. Ze zou het ook nooit leren. Hij richtte zijn blik weer naar voren omdat hij wist dat zijn Pokémon vanzelf wel weer overeind zou krabbelen en hun in zou halen en ging de hoek om, waar hij algauw de bron vond van Avian’s haast. ”Laat die tas los en maak dat je wegkomt,” zei hij op een kille, gevaarlijke toon tegen de man die duidelijk een vrouw aan het overvallen was. Avian kwam weer terug bij hem gevlogen, maar ook in zijn blik was woede te zien en Ace bewoog met zijn vingers om Igneel’s aandacht te trekken. Als de man niet zou luisteren, zou hij wel zo zijn eigen trucjes hebben om hem te doen zwichten. Daar had hij geen Crescent Moon-lid voor nodig. Waar was ze zelfs?

Voordat de man kon reageren en Ace de beslissing kon maken om Igneel de man gewoon aan te laten vliegen, stond daar opeens het meisje van daarnet weer naast hem. Ze had een Gastly tevoorschijn gehaald en Ace keek weinig onder de indruk zijnde toe hoe hij eerst een Lick gebruikte. Hij rolde met zijn ogen en knipte al met zijn vingers naar zijn Houndour, maar de Gastly voerde al een Hypnosis uit en Ace keek toe hoe de man op de grond in elkaar zakte. Inpulsa had hun inmiddels al hijgend bereikt en sprong naar voren, waarna ze de tas van de man pakte en hem op een gewichtige manier overhandigde aan de vrouw, alsof ze dat helemaal zelf voor elkaar had gekregen. De vrouw bedankte hun haastig en draaide zich om, waarna ze wegliep. Ace sloeg zijn armen over elkaar heen en draaide zijn lichaam een kwartslag naar de vrouw naast zich toe. ”Welk deel aan mij liet ook maar ietwat blijken dat ik daarnet hulp nodig had?” vroeg hij op een kille manier aan haar. ”Ik had die man een lesje kunnen leren dat hij nooit meer zou zijn vergeten. Met een Hypnosis bezorg je geen angst en maakt de kans alleen maar groter dat hij het morgen of overmorgen weer opnieuw gaat doen.” Want toegeven dat het best wel slim was wat ze had gedaan? Dat nooit.

Ace wierp haar een nijdige blik toe toen ze haar woorden sprak. ”Dat zullen we dan nog wel eens zien,” siste hij naar haar terug. Zijn blik gleed naar de man die nog altijd lag te slapen en hij snoof, waarna hij zich omdraaide en een hoofdknik deed naar Avian, Igneel en Inpulsa. Die laatste had blijkbaar geen zin om te luisteren en met haar armpjes zwierend liep ze vrolijk op de vrouw af, haar op haar eigen bewonderende manier toesprekend. Ze richtte haar blik vervolgens op Ace en keek hem met een schuine blik aan, waarop Ace al even kil terugkeek. Nee, hij ging niet tegen deze dame zeggen dat ze het slim had aangepakt. Dat vertikte hij. ”Als je voor de rest geen geniale ideeën hebt, dan ga ik nu mijn pad vervolgen,” zei hij op een kille toon tegen haar en wilde verder lopen, maar keek met een schuine blik over zijn schouder naar haar. ”Je mag meekomen als je wilt, maar loop me niet in de weg,” zei hij koeltjes. Zijn blik gleed naar Inpulsa en hij zag de Elekid tevreden knikken, waar hij overdreven met zijn ogen op rolde. Goed dan, Inpulsa won deze ronde. Gedeeltelijk dan, want Ace ging nooit hardop toegeven dat haar hulp – als dat zich uitte zoals het zojuist had gedaan – best welgekomen was. Ze was zo slecht nog niet. Voor een meisje.

Ace wist niet goed waarom, maar zijn mondhoeken duwden zich omhoog toen hij de accusatie hoorde van het meisje. ”Ik moet zeggen van alle beledigingen die ik al heb ontvangen in mijn leven, dat wel de meest creatiefste is,” zei hij op een droge toon tegen haar. Ze draaide zich van hem weg en hij stak zijn hand in een sarcastische groet naar haar op. En daar zou hij het dan ook zeker bij gelaten hebben ware het niet dat zacht gekreun hem terug deed omdraaien. De man leek te ontwaken uit de slaap waar het meisje hem in had gebracht en Ace fronste. ”Het lijkt erop dat jij niet de enige bent met een Early Bird ability,” zei hij op een droge toon tegen zijn Houndour. Igneel gromde laag toen de man overeind kwam. Zijn blik fixeerde zich echter niet op Ace, maar op het meisje dat hem in slaap had gebracht. Er verscheen een woedende blik in zijn ogen en omdat Ace tamelijk groot was, was hij binnen enkele stappen bij het meisje en had haar al uit de weg getrokken door haar bij haar arm te pakken voordat de man naar haar uit kon halen. ”Igneel,” zei hij kil en zijn Houndour begreep hem meteen, want hij gromde laag en ontblootte zijn tanden naar de kerel, welke wijselijk afstand hield nu, nog altijd boos kijkend naar het tweetal voor hem. Zowel Ace als Igneel hadden zich beschermend gepositioneerd voor het meisje en Ace keek over zijn schouder naar haar. ”Als ik me niet mag gedragen alsof ik opgevoed ben door een horde Primeape’s,” een kleine grijns kwam om zijn lippen toen hij dat zei, ”dan stel ik voor dat je hem nu weer in slaap doet met je Gastly zodat we de politie kunnen bellen en dat tuig gewoon af kunnen laten voeren. De straten zullen niet veilig zijn met hem in de buurt.” Oh, wat hij er nu niet voor zou geven om de kerel voor hem op zijn bek te slaan.

Blijkbaar golden er andere regels als zíj diegene was die het mikpunt was. Ace trok kort zijn wenkbrauw op toen ze de man aanviel met haar Galarian Ponyta. De man viel versuft neer op de grond en Ace richtte kort zijn blik naar haar, zijn mondhoeken kort omhoog komend. ”En wie is er hier nu opgevoed door een bende opgefokte wilde Primeape’s?” zei hij op een smalende toon tegen haar, zijn nek er niet voor omdraaiend om haar woorden te herhalen die zij eerder tegen hem had gebruikt en dat er eens stevig bij haar in te wrijven. Zijn blik gleed weer naar de man en hij besloot om er zijn schouders over op te halen. Ze zouden hem wel vinden als hij weer problemen zou veroorzaken. ”Ik denk dat deze stijl meer op de mijne begint te lijken,” zei hij op een kille toon tegen haar, al klonk hij wel lichtelijk geamuseerd. ”Misschien is het niet onverstandig als we nog even bij elkaar blijven. We zijn collega’s, after all.” Hij rolde met zijn ogen om aan te tonen dat hij dat minder serieus bedoelde dan dat het uit zijn mond kwam. ”De naam is Ace,” ging hij op een kille toon verder en hij gaf haar een knikje. ”Dat zijn Inpulsa, Igneel en Avian.” Hij wist dat zijn Fletchling ergens achter hem in de lucht moest zweven en Igneel en Inpulsa stonden naast hem.

”Als dat is wat je het wilt noemen,” zei Ace op een smalende toon toen het meisje aangaf dat het zelfverdediging was geweest. Suuuurreee. In haar geval was het zelfverdediging en in zijn geval zou het provocatie zijn geweest. Ze kon hij zijn kanten ook wel kiezen. In elk geval vond hij haar nu wel waardig genoeg om haar uit eigen beweging zijn naam te zeggen en zij stelde zichzelf voor als Lucie. De namen van haar Pokémon gingen volledig langs hem heen, dat vond hij niet zo belangrijk. Hij gaf een knikje naar de twee Pokémon en liet zijn blik vervolgens langs de straatverlichting glijden. ”Avian, vlieg voor ons uit en zie of je nog ergens problemen kan vinden,” droeg hij zijn Fletchling kil op, waarop deze knikte en weg begon te vliegen. De vogel was gevlogen. Ace liet zijn blik weer naar Lucie glijden. ”Ben je allang onderdeel van Crescent Moon of iets wat daar op moet trekken?” vroeg hij en hij knikte naar voren terwijl hij al aanstalten maakte om te lopen. Hij had gehoord dat er in andere regio’s ook bepaalde organisaties waren die de straten veilig hielden en misschien had ze wel iets in die branche gedaan voordat ze naar Sinnoh was gekomen. Het kon allemaal.

Ze reageerde niet op zijn smalende toon en misschien was dat maar beter ook, want Ace had geen zin in bijdehand gedrag. Zijn blik gleed naar haar toen ze zei dat ze lid van Crescent Moon was sinds dat Sinnoh terug open was, dus dat was inderdaad niet zo heel erg lang. ”Ik ook,” zei hij op een kille toon. Ze liet haar Pokémon terugkeren naar haar Poké Ball en Ace stak zijn handen dieper in zijn zakken toen een koel briesje hem tegemoet kwam. Het duurde niet heel erg lang eer dat hij het fladderen van de vleugels van Avian weer hoorde en hij liet zijn blik naar boven glijden. ”Zo te zien is er niks inte…” Nog voordat hij zijn woorden kon uitspreken, klonk er het geluid van brekend glas. ”Igneel,” gromde hij en Igneel knikte naar hem, waarna zijn Houndour al voor hem uit begon te rennen. ”Daar gaan we weer,” zei hij met zijn ogen rollend tegen Lucie en hij begon het zelf op een rennen te zetten zodat hij ook naar het geluid toe rende. Dit zou een lange nacht worden, that’s for sure.

Ace wist niet goed wat hij verwacht had, maar het was in elk geval geen Machop die hulpeloos begon te gebaren van hemzelf naar het glas toen hij arriveerde. Igneel deed meteen een paar stappen terug en Inpulsa kwam al vrolijk dichtbij. Ze sloeg met haar armpje zachtjes tegen de Machop aan om aan te tonen dat het echt niet zo erg was en Ace keek met een frons op Lucie neer toen ze bij de Machop knielde. ”Zoiets doe je niet zomaar per ongeluk,” sprak Ace op een kille toon. De Machop zijn blik gleed van Lucie naar Ace en de witharige trok zijn wenkbrauw op. ”Wat is er gebeurd?” vroeg hij kil. De Machop deed een vaag gebaar in één of andere richting en maakte een schijnbeweging, alsof hij iets aanviel. Of dat iemand anders hém aanviel. Een Pokémon gevecht, waarschijnlijk. ”Doe dat de volgende keer uit de buurt van winkels,” sprak Ace op een kille toon, waarna hij zijn blik afwendde. Hij had niet veel medelijden met de beteuterde blik van de Machop. ”Moeten we dit ergens melden?” vroeg hij en hij knikte naar het gebroken glas. Hij nam aan dat ze het niet zomaar konden achter laten zo.