Tales of

Sinnoh

Ze hadden collectief het idee gehad om naar de friend safari te trekken. Ze hadden beide een ticket gekocht een lure zodat ze kans konden maken op iets buitengewoons speciaal. Jayden wilde gewoon een hele streke coole Pokémon. Hayden? Die wilde gewoon mega nummer wist hij veel. Hij moest even een licht lachje onderdrukken opdat hij wist dat Hayden gewoon niks kon maken hier. Hij had niet echt een Pokémon die hem kon helpen iets te vangen. Hij verwachtte dat het gewoon weer het Mareep ongeluk zou zijn maar dan beter en daar keek de man naar uit. Rustig haalde de man zijn ticket uit waarna hij deze aan de persoon achter het onthaal gaf. Zowel hij als zijn broer mochten binnen en even keek hij om naar de ander. "Dus.... Wat ben je nu van plan?" Hij doelde natuurlijk op hoe hij een Pokémon zou vangen. Hij lachte even zachtjes en liet zijn tweekleurige ogen afdwalen van zijn evenbeeld waarna zijn blik al snel gefixeerd werd op een dame. Hij gaf Hayden even een licht stootje en knikte naar haar. Zonder boe of ba wandelde hij naar haar toe, zijn kin wat de hoogte in gebracht en een grijns op zijn smoelwerk. "Hallo daar, al iets leuks gevonden?"

Was het verstandig om nu al naar de friend safari te gaan en een poging te doen om een pokemon te vangen? Waarschijnlijk niet, het zou waarschijnlijk precies hetzelfde gaan als de Mareep al dan niet nog erger. Maar hij moest een pokemon hebben die tenminste wat voor hem zou kunnen gaan doen. Hij liet zijn ticket bij de balie zijn, waarna zijn broer vroeg wat hij nu van plan was. "Beginnen met stenen gooien denk ik." Hij kon nog niet in zijn ooghoeken zien hoe de man achter de balie hem raar aankeek, maar negeerde het. Hij had tenslotte wel stenen in zijn zakken zitten, maar dat hoefde de man niet te weten. Eenmaal door de deuren merkte hij al snel genoeg op dat ze niet maar met zijn tweeën waren en dat er nog iemand was. Jayden liep vrijwel meteen naar haar toe en hij volgde, een grijns op zijn gezicht. "Iets dat misschien kan mega evolven?" Ondertussen zweefde de Abra rustig naast hem, maar hij was er vrij zeker van dat de pokemon zou teleporteren zodra er ook maar een andere pokemon in beeld kwam.

De vrouw was niet zo lief tegen hem en dat zorgde ervoor dat hij even een overdreven pruillipje trok op haar antwoord. Auw. Waarom zo gemeen? HIj was gewoon vriendelijk aan het vragen of ze al iets leuks had. Het was Hayden die heel creepy weer over megas begon. Hij keek even naar zijn broer en lachte zachtjes. Aw, Hayden toch. Arm ei. De meid begon echter verder te praten en kort keek hij naar haar waarna hij al snel naast haar begon te wandelen. "Ok... Ok... Sorry ik ga eerlijk zijn. Mijn broer daar wil echt al heel lang een nuttige Pokémon... Want kijk hij heeft enkel een Abra omdat hij niet zo slim is. NJa... Der is maar een iemand van ons die de hersenen kan hebben eh," hij glimlachte even naar haar en knikte naar der. "Dus kan je ons niet helpen... Of hem helpen met een Pokémon te vangen. KIjk hem dan, zo zielig, gun die arme man wat hulp," ja wees eens lief, want hij zou het niet doen lol.

Natuurlijk moest zijn broer het voor hem verpesten met de vrouw. Want ze vond hun twee blijkbaar al niks en nu kon hij niet eens echt meer vragen of hij een pokemon mocht lenen misschien. Hij keek dan ook even met vernauwde ogen naar zijn broer, vooral toen deze zachtjes begon te lachen. De woorden die daarna door zijn broer gebruikt werden bevielen hem niet helemaal, want zo dom was zijn keuze niet geweest. Abra kon later mega evolueren en dat was het belangrijkste. "Je kan een pokemon die kan mega evolueren niet een domme keuze noemen." Sprak hij dan ook. "Helaas kan het alleen teleport, dus niet heel nuttig in een gevecht." Maar hij had wel een pokemon nodig die hem zou kunnen helpen in gevechten en hij hoopte er hier een te vinden. "Anders zal ik helaas zelf moeten gaan vechten met de stenen die ik verzameld heb." Hopelijk hield ze van pokemon en kon ze inzien dat dat niet zo aardig was naar de pokemon toe.

Hm? Hij keek even schuin naar zijn broer, een brede grijns op zijn lippen toverend. Hij vond het zo heerlijk zijn broer te pesten, was echt zijn favoriete bezigheid. Kalm keek hij echter terug naar de dame. Oh... Ze zou erover denken? Super! "Wat ben je een schat, dankjewel," sprak hij,  zijn stem sarcastisch als wat. Het gif droop van elk woord af en gaf zijn manier van spreken een giftige ondertoon. Rustig volgde hij dan ook de dame waarna hij vanop een afstandje bleef kijken naar hoe ze ana het vechten was. Lapras was een erg mooie Pokémon, zelf hij kon dat bevestigen, maar nuttig was het niet. Het had zijn limieten en evalueerde niet eens. Hij slikte even en draaide zich weg van de dame waarna hij een common lure uit zijn zak haalde. hij draaide het apparaatje open en plaatste het rustig neer, afwachtend kijkende naar het ding ging hij rustig zitten op een steen. Hij wilde heel graag dat er hier een Charmander op af kwam.
Hij richte zijn blik terug op toen hij een klik hoorde. Van op een afstandje kon hij zelfs zien dat de onbekende dame de Lapras had weten te vangen en de man glimlachte dan ook naar haar en begon te klappen. "Mooi vangst!" riep hij naar der. "Gefeliciteerd!"

Een dood gewone Charmander kwam tevoorschijn en even vernauwde de man zijn ogen wat waarna hij al snel overeind kwam en een stap naar voren zette. Hij ging met zijn volle gewicht op de lure staan, waardoor het ding al snel brak en de sap alle kanten op ging. Hij grijnsde even, in zijn ogen een twinkeling, een honger, naar de vuur Pokémon die voor hem stond. "Eindelijk," zei hij, zijn stem zacht en slijmerig vies. Hij had zo lang op dit moment gewacht en nu was het eindelijk hier. Zijn eigen draak, zijn machtige draak. "Jij... Word mijn draak... Mijn machtige draak," mompelde hij dan ook grijnzend naar de starter, die even met grote ogen opkeek naar de man. Het leek erop dat de Charmander een bepaalde angst had in zijn ogen en dit zorgde ervoor dat zijn grijns nog wat groeide. Dit was meer dan fantastisch, dat was een feit. Al snel greep hij naar de bal van zijn Honedge waarna hij Zwaard uit haar ball liet. Ietwat verdwaasd keek de steel type op, waarna ze al snel zag wat er aan de hand was. Jup... Dit zou je laatste taak zijn Zwaard... Daarna was je niet langer nuttig, dan had je de toppunt van je potentie bereikt.
"Zwaard, Shadow Sneak," De ghost type verdween al snel waarna een schaduw over de grond trok. in een fractie van een second schoot het levende object achter de fire type uit de grond waarna ze hem een hevige slag gaf. De Charmander schrok hevig van deze actie en viel dan ook ten volle op haar bekkie waarna hij al snel overeind schoot en zich omdraaide, een Ember afvurende op zijn tegenstander. Zwaard schoot instinctief terug weg, haar Shadow Sneak gebruikende om zich weer achter haar tegenstander te bevinden en een Tackle uit te voeren. De Charmander gromde even en draaide zich om waarna hij uithaalde met een Scratch aanval. Even knipperde het zwaard dan ook toen het pootje van de Pokémon gewoon dwars door haar ging, geen schade aanbrengende aan de ghost type whastoever. Geschrokken keek de starter Pokémon dan ook even op naar zijn tegenstander, een beetje van zijn stuk gebracht met het feit dat zijn normal type move geen effect had. Wist de wilde Pokémon dan niet dat dat soort aanvallen geen effect hadden op ghosts? Of wist hij niet dat Zwaard een Ghost was? De man grijnsde even en haalde diep adem. "Kom op, grijp je kans dan," De Honedge verdween en verscheen terug achter de Charmander waarna ze een tweede Shadow Sneak liet raken. De Pokémon viel meteen op zijn snuit, waarop de steel type geen seconde twijfelde om haar lichaam te draaien en een hevige klap tegen haar tegenstander te gooien. De Tackle was raak en lanceerde de tegenstander de lucht in. De Charmander kwam met een klap op de grond terecht waarna het boos opkeek, kreunende. Jayden herkende meteen het effect van Blaze in de ogen van de fire type en een brede grijns gleed over zijn lippen. Give me your best shot lizard.
Een hevige Ember ontglipte de bek van de tegenstander, deze was dan ook al snel raak. De kracht van Blaze en het feit dat het super effectief was, zorgde ervoor dat de steel type naar achter werd gegooid. Ze kaatste een paar keer tegen de grond aan voordat ze vlak voor de voeten van haar trainer tot stilstand kwam. Verwond, maar nog niet knock out, staarde ze naar haar trainer, smekende om terug geroepen te worden. Jayden snoof enkel een keer en tilde zijn voet op. "Shadow Sneak, of ik stamp je nog dieper de grond in," De honedge kneep haar oog toe waarna ze al snel verdween en achter de razende fire type verscheen. Een hevige steek werd tegen de reptiel gegooid, waardoor deze zijn kop omdraaide en een ember naar de Honedge afvuurde. Angstig schoot de Honedge uit de kanten waarna ze nogmaals een Shadow Sneak uitvoerde om nogmaals achter de tegenstander te verschijnen. Een klap werd tegen het achterhoofd van de fire type gebracht waarna ze een kwartslag draaide en haar lichaam hevig tegen haar tegenstander wierp met een tackle. Een zacht oof geluidje ontglipte de lippen van de fire type waarna deze met een plofje op de grond kwam. Jayden grijnsde even waarna hij een ball nam en deze richting de wilde Pokémon gooide. Al snel werd de Charmander opgeslokt door de pokéball waarna deze met een zacht plofje op de grond terrecht kwam. Zacht wiebelend bleef het lichtje oplichten. Hongerig bleef Jay naar de ball kijken, niet opmerkende hoe vermoeid zijn eigen Pokémon wel niet was.


Samenvatting:
- 1x Shadow Sneak
- 1x Tackle
- 1x Shadow Sneak
- 1x Tackle
- 2x Shadow Sneak

4x Shadow Sneak (Stab), 2x Tackle

Hij liet zijn blik nog kort van Jayden naar de vrouw gaan, maar het leek erop dat ze hem geen pokemon zou lenen, ondanks dat ze zei dat ze erover na zou denken. "Ik denk dat ik dan toch maar die ene moet gaan gebruiken." En zijn gezicht vertrok meteen. Nee, hij vond het niet prettig om eraan te moeten denken om die pokemon te moeten gebruiken, maar het leek erop dat hij geen andere keuze had, vooral niet toen er bij zijn broer een charmander te voorschijn kwam. Die wilde hij ook wel, vooral omdat het er een was die twee mega evoluties had. Hij keek toe hoe zijn broer de pokemon ving, met meer interesse dan hij bij Hazel had gedaan eerlijk. Natuurlijk gaf hij hem weer een simpele naam als 'Draak', dat bleef toch wel raar. 'Mega' gebruiken was gewoon veel beter.

Hij liep een stukje weg bij de plek waar Jayden zijn charmander gevangen had en pakte zijn eigen Common lure erbij. Hij wilde tenslotte ook wel zo'n charmander hebben, dus het was hopen dat er een leuke uit zou komen. Dan kon hij die trainen tot een charizard en dan laten mega evolven. Die zou tenminste ook nog kunnen vechten, niet zoals zijn Abra op het moment. Maar het zou een kwestie van tijd zijn voor die ook daadwerkelijk sterker zou worden en daarmee ook nuttiger. Hij moest gewoon leren geduld te hebben.

Lang hoefde hij niet te wachten, want er verscheen een Charmander vanuit de struiken. Het was perfect, dit zou zijn Mega 2 worden. Een grote grijns verscheen op zijn gezicht, welke iets verminderde toen hij de pokeball van de Disa 1 erbij pakte. Het moest maar even, voor deze ene keer. Hij gooide de pokeball op en de Sneasel kwam eruit. Het was op dit moment nuttiger in een gevecht dan Mega 1, maar zodra hij Mega 2 had zou hij overbodig zijn. "Doe Scratch." Het was een commando heel eerlijk, niks aardigs aan gesproken. De Sneasel schoot meteen naar voren en begon de charmander te krabben met zijn lange nagels. De Charmander keek voor een moment verbaasd dat het ineens aangevallen werd, ondanks dat het net nog zo'n heerlijke geur had geroken, maar nu wist ze wel overduidelijk dat het tijd was om te vechten.

De Charmander gebruikte nu ook Scratch en begon de Sneasel te krabben. Het zag er eigenlijk wel grappig uit hoe de beide pokemon elkaar aan het krabben waren en hij begon nu toch weer wat meer te grijnzen. Misschien was het toch leuker om dit soort gevechten te doen wanneer je een pokemon had die kon vechten, Hij moest die Charmander hebben. De twee pokemon sprongen weer los van elkaar, waarop Hayden zijn kans zag om de volgende move te doen. "Leer!" De defense van die charmander moest naar beneden, dan zou Scratch meer doen. Ondertussen deed de Charmander Growl. Duidelijk van plan om niet onder te doen voor de Sneasel. "Nog een keer Leer," Nee, hij was vastbesloten om de defense te blijven verlagen tot het laagste punt, maar de Charmander die ook nogmaals Growl deed leek hetzelfde in gedachten te hebben voor de Attack van de Sneasel. Ze bleven heen en weer Leer en Growl gebruiken tot ze inderdaad het laagste punt bereikt hadden, waarop Hayden het eerlijk ook een klein beetje zat begon te worden. "Doe Scratch en stop niet tot de Charmander op de grond ligt," Nee, hij zou de pokemon geen kans geven, maar natuurlijk stond ook de Charmander klaar met haar klauwen en begonnen de twee pokemon weer aan elkaar te krabben. Hij kon zien dat beide pokemon uitgeput raakten en dat het spannend werd op het laatst, maar uiteindelijk, terwijl de Sneasel nog amper op zijn poten leek te kunnen staan zakte de Charmander naar de grond. Snel pakte hij zijn pokeball en gooide het op de Charmander, hopende dat deze zou blijven zitten.

Hij was compleet in zijn eigen wereldje toen de ball uiteindelijk stil lag. HIj grijnsde en stapte naar de ball toe, hij gritste het van de grond en staarde ernaar. Draak zou zijn naam zijn en hij zou gevreesd worden door allen. De grijns op zijn gezicht leek met de seconde nog wat te groeien, alsof de jongen compleet high was van de kick van de vangst. Hij was gewoon niet echt hier, meer in zijn eigen fantasie. Het vuur dat de kleine Draak had zou snel groeien en dan zouden ze gevreesd worden... Toen een stem te horen was, keek hij op. Oh... Die dame. Wat wilde ze? Hij knipperde even, uit zijn trance komende, waarna hij de ball van de fire type weg stak in zijn zak. Ook pakte hij de ball van zwaard en liet ze haar terugkeren. De Honedge had haar werk gedaan en zou weldra weg gaan. Dus veel nut had ze niet meer nu. Nu pas merkte hij op dat ook zijn broer een Pokémon had gevangen met die baby sneasel. Hij trok een wenkbrauw op en benaderde Hayden. "Eindelijk gelukt?"

Hij had het serieus voor elkaar gekregen om de charmander te vangen. Beter kon deze dag haast niet. Hij grijnsde dan ook breed toen hij zijn pokeball van de grond opraapte en de sneasel meteen terug liet keren. De pokemon had zijn werk gedaan en hij zou hem weg doen. "Was dat nutteloze ding toch nog ergens goed voor," Sprak hij toen zijn broer naar hem toe kwam lopen. Hij zag alleen dat het meisje probeerde weg te lopen. "Ga je er nu vandoor zonder je naam te geven en te vertellen welke pokemon je hebt?" Dat laatste was natuurlijk het belangrijkste, maar wanneer je het met een naam vroeg was het persoon vaak eerder bereid om wat meer informatie te geven of althans daar leek het vaak genoeg op.