|
|
| Een krampachtige glimlach verscheen op haar lippen toen het roodharige meisje haar ook herkende. Great, er zat blijkbaar nog niet genoeg alcohol in. Maar afijn, niks aan te doen. "Hey," groette ze beleefd, waarna ze haar blik weer op de wildernis richtte. Haar prio's hier lagen nu bij het vangen van een nieuwe Pokémon. Voor een moment viel haar een witte staart op die in de struiken verdween, een witte, poofy pluimstaart. Meteen werd haar mond gortdroog en voelde ze aan haar riem, maar.. dat Leda was gewoon... bij haar. Een huiverige zucht ontsnapte haar en ze schudde haar hoofd. Misschien had ze zich het wel.. gewoon verbeeld. Ze schudde haar hoofd woordloos en zuchtte, waarna ze zich neerboog en een Common Lure uitzette. Ze hoopte dat r iets leuks zou verschijnen zoals een Eevee Crescent Moon, Rank 1 |
| Encounter Een wilde Pokémon laat zich zien! Deze Eevee is helemaal niet bang voor mensen! In tegendeel; het lijkt juist erg geïnteresseerd in je te zijn. Vergeet niet om het betreffende teamlid te taggen in je reactie! Eevee Anticipation +hidden ability +egg move; double kick |
| De struiken ritselden en Lucie zette nog een paar stappen naar voren. Een prachtige Eevee stapte naar voren, haar bruine pels glanzend en gezond en haar ogen nieuwsgierig twinkelend. Lucie kon het niet helpen om te glimlachen. Wat een prachtige Pokémon om te zien. Meteen wist ze dat ze deze specifieke Pokémon in haar team wilde. Deze was voor haar. Voor een moment keek naar de Gastly die over haar schouder heen zweefde, voordat ze deze liet terugkeren in de Pokéball. Niet die. Die was ongeschikt. Zeker voor een Eevee. Maar ze had wel iemand anders wie ze een keertje een gevechtje wilde laten doen, voor de eerste keer. Haar hart racete in haar keel terwijl ze het gevecht aanging met Leda, maar ze hoopte dat ze haar Pokémon kon vertrouwen. Ze zou er niet nog eentje verliezen. "Gebruik Powder Snow," begon Lucie het gevecht. Een nevel van witte poedersneeuw stroomde uit de mond van de Alolan Vulpix, de Eevee naar achter dwingend. De jonge Pokémon begon spontaan te rillen en te beven, en nieste zelfs een keer, maar schudde de sneeuw van zich af. De Pokémon sprong naar voren en zette zich af, met een quick attack naar voren schietend en haar hoofd tegen de flank van Leda aan stotend. Leda incasseerde de aanval met een zachte grom, en schudde haar sneeuwwitte pels uit. Lucie's hart zat in haar keel, maar natuurlijk gebeurde er niks geks. Het was een simpel Wild Pokémon Battle. "Gebruik Disable," droeg Lucie haar Pokémon op met gebalde vuisten. Deze Eevee mocht op een normaal tempo gaan aanvallen. "en volg op met Ice Shard!" Een grote brok ijs vormde zich en werd op de Eevee afgeschoten. Deze sprong opzij, maar werd nog op een achterpoot geschampt. De Pokémon zakte erdoorheen, alsof het het gewicht van de Pokémon niet meer kon dragen. De Eevee gebruikte hierop growl, waarschijnlijk een poging om hen weg te jagen. Lucie voelde voor de Eevee, het was naar om haar zo pijn te doen op deze manier, toch zette ze door. "Nog een Powder Snow," droeg ze haar Alolan Vulpix op. Haar Vulpix haalde weer diep adem en blies een nevel aan koude sneeuw de kant uit van de Eevee. Deze draaide zich om en begon te graven, lading na lading Sand Attack de kant van de Vulpix opsturende. Waar het zand niet de Alolan Vulpix bereikte, wist het wel de powder snow weg te blazen. De Eevee sprong hierbij toch naar voren met en schopte met een Double Kick naar Leda. De aanval was super effective en Lucie keek geschokt naar de Eevee. Voor een moment keek ze naar haar Pokédex. Die hoorde deze niet uit te kunnen voeren! Een Egg Move? Ze slikte kort. Ze had haar disable moeten bewaren. Maar ze verharde haar hart, wat gestrest in haar keel klopte. Ze moest er voor Leda zijn. "Powder snow Leda!" Na de growl kon ze dat immers beter doen dan Ice Shard. De Eevee, met haar gewonde poot, kon niet op tijd wegspringen voor de vriezende aanval en werd vol geraakt met een Critical Hit. De Eevee bewoog hierop tevens niet meer. Het was een kleine kans geweest, maar de Eevee had het Frozen status effect opgelopen en kon niet meer bewegen voor nu. Lucie klikte een lege Luxury Ball los en gooide deze naar de Eevee. Crescent Moon, Rank 1 |
| CATCH THAT POKÉMON! Gefeliciteerd met je nieuwe Pokémon! De Luxury Ball wiebelt heen en weer, ronde één gaat voorbij. En dan ronde twee- maar dan, eindelijk; net voor de laatste shake laat het object de bekende poef geluid horen. Je pokémon is geregisteerd onder ID #190. Vergeet niet om deze toe te voegen aan je Pokémon PC en om een Pokéball uit je inventory te verwijderen. |
| CATCH THAT POKÉMON! Oh nee, de Pokémon ontsnapt! Psyai ai ai, je was zo dicht bij. Maar het is je net niet gelukt. Niet getreurd, het beest is niet ver gekomen, dus je kan nog gewoon een poging wagen! |
| CATCH THAT POKÉMON! Gefeliciteerd met je nieuwe Pokémon! De pokéball klikt vrij wel meteen dicht. Goed gedaan, je hebt een Alolan Vulpix! Je pokémon is geregisteerd onder ID #213. Vergeet niet om deze toe te voegen aan je Pokémon PC en om een Pokéball uit je inventory te verwijderen. |
| Well, en daar ging ze. Farai stopte haar handen diep in haar zakken en keek de meid met het blauwe haar na terwijl ze de safari in verdween. Op z'n minst leek ze haar nog te herinneren, dat was iets. De ze haalde haar schouders af en probeerde haar niet na te kijken. Immers had ze een witte pluimstaart voorbij zien komen, en dat had haar interesse gewekt. Niet snel genoeg echter, want hun derde safarigenoot was haar te snel af. "Shit," mompelde ze toen ze ook de vreemdeling zag verdwijnen en plots alleen achterbleef. Wat nu, eigenlijk? Ze ad niet een direct plan gehad, dat had ze zelden. Het idee was meer om rond te dwalen en meer van dit gebied en diens vreemde pokémon te zien. Dus wilde ze één stap de wildernis in zetten toen Fang plots verstijfde en zachtjes begon te grommen. Meteen alert keek de trainer op, en het duurde niet lang voordat ze wist waarom. Verderop op het pad, pal voor haar neus, stond nog een wit figuur. Of het de eigenaar was van de witte staart van eerder, betwijfelde ze, maar haar pokédex identificeerde de pokémon als een vupix, een alolan vulpix. Dat maakte wat jaloezie in haar los, gezien het een van de regio's was die ze nog nooit had bezocht. Farai gebaarde naar haar poochyena om zich stil te houden en zakte door haar knieën, waarna ze haar arm naar het beestje verderop reikte. "Pspspsps, kom eens," probeerde ze, maar de witte vos gaf geen sjoegge. Pas toen ze één stap naar voren deed, bewoog de pokémon voor het eerst - en niet een beetje ook. Zonder nog om te kijken ging de vulpix er als een speer van door. "Hey, wacht!" riep ze nog, maar het was niet genoeg de pokémon te stoppen. Zonder verder na te denken zette ze wederom de jacht in, blij dat ze haar sullige schaap in diens pokéball had gelaten. Fang hiedl haar met een steady pace bij en Farai, ja, die had haar zinnen op de pokémon gezet. Over paden en langs bosjes volgden ze het dier, maar eenmaal bij een dichtbegroeid stuk bos was ze de witte staart toch echt kwijt. Hijgend, puffend en uiterst gefrustreerd kwam ze tot stilstand, kwaad op zichzelf dat ze niet beter had opgelet. Dat was, totdat ze een zacht geluidje hoor. Met een ruk draaide ze zich om, en tot haar grootste verbazing zat daar wederom de vulpix. Fang gromde, maar Farai zag de twinkeling in de ogen van de pokémon. Ah, dacht ze. Dus dat spelletje spelen we. Hoewel ze eerder had gedacht dat Shaun een avontuur was, omdat ze hem achtervolgd was in niets anders dan haar pjama, gaf deze witte vos een nieuwe betekenis aan een wild goose chase. Ze was welliswaar in haar normale kledij, maar modder plakte aan haar broekspijpen en haar longen zouden nog veel erger branden dan ze nu al deden. Hoe dan ook, was zij nog Fang iemand om de strijd op te geven. Nogmaal zette ze zich af en met een schuin beweging probeerde ze de vulpix te pakken te krijgen, zonder veel succes. Soepeltjes sprong deze weg en opnieuw volgde Farai zo goed en kwaad als ze kon. De bosjes die ze passeerde lieten strepen achter op haar benen met hun venijnige doorns, maar ze was nog niet uitgespeeld. De tocht leidde haar over paden die ze nog nooit eerder had bewandeld, over grote rotsen en één keer zelfs dwars door een modder poel heen. Meerdere malen had ze gedacht dat ze de vulpix kwijt waren geraakt, maar telkens verscheen het dier weer terug op hun pad. Diens blauwe ogen keken haar recht aan. Kom dan, pak me dan. |
| CATCH THAT POKÉMON! Gefeliciteerd met je nieuwe Pokémon! Heeft Arceus je gesmeek gehoord? Of heb je deze vangst op eigen kracht weten te laten slagen? Hoe dan ook blijft de Alolan vulpix lang genoeg in de bal zitten voor het om vast te klikken! Je pokémon is geregisteerd onder ID #288. Vergeet niet om deze toe te voegen aan je Pokémon PC en om een Pokéball uit je inventory te verwijderen. |