Tales of

Sinnoh

Ace deed zijn gebruikelijke ronde in Jubilife City. Hij had Igneel, Inpulsa en Avian uit hun Poké Ball gelaten en terwijl de Fletchling vanuit de lucht alles in de gaten hield, hielden Ace, Igneel en Inpulsa vanaf de grond een oogje in het zeil. Hoewel… maakte daar maar Igneel en Ace van, want Inpulsa was meer bezig met vrolijk met haar armen te slingeren en overal aan te snuffelen dan dat ze serieus aan het patrouilleren was. Ace liep met zijn handen diep in zijn zakken gestoken door de stad, een kille trek om zijn gelaat. Zijn blik gleed naar voren toen een identieke tweeling zijn aandacht trok en hij zou langs ze zijn gewandeld en zich bemoeid hebben met zijn eigen zaken als hij niet net had opgevangen wat de jongen tegen zijn broer zei. ”Of je kunt die Pokémon ook gewoon via de normale weg trainen zoals elke normale mens dat doet,” sprak hij op een kille toon, zijn rode ogen onverschrokken richtend naar de tweeling. Hij was niet echt bang om in een gevecht te belanden met één van die gozers. Straatgevechten waren zowat zijn ding en met Igneel – en Inpulsa en Avian – aan zijn zijde zou hij altijd als de winnaar uitkomen. Dus nee, hij was niet bang om deze twee losers even op hun plek te wijzen.

De aandacht van één van de jongen werd naar hem gericht. Ace merkte een paar dingen in enkele seconden op: de jongens waren bijna een identieke tweeling, er was een bepaalde interesse in zijn Houndour en ze straalden problemen af. Ace straalde een nonchalante houding uit, al werd zijn blik wel wat killer toen de jongen vroeg aan hem of Igneel zijn Pokémon was. ”Nee, die staat hier voor de lol langs mijn voeten,” sprak Ace op een sarcastische toon. Igneel gromde toen hij de blik van de man kruiste en zelfs Inpulsa, die normaal gezien altijd zo sociaal was, leek een afwachtende houding te hebben. Ace hoefde niet omhoog te kijken om te weten dat Avian er ook was om de mannen in de gaten te houden en hij liet zijn rode ogen naar de tweede jongen glijden toen deze zijn woorden sprak. ”In dat geval lijkt het erop dat je nog een lange weg hebt te gaan. Maar mocht je de hint van daarnet niet begrepen hebben: die Houndour is van mij en die gaat helemaal nergens heen.” Er lag een waarschuwende blik in zijn ogen toen hij de blik van de jongen voor hem, de jongen met de Abra, weer ontmoette. Igneel was van hem en die hebberige blik kon maar beter snel uit zijn ogen verdwijnen, anders had hij een probleem.

Ace klemde zijn tanden nijdig op elkaar toen de jongen hem volledig negeerde en zijn hand uitstak naar Igneel. Dat was een foute zet. Igneel gromde laag, waarna hij naar voren bewoog en met zijn kaken op enkele millimeters van de hand van de jongen verwijderd op elkaar klapte. Hij deed weer een stapje naar achteren en er kronkelde rook uit zijn neusgaten, zijn gegrom nu harder klinkend. ”Dan zal het niet alleen bij een val op je hoofd als baby blijven als je zo doorgaat,” sprak Ace op een kille toon. Inpulsa keek ondertussen op een verwilderde manier naar de jongen achter de jongen die zijn hand uitstak en toen ze de blik zag van de jongen ging ze toch een beetje dichter bij Ace staan. De normaal gezien zo sociale Pokémon had opgemerkt dat er iets aan deze jongen niet pluis was en ze trok aan Ace’s broekspijp om zijn aandacht te trekken. Ace zette zijn voet beschermend voor zijn Elekid neer en ontmoette de blik van de jongen die denigrerend had gesproken over zijn broer zonder zijn blik af te wenden. ”Zijn er verder nog dingen die de heren willen hebben en waarschijnlijk niet gaan krijgen? Het zou fijn zijn als ik niet meer tijd moet verspillen dan nodig is,” zei hij op een kille toon tegen de jongens, terwijl hij nog altijd de blik van de broer vasthield die hem aan stond te gapen. Hij ging dit spel niet verliezen.

Als deze jongens dachten dat ze hem bang konden maken met loze bedreigingen, dan hadden ze een probleem. Ace had al in een paar seconden opgemerkt dat de Pokémon van de jongens geen probleem voor zijn team zouden vormen: Inpulsa zou met haar krachtige elektrische aanvallen ze wel op het zwijgen kunnen brengen en dan was er ook nog Igneel. Over Igneel gesproken… Ace’s blik werd donker toen de jongen een mes tevoorschijn haalde en wat er daarna gebeurde, zag hij vrijwel meteen ook al aankomen. Hij was in genoeg straatgevechten in Kalos verzeild geraakt om te weten dat iemand met een mes ook automatisch durfde te steken en hij was er dan ook als de kippen bij om uit te halen met zijn vuist. Niet naar het gezicht naar de man, maar wel naar zijn pols, hopend hem juist op het botje te raken zodat hij oftewel een licht moment van krachtverlies zou hebben en het mes zou moeten laten vallen of zelfs de bot zou breken. Nu was het genoeg. ”Igneel,” gromde hij onder zijn adem door, maar de Houndour wist al wat hem te wachten stond. Hij was instinctief naar achteren gesprongen om het mes te ontwijken en ook hij kookte nu van woede. ”Fire Blast,” volgde er vervolgens kortaf. Het volgende moment laadde Igneel een grote vuurbal door in zijn bek, waarna hij deze zonder pardon op de jongens afvuurde. Inpulsa liet ondertussen haar stekkerhoofdje knetteren en richtte vervolgens waarschuwend een Shock Wave naar de man die ingespannen naar Ace’s nek had staan staren. Avian was de situatie vanuit de lucht aan het beoordelen, maar ook hij zou ingrijpen als dat nodig was.