Tales of

Sinnoh

Tbc.

Amélie is en was altijd al een verwend kind. Papa was altijd druk met werk, zijn dochter achterlatend in de bekwame handen van zijn bedienden en oppassers. Wanneer zij een tekort aan aandacht liet zien, strooide hij met cadeaus. Er was altijd iemand die klaar stond om te doen wat zij wilde, iemand die haar wensen zou vervullen. En zo groeide Amélie op.

Waar zij voor het meeste volk niets meer leek dan een verwend meisje, was Amélie altijd een harde werker. Want niets was belangrijker dan de goedkeuring van haar vader wanneer hij weer eens thuis was. Ze las alles waar ze haar handen aan kon krijgen - alle tijd spenderende om hem die enkele weken dat ze hem zag te kunnen vertellen over wat ze had geleerd.

Elke zomer nam haar vader haar mee naar de regio naar keuze, waar zij enkele weken samen doorbrachten. Maar, naarmate de tijd vorderde werden de vakanties korter en werden deze frequenter overgeslagen. Amélie deed alsof het haar niet uitmaakte en trok op onderzoek uit. Ze trok er alleen op uit en zag de regio’s zoals geen ander. Kanto, Kalos, Hoenn, noem het maar op of ze is er geweest. Maar, nooit was er iets uniek genoeg om haar aandacht echt te trekken. Nooit was er iets dat de leegte vulde. En dus, keerde ze altijd weer terug naar huis.

Toen de leegte van haar ouderlijk huis haar op de zenuwen werkte, vertrok Amélie weer. Dit keer naar Alola, waar zij twee jaar lang spendeerde in een luxe vakantiehuis. Ze had haar eigen dienaren, gaf feesten en had niets te klagen. Wanneer ze alleen was, spendeerde ze haar tijd in het kantoor van haar vader, waar ze studies las over Pokémon waar ze nog nooit van had gehoord.

Elk verhaal kent liefde en zo ook die van Amélie. Een knappe man, enkele jaren ouder dan zij, werd al snel een frequente bezoeker in huize Sioux. Een vriend van haar vader, leerde ze. Hij leerde haar wat de wereld verborgen hield voor het oog van de gewone mens. Bij hem zag ze het eerste ei uitkomen, zag ze een Pokémon evolueren en mocht ze toekijken hoe een Ditto verschillende vormen aannam. En voor de eerste keer ooit, leek de toekomst een stuk rooskleuriger.

Op haar 24e verjaardag kreeg ze een ei van de man, welke enkele dagen later uit kwam. Haar eigen Pokémon! De kleine Dreepy werd liefkozend Indi genoemd. Op dit moment accepteerde Amélie dat er geen weg meer terug was. Nu zij haar eigen Pokémon had, kon zij niet meer terug naar Sinnoh, want ze weigerde terug te keren zonder Indi.

Toen het nieuws van de Trainer Licenties haar bereikte, wist ze echter dat het tijd was om terug te keren. En dus zei ze vaarwel tegen de mensen die haar in Alola hadden verwelkomd en reisde ze terug naar Sinnoh, dit keer met haar trouwe Pokémon in haar armen.

Amélie is recentelijk teruggekeerd uit Alola en met haar Pokémon aan haar zij, gelooft ze dat het tijd is om een nieuwe richting in te slaan. Ze spendeert meer tijd met haar vader en wil een lab openen, om zo meer tijd met hem door te kunnen brengen. Om dit te doen, heeft ze een professor aan haar zijde nodig. Gelukkig weet ze vrij snel Professor Cypress in te palmen en spendeert ze veel tijd in zijn lab, assisterende waar nodig.