Tales of

Sinnoh

Vandaag was de dag dat ze een stage zouden doen in een Pokémon center. Het handige aan een twin broer hebben die zowat aan je plakte was dat je nooit dingen alleen moest doen en dat je ook nooit met een vreemde opgezadeld moest zitten. Hij grijnsde even en keek naar Draak, die braaf naast hem aan het wandelen was. Af en toe keek de fire type bang op naar de man, maar oogcontact durfde hij niet te maken. Jayden negeerde de angstige houding volledig van het kleintje waarna hij het pokémon center binnen wandelde. Hij wandelde naar de persoon die achter de balie stond, een brede grijns stond op zijn gezicht. Het was duidelijk dat het de dame meteen ongemakkelijk maakte. "Mijn broer en ik komen stage doen," Ze knikte even en vroeg voorzichtig naar hun namen. "Jayden en Hayden Fòlais," antwoorde hij dan ook kalm, waarna de dame terug verder ging op haar pc. De man keek even om naar zijn broer. Hij had er wel zin in om hier herrie te schoppen.

Ze hadden beide hun Charmander gevangen en het was de dag dat ze een pokemon center onveilig zouden maken zouden gaan helpen. Mega 2 liep rustig naast hem, terwijl Mega 1 naast hem zweefde, maar hij was er vrij zeker van dat de Abra binnen de kortste keren weer zou verdwijnen wanneer hij de kans ertoe zag. Hij volgde zijn broer het pokemon center in en liet zijn ogen rondgaan, zoekende naar een interessante pokemon, terwijl Jayden het woord voerde. De vrouw zei nog niks nadat zijn broer had gezegd wie ze waren, dus hij stapte naar de balie toe. "Dus waar kunnen we voor de pokemon zorgen die jullie hier hebben?" Want hij wilde zien of er mega pokemon tussen zaten. De vrouw leek nu nog ongemakkelijker, maar wenkte ze toch om mee te komen. Een grijns verscheen om zijn lippen en hij keek naar zijn broer. "Laten we eens zien wat ze hier hebben." Hij kon niet wachten om al die mega pokemon te zien, alle andere pokemon zouden niet belangrijk zijn.

Hayden vroeg meteen waar de Pokémon waren en even keek hij om naar hem. Wilde hij Pokémon gaan stelen ofzo. Toen de vrouw hun mee wenkte, strekte de man zich even uit waarna hij kalm achter de dame aan wandelde. De blauwharige knikte even naar zijn broer. Hij wist zeker dat Hayden zou kwijlen over de mega Pokémon, dus veel vroeg hij er niet naar. Toen ze dan ook een kamer binnen werden begeleid, overhandigde de dame hem een soort van identificatie ding die hij rond zijn hals kon doen. Was een kaartje met zijn naam enzo op en ook dat ie stagegaire was. Jayden fronste echter toen er op de zijne hayden was en keek even om naar de vrouw. Zag ze dan niet hoe verschillend ze niet waren? De vrouw had echter al het ding met zijn naam aan Hayden gegeven en was vertrokken. "Ze heeft ons omgedraaid," zei hij waarna hij het ding aan zijn broer gaf en zijn hand open hield om zijn kaartding in ontvangst te nemen. Draak zat ondertussen enthousiast rondjes te lopen in de zaal, zoekende naar iets om mee te spelen.

Hij hoopte dat ze meteen naar de pokemon geleid zouden worden, maar in plaats daarvan werden ze naar een kamertje gebracht waar hij een pasje in zijn handen gedrukt kreeg waar ook nog tot zijn verbazing Jayden opstond en niet Hayden. "Hey!" Riep hij de vrouw nog na, maar die was alweer verdwenen. "Dat kan ik zien," Antwoordde hij dan ook op zijn broer en gaf zijn pasje aan Jayden en nam zijn eigen terug. Ondertussen keken Mega 1 en 2 hem verwachtingsvol aan wat ze nu zouden gaan doen. Maar hij had werkelijkwaar geen idee, want de vrouw was alweer verdwenen. "Ze lijkt ons achtergelaten te hebben, zullen we dan maar zelf op onderzoek uitgaan?" Hij had eerlijk geen zin om hier stil te zitten, terwijl er mogelijk mega pokemon in de buurt waren. Nee, hij kon niet langer wachten.

De twee hadden al snel hun kaartjes omgewisseld en kort keek de man toe hoe zijn broertje begon te praten. Hij kon het niet laten een klein grijnsje op zijn lippen te laten glijden waarna hij dichter kwam naar zijn evenbeeld en zijn arm om zijn schouder legde. "Hey, er is geen haast," zei hij even waarna hij zijn hand in zijn zak liet glijden. Hij gritste hier twee Pokéballen uit en hield deze voor de neus van Hayden. "We kunnen wel even wachten tot er iemand komt, ik heb immers een cadeautje voor je," hij hield zijn hand open, afwachtende op de ander om de ballen te pakken. De ene was de ball van het schaap dat Hayden op mysterieuze wijze had weten te vangen. Jayden had echter de ball van zijn broer afgenomen want tja, hij was toch knock out. Zijn plan was simpel geweest; met een leugen zijn broer blij maken. En de andere ball? Dat was van zijn weddenschap met zijn broer. Hij had hem uitgedaagd een Weedle te vangen en well, hier was ie dan. Zijn grijns werd even wat breder... Hehe. Draak had ondertussen de kabels van een of andere machine gevonden. Uit het zicht van zijn trainer en diens broer. Hoe lang zou het duren voordat die draden eraan waren?

Er was geen haast? Wilde de ander niet rondkijken wat er allemaal te vinden was hier? Wie weet vonden ze wel iets interessants dat ze mee konden nemen. Maar dat allemaal was al snel vergeten toen zijn broer ineens twee poke balls aan hem liet zien en hem vertelde een cadeautje te hebben. Hij merkte dat Mega 2 naast hem ook aandachtig zat te kijken naar de poke balls, waardoor noch pokemon noch trainer doorhad wat er gaande was met de andere charmander. "Wat is het?" Welke pokemon waren het? Of waren het gewoon lege balls? Het zou hem niks verbazen, maar hij kon zich ook niet herinneren dat zijn broer meer pokemon erbij gevangen had, dus ze moesten haast wel leeg zijn toch? Tenzij ze gestolen waren.

Zijn broer nam de ballen niet eens aan en vroeg gewoon wat ze waren. Ja hallo Hayden dan moest je kijken he. Hij duwde dan ook de ballen naar de ander toe, als hij ze niet zou aannemen zouden ze op de grond vallen. Was niet zijn probleem hm. "Kijk maar, ik ben er zeker van dat je er blij mee zult zijn," Natuurlijk zou zijn broer sceptisch zijn, dit deed hij immers niet veel. Tja hij nam het hem niet kwalijk. HIj stond wel bekend om de ander wel eens te kloten. Hij draaide zich om en fronste even. "Draak?" al snel verscheen de Charmander van achter de computer en waggelde naar zijn trainer toe. De man grijnsde even schuin en schudde zijn hoofd. "Nee, je mag dat niet in brand doen, misschien straks... Maar niet nu... Ik weet het, het is erg jammer maar tja." Hij keek even op en staarde afwachtend naar Hayden. Nu ze toch aan het wachten waren kon de ander net zo goed de inhoud van de ballen bekijken of niet?

De pokeballs werden in zijn handen gedrukt door zijn broer en voor een moment keek hij ernaar. Hij hield ze beide kort omhoog en besloot ze toen alsnog maar op te gooien en te zien wat eruit zou komen. Een Mareep en een Weedle was wat tevoorschijn kwam. Hij had alleen het gevoel dat de Mareep wel heel bekend was. Het wol was hem zo bekend en hij was er zeker van dat als hij het zou proberen aan te raken dat het precies hetzelfde zou voelen als die ene Mareep. "Is dat de Mareep die ik probeerde te vangen?" En waarom was er ook een Weedle. "En hoe kom je aan een Weedle?" En ze waren van hem? Waarom was zijn broer ineens zo gul? Wilde hij er iets voor terug hebben? Hij liet zijn blik naar Mega 2 gaan die ook naar de twee pokemon zat te kijken. Hij stapte dichter naar de twee pokemon toe en pakte met zijn hand weer wat van het wol vast. Ja, dit voelde precies zo als die Mareep, dit was zijn Mareep. De Weedle wierp hij toch een wat onzekere blik, de vorige waar hij mee te maken had gehad was tenslotte gevlucht. Toch kon hij een grijns niet helpen bij het zien van de twee pokemon. Dit waren twee toekomstige mega's en als zijn broer ze aan hem gaf, dan zouden ze er hard aan moeten werken tot het zover was.

Het duurde even, maar uiteindelijk besloot zijn broer hem te vertrouwen en te kijken wat er in de ballen zat. Een Mareep en Weedle. Hij keek even naar de twee Pokémon en vervolgens naar zijn broer, een grijns op zijn gelaat. Hij vond het ergens vreemd dat Hayden nogal twijfelachtig leek te zijn over de twee Pokémon, maar zei er niks op. Hij was vast een beetje sceptisch over dit alles. Hij knikte dan ook even naar hem toen hij begon te spreken. "Jup, toen je knock out was heb ik hem voor je gevangen," een leugentje, maar goed... Was het niet deels de waarheid? Het mocht dan wel de ball van zijn broer zijn, hij had de ball tot nu toe in zijn bezit gehad... En technisch gezien had hayden hem niet gevangen dus tja, dan claimde hij het maar. "Weet je nog die bosbrand?" Hij grinnikte even zachtjes en keek schuin naar Draak, die meteen zijn lippen begon af te likken bij het zicht van het prooidier. "Daar heb ik hem gevangen. We hadden toch een weddenschap of niet hm?" hij grijnsde en keek naar zijn broer, die ook begon te grijnzen. Het moment duurde echter niet lang, want een dame in witte kledij betrad de ruimte en begroette hen. Ze stelde zichzelf voor als Janette, een verpleegster die hun vandaag zou begeleiden. Jayden kantelde zijn hoofd even en bekeek de dame van top tot teen, waarna hij zijn armen over elkaar sloeg, afwachtende op wat ze eerst zouden doen.

Dit was dus inderdaad die ene Mareep en een Weedle voor de weddenschap. Zijn grijns werd nu toch iets breder. Deze twee waren toch wel perfect, vooral nu ze van hem zouden zijn. "Dan noem ik ze Mega 3 en mega 5," Hij had tenslotte al in gedachte wie de naam Mega 4 zou krijgen. Zijn broer zou het vast niet logisch vinden waarom hij de ene 3 als nummer gaf en de andere 5, maar voor hem was het dat wel. Hij besloot om de Mareep en de Weedle buiten hun ball te laten voor nu, ook al had hij de blik van Draak wel gezien richting de Weedle. Maar de pokemon moest zich maar leren vermannen. Ondertussen waren Mega 1 en Mega 2 ook nog ergens in de ruimte, alleen kreeg Mega 1 het voor elkaar om precies voor de deur te teleporteren toen deze open ging en er een zuster binnen kwam. Hij kon het niet helpen om te lachen toen de Abra achter de deur tevoorschijn kwam en duidelijk niet blij was dat hij een deur in zijn gezicht had gehad. Blijkbaar was er toch een manier om de Abra te raken. Door onverwacht te zijn. De zuster vertelde hun om mee te komen en hij wenkte zijn hele entourage mee. Hij hoopte dat ze geen saaie dingen zouden mogen doen, want hij wist dat Jayden zich dan zou gaan vervelen. Ze werden een ruimte binnengeleid waar een gewonde pokemon lag, welke verzorgd werd en een eindje verderop zag hij er nog een aantal liggen. 'Dit is waar we de pokemon verzorgen die binnen worden gebracht.' Werd er uitgelegd en hij knikte afwezig, terwijl hij zijn blik langs de pokemon liet gaan, hopende een pokemon te vinden die zou kunnen mega evolven.

Zijn broer leek erg blij te zijn met zijn cadeautje en Jayden kon zichzelf wel een schouderklopje geven. Dat had ie mooi gedaan he. Hij grijnsde dan ook even breed en keek kalm naar zijn broer die de Pokémon best een vreemde naam gaf. Hij fronste even en kantelde zijn hoofd waarna hij keek naar zijn broer. Waarom 3 en 5? hij zuchtte even haalde zijn schouders op, vast weer zo'n rare tik van zijn evenbeeld. Hij moest er maar geen vragen bij stellen, anders kreeg hij vast een hele lading informatie over hem heen die hij eigenlijk niet wou weten. De man keek even op en begon meteen keihard te lachen toen de Abra van zijn broer een klap in zijn gezicht kreeg van de deur. Hij lag helemaal dubbel en kon even niet bijkomen. Oh Arceus, dat was fantastisch! Kijk die domme kop van dat katwezen dan. Verdiende hij wel hoor, kutbeest dat het was. Even wreef hij een traantje weg met de palm van zijn hand waarna hij kalm zijn broer en zuster achterna ging. Draak trippelde meteen blij achter zijn trainer aan, proberende om de grijns van zijn eigenaar te immiteren. Jayden kon het niet laten even te grinnikten toen hij dit zag. Ja, kleine Draak, kijk naar me op. Hehe. Hij keek dan ook niet echt op toen de vrouw begon te praten over de gewonde Pokémon, maar in de plaats daarvan knielde de man neer zijn hand plaatsende op de bol van de fire type. "Weet je wat lachen zou zijn," wel meteen begonnen de oogjes van de Charmander te twinkelen, waarop de grijns op het gelaat van Jayden groter werd. Hij knikte even en kon een zacht lachje niet onderdrukken. Ze snapten elkaar tenminste.

Hij snapte wel waarom Jayden in een deuk lag, hij zou het zelf ook gedaan hebben als het niet zijn pokemon was. Want de Abra zou het hem waarschijnlijk niet snel vergeven als hij nu ineens in een deuk zou liggen omdat hij een deur in zijn gezicht gehad had. Hij liet zijn blik langs zijn pokemon gaan toen de zuster begon te praten over de gewonde pokemon die er lagen. Tenslotte noemde ze nog niks speciaals. Mega 1 zweefde nu ver uit de buurt van deuren merkte hij op, terwijl Mega 2 eerder verveeld was. De Charmander wilde duidelijk ergens anders dan hier zijn, maar dat kon helaas niet. Dit was iets dat ze moesten doen, dus dan zouden ze het ook samen doen.Mega 3 had een plek gevonden om te gaan liggen en Mega 5 was erbij gaan liggen. Ze waren nog nieuw, dus voor nu zou hij ze hun gang laten gaan, maar wanneer hij ze nodig had zou hij ze er wel bijroepen. Ook al wist hij niet of de Mareep wel zou luisteren, tenslotte had hij het wel bedreigd ooit. En de Weedle leek niks van Charmanders te willen weten.

Zijn aandacht ging weer terug naar de zuster toen ze bij de laatste pokemon aankwam en zijn ogen werden iets groter. Daar lag een Scizor, dit was perfect. Hij maakte zijn weg naar de andere kant van de kamer en stak een hand uit naar de pokemon. Het leek een aantal verwondingen te hebben, maar dat interesseerde hem niet. De pokemon zelf was perfect. De zuster keek hem dan ook waarschijnlijk met een rare blik aan toen hij zijn hoofd dichter bij de pokemon bracht. "Hoe is deze hier gekomen?" Vroeg hij uiteindelijk. Het antwoord kwam al snel en het bleek dat de pokemon al een trainer had. Even vertrok zijn gezicht bij dat antwoord, maar al snel ging deze weer terug naar de pokemon. Kon hij nu al mega evolven? Zouden ze het uit morgen proberen?

Het plan zou erg simpel zijn. Ze zouden er beide zo hard om kunnen lachen. Hayden misschien niet, maar dat was zijn probleem niet. Hij vind deze hele stage stuff gewoon niet interessant. Soms vroeg hij zich af waarom hij niet gewoon een trainer was geworden. Maar dan opnieuw kon hij nooit een leven zonder Hayden kunnen leiden. Toen hij echter plots een hand op zijn schouder voelde, keek hij op. "We zijn verderop bezig, kom je even mee?" Ugh. Zijn gezicht sloeg over in onweer, maar hij knikte en volgde de zuster naar een bed liep waar een Scizzor op lag. Draak leek ook niet zo blij te zijn met dit, maar toch volgde hij braaf zijn trainer. Hij keek even op naar zijn broer, die helemaal wild werd van de bug type. Jayden moest wel zeggen dat Scizor inderdaad een pracht van een pokémon was, maar dit exemplaar was niet voor hun weg gelegd en dat was iets dat niet tot zijn broer toedrong. "Niet vergeten adem te halen Hayden," zei hij even grijnzend. De man was immers zo in de ban van de Pokémon dat het hem niet zou verbazen als zijn woorden enige waarheid droegen.

Hij had niet verwacht om ook daadwerkelijk een mega pokemon hier tegen te komen, maar dit maakte de stage meteen een stuk beter. "Kan deze pokemon al mega evolven?" Het was puur interesse geweest, maar de zuster haalde haar schouders op, duidelijk geen idee daarover hebbende. Dat was weer teleurstellend, maar ze leek in ieder geval blij te zijn met het feit dat hij toch wat interesse leek te tonen in zijn pokemon, in tegenstelling tot zijn broer. Die blijkbaar erbij gehaald moest worden en wie hem vertelde te blijven ademen. "Ik kan niet wachten tot ik zelf een Scizor heb," Hij liet hierbij zijn blik langs Mega 1, 2, 3 en 5 gaan, ooit zouden die ook hun laatste evolutie zijn en dan konden ze ook mega evolven. Het was een kwestie van tijd. "Wat heb je ons nog meer te laten zien?" Want nu was hij wel benieuwd wat er nog meer was.

Jayden was niet zoals zijn broer en zijn interesse lag dan ook wat verder af van de obsessie van zijn broer. Draak keek even op en probeerde op de tafel te kruipen waar de Scizor op lag. Jay nam de Charmander van de grond en tilde hem op zodat hij kon zien wat er aan het gebeuren was. De fire type maakte een blij geluidje en leunde kalm tegen zijn trainer aan. Toen hayden vroeg of er meer was, rolde de man met zijn ogen. De zuster begeleidde hen en al snel naar een Audino die een gebroken arm leek te hebben. Ze werd behandelt door een zuster die de arm in aan het binden was. "Willen jullie het anders eens proberen?" lol, hij schudde zijn hoofd. Hij brak liever dingen dan ze repareren hoor.

De zuster had meer en voor een moment lichten zijn ogen op toen hij Audino zag liggen, die blijkbaar een arm gebroken had. Maar toen werd gevraagd of ze het zelf wilden proberen, maar nee, dat was niks voor hem eerlijk. Hij schudde dan ook zijn hoofd en zag dat Jayden hetzelfde deed. "We kijken liever toe," Maar het was wel een Audino, misschien een van de Mega's die hij het minste vond, maar dat maakte niks uit, het was een Mega. Hij ging daarom wel dichterbij en bekeek de pokemon aandachtig, terwijl de zuster bezig was met de pokemon. Kon deze wel al mega evolven? Waarschijnlijk weer iets dat de zusters niet zouden weten helaas.

Hayden leek weer helemaal in de ban te zijn, maar blijkbaar widle hij niet de mega Pokémon onder handen nemen. Jayden rolde dan ook even met zijn ogen toen zijn broer dichter ging naar de Pokémon om deze beter te onderzoeken. Hij nam zijn Charmander terug vast en begon kalm verder te wandelen, waarbij hij al snel een Aggron een kamer verderop zag. Zijn ogen begonnen meteen te glitteren waarna hij de vrouw benaderde die de brandwondes aan het behandelen was. Ze keek even verrast op naar de man en vroeg vervolgens of hij wilde proberen. Hij zuchtte even, maar knikte, waarna hij de spray en dergelijke overnam. Rustig begon hij de wonden te sprayen, zijn blik even richtende op het gezicht van het monster. Wat een beest zeg.

De zuster leek hem aan te kijken, afvragende of hij echt niet wilde helpen en hij kreeg het gevoel dat als hij het nu niet zou doen dat ze hem misschien alsnog zou falen voor de stage. Hij zuchtte dan ook en nam het verband over van haar en begon het om de arm van de Audino te wikkelen. Het was niet moeilijk, dat was wel duidelijk, maar saai was het wel. Toch had hij nu de kans om de pokemon van nog dichterbij te bekijken en hij begon weer te grijnzen. "Dus kan jij wel mega evolueren?" Maar natuurlijk kwam er geen antwoord van de pokemon af. Hij hoorde iets naast hem en zag dat Mega 2 hem gevolgd was ondertussen en dat de Charmander haar armen omhoog had alsof ze opgetild wilde worden. Hij maakte snel af waar hij mee bezig was, misschien ietwat slordig, maar ze zouden het ermee moeten doen. Ondertussen boog hij naar beneden om de Charmander op te pakken en haar te laten zien wat hij net gedaan had, ook al ging haar interesse blijkbaar meteen naar de Audino en een kleine grijns verscheen ook op het gezicht van de Charmander.

Nadat hij wat wonden had behandeld met de Burn heal, gaf de zuster hem een soort verband die hij op het metaal aanbracht. Jayden aaide even voorzichtig het monster waarna hij zijn tweekleurige ogen terug naar het beest bracht en lichtjes begon te grijnzen. Hij was niet zo gek van megas als zijn broer maar als het op beesten als dit aankwam dan werd hij echt zo blij. Hij knikte dan ook even naar Draak, die meteen terug naar hem toe kwam. De man nam de Charmander van de grond en stond op. De vrouw vroeg aan het beest om even voorover te gaan leunen, waardoor ze nu de staart van de Aggron konden onderzoeken. Het leek erop dat het metaal in een verkeerde hoek was gedraaid. Jayden benaderde het lichaamsdeel en fronste even waarna hij kalm luisterde naar de uitleg van de zuster, die blijkbaar een erg pijnlijk techniek zou moeten gebruiken om de staart terug goed te zetten. Nou dat klonk best intressant.

Veel meer was er hier alleen niet te doen meer en hij merkte ook dat de blik van Mega 2 ergens anders naartoe ging nu ze de kans had gehad om de Audino van dichtbij te bekijken. Hij volgde haar blik en zag hoe Jayden bezig was bij een Aggron blijkbaar. Waarom had hij hem er niet bij geroepen? Want dat was nog beter dan een Audino. Hij liep dan ook met de Charmander in zijn armen naar zijn broer toe en keek nieuwsgieirg langs hem heen, waar hij kon zien dat de staart van de Aggron in een rare hoek stond. Dat moest vast pijnlijk zijn, vooral ook om het terug te zetten. "Wat gaat ze doen?" Vroeg hij dan ook geïnteresseerd.