Zijn broer leek nogal van slag dat hij die worm niet had kunnen vangen en ondanks dat hij het heel leuk vond om Hayden te pesten, had hij er toch over zitten denken. Soms had Jayden van die momenten dat hij wel zat te malen hierover. En zo was hij hier nu. Hij had gezegd aan zijn broer dat hij even moest plassen en was de struiken in gekropen, uit het zicht van de andere man. Hij keek even om en pas toen hij door had dat de ander hem niet aan het volgen was, pakte hij de ball van Draak erbij. Hij knielde zich wat waarna hij met zijn tweekleurige ogen de omgeving scande, zoekende naar het doelwit.
Het duurde niet lang voordat hij een paar Weedles zag. Ja, ze overdreefden niet dat die Pokémon overpopulated was. Jayden liet de Charmander uit zijn ball waarna hij even knikte naar de wormen op de boom. "Dit zijn je eerste slachtoffers Draak," zei hij kalm terwijl hij even de hand op het kopje van de fire type legde. Het was geen aggresie, maar eerder... Bemoedigend. "Laat ze branden tot ze niet meer bewegen," De starter keek even van zijn trainer naar de tegenstander, voordat hij zich omdraaide naar de boom. De vuur salamander opende zijn bek en vuurde een Ember meteen af op de Weedles. Wel meteen schrokken er een paar waardoor een groot deel van de boom af schoten of juist hoger op de stam kropen. Een Weedle kwam ongelukig op zijn rug terrecht waarna het hevig begon tegen te stribbelen, worstelend met zijn eigen lichaam. De lippen van de jongen krulden naar boven waarna hij nogmaals knikte naar Draak, die hem even vragend aankeek. Langzaam begon de starter wat te glimlachen, twijfel in zijn blik... Maar een tweede Ember werd afgevuurd op de worm. Deze was dan ook meteen raak en Jayden begon zachtjes te lachen, een gek geluid die van zijn lippen kwam. Kort keek zijn Pokémon dan ook even om, ergens blij dat zijn trainer blij leek... Ookal was het ergens eng. De Charmander werd meteen opgewonden van deze ontwikkeling en begon als een wilde Ember in het rond te schieten. Dit raakte niet alleen de worm, maar ook de bomen rondom hen. Met een grijns keek Jayden naar het tafereel dat voor hem aan het ontplooien was. De bug type was intussen volledig in pijn aan het piepen... Of wat voor geluiden een worm ook maakten. Het was ongelukkig geweest dat deze hier was, op dit moment... Maar misschien had ze ook geluk als ze in de ball bleef. Hij grijnsde dan ook even, zijn expressie ziek van de kracht die hem even naar het hoofd was gestegen. Hij had met een simpel knikje een brand gestart. Deze brand kon een bosbrand veroorzaken... Dit zou... Dit zou.... Hij lachte zachtjes bij de gedachte aan hoeveel pijn dit wel niet kon veroorzaken en keek naar Draak. De Charmander had een onschuldige glimlach op zijn gezicht, opgetogen dat zijn trainer blij was met wat hij had gedaan. oh... Deze kleine ging ver komen met hem. Nogmaals knikte de jongen naar de Charmander, die weer een Ember naar de Weedle afvuurde. Het beest brande, verkoolde haast. Maar Jayden wilde zeker zijn dat hij de ball niet uit zou komen. Hij zou niet zijn zoals zijn broer, die het braaf zou vragen. Jayden was van het geweld, de kracht. Hij wilde niks meer dan die kracht voelen. Dat maakte hem gelukkig.
Toen de worm stil lag en de vlammen rond hem begonnen te groeien, rijkende naar de boomtoppen, gooide hij een ball. De rook begon immers wel te prikken aan zijn longen... En ergens wilde hij hier niet zijn als er andere mensen kwamen. Want hoeveel hij hier ook van genoot, hij had geen zin om zijn licentie kwijt te spelen. De worm verdween al snel in de ball en kwam met ene plofje neer in het verkoolde gras.
5x Ember