”Bellsprout!” Hij was onderweg naar een pokémon centrum om een wondertrade te doen, maar de bellsprout - wie hij geen nickname had gegeven omdat hij zich niet wilde hechten aan een tak - had iets anders in gedachten. De takkenpokémon kon verrassend hard rennen. Cassian rende erachter aan, over het pad door het bos.
”Bellsprout kom terug, nu!” Verdomme! Hij struikelde over een tak heen en viel zo languit op het bospad. Zijn bellsprout staakte de vlucht, en draaide zich nieuwsgierig om.
’Bellsprout?’ ”Kijk nou wat je-” hij staakte zijn woorden toen hij omhoog keek en recht voor zijn neus een
Caterpie stond.
Echt veel tijd om te reageren kreeg hij niet. De caterpie voelde zich aangevallen en deed
string shot, wat hem recht in zijn gezicht raakte.
”Argh!” Verdomme! Die stomme bug en grass pokémon ook! Niks fatsoenlijks! Alleen maar vervelend! Altijd maar vervelend! Hij duwde zichzelf omhoog van de grond, zijn hand door zijn haar halend in een geïrriteerde poging om het plakkerige spul eruit te krijgen. Nee. Misschien moest hij gewoon het hele bos kaalplukken en alles in de wondertrade in gooien - oke dat was misschien wel heel overdreven. Hij liet een diepe zucht horen. Maar wellicht was een vangpoging een goede training voor Ava. Ze was immers erg in haar voordeel hier.
”Ava!” Hij gooide zijn cyndaquil's pokéball, die direct enthousiast piepte naar de vreemde pokémon.
”Nee, geen tijd voor vrienden maken vandaag.” Bromde hij, waarna hij naar voren wees.
”Ember!” Het was misschien wel een beetje zielig om een caterpie aan te vallen met een vuur move, maar het boeide hem niet. Ze zou er veel van leren. De caterpie deed nog een
string shot, die zijn pokémon enorm vertraagde. Maar het maakte niks uit, voor ember had je niet veel snelheid nodig. En een caterpie kon nou eenmaal niet snel vluchten.
”Nog een keer ember.” De caterpie schreeuwde het gepijnigd uit, zijn wormenlichaampje kronkelde over het gras om het vuur te doven.
”Nog een ember.” Ava keek hem vragend aan, maar met een blik wist hij de pokémon te overtuigen het te doen. Er viel niet veel te ontwijken, de pokémon was al uitgeteld van de eerste twee vlammen. Hij haalde diep adem, zijn irritatie nu wat meer in toom. Dat zal de pokémon leren voor string shot naar hem gebruiken. Hij haalde een pokéball uit zijn zak, maar twijfelde. Waarom zou hij? Het was een caterpie immers.
Bellsprout dacht er anders over, en voordat hij het wist werd de pokéball uit zijn hand gemept en vloog het rood-witte object door de lucht, om in een sierlijke boog recht op de caterpie terecht te komen. Dat was.. ook een manier om keuzes te maken.
